Ó, Curry vertu með um jólin!

Tweet

Vesturdeildarvörutalning í febrúar 2017

Tweet

Það er orðið ansi langt síðan við tókum vörutalinguna okkar í Austurdeildinni og meiningin var að gera vestrið upp fljótlega þar á eftir, en það tafðist eitthvað hressilega. Hafið ekki áhyggjur, við vorum ekkert búin að gleyma ykkur. Hér kemur febrúarvörutalingin okkar í vestrinu.

Sum ykkar gera sér kannski ekki grein fyrir því hvað vörutaling er, en það er hlutur sem verslunarmenn gera reglulega svo þeir viti upp á hár hver staðan er á t.d. búðinni sem þeir reka. Vörutalningar eru ekki skemmtilegar, en þær eru upplýsandi og vörutalningar okkar í NBA deildinni eru ætlaðar ykkur lesendum til upplýsingar.

MEIÐSLI (EN EKKI HVAÐ)

Stóru fréttirnar í Vesturdeildinni þegar þetta er ritað eru að sjálfssögðu meiðslin hans Kevin Durant.

Framherjinn skemmtilegi fékk þungt högg á hnéð þegar Marcin Gortat, miðherji Washington, ákvað að taka stöðubróður sinn hjá Golden State, ballettdansarann Zaza Pachulia, og henda honum í Durant.

Frekar illa gert hjá pólska hnefaleikaranum að okkar mati, en Pachulia mætti líka alveg fara að líta í eigin barm og fara að spila eins og fullorðinn karlmaður en ekki eins og dúkkulísa. Óþolandi.

Fólk skiptist í tvo hópa þegar kemur að meiðslum Durant.

Forráðamenn Warriors segja að meiðsli hans verði metin á ný eftir um fjórar vikur og útiloka ekki að hann geti hafið leik á ný með liði sínu þegar úrslitakeppnin hefst.

Aðrir eru mikið svartsýnni og fullyrða að Durant sé úr leik í vetur - meiðslin séu það alvarleg. Þetta verður auðvitað allt að koma í ljós þegar að því kemur, en það er ljóst að þessi tíðindi hleypa nokkrum titringi í valdataflið í NBA deildinni.

Menn og konur eru strax farin að spyrja sig hvort Golden State hafi það sem til þarf til að komast í gegn um lið eins og Houston, San Antonio og svo auðvitað Cleveland í úrslitakeppni ef Kevin Durant verður ekki heill heilsu - nú eða hreinlega í jakkafötum. Þetta eru eðlilegar spurningar á þessum tímapunkti í ljósi aðstæðna, en það þjónar litlum tilgangi að spá í þær núna.

Við verðum að sjá til í hvernig standi Durant verður eftir fjórar vikur, en ekki búast við endanlegri niðurstöðu um heilsufar hans þá heldur.

Í versta falli gætum við fengið að vita að það væri óráðlegt að láta hann spila og betra að hvíla hann fram á næsta haust, en það sem okkur grunar frekar er að hann verði áfram spurningamerki og að okkur verði sagt að hann verði aftur skoðaður eftir x margar vikur og framhaldið metið eftir því. Svona meiðsli eru viðbjóður og ómögulegt að segja til um hvað þau standa honum fyrir þrifum lengi.

FYRST: STUTT RANT

Í stóra samhenginu eru þessi meiðsli auðvitað grábölvaður fjandi, því þau þýða að við gætum fengið þriðju úrslitarimmu Cleveland og Golden State sem gefur enn ekki rétta mynd af því hvort liðið er betra vegna meiðsla lykilmanna.

Meiðsli eru partur af lífinu í NBA deildinni, en eins og þið hafið séð okkur væla yfir undanfarin 1-2 ár, hafa þau farið ansi langt með að eyðileggja bæði deildar- og úrslitakeppnina undanfarin misseri. Þetta helvíti hættir ekki!

Afsakið orðbragðið, en þessi andskoti kallar einfaldlega á svona orðbragð. Það er merkilegur fjandi að við skulum ekki geta fengið eina einustu andskotans seríu í úrslitakeppni án þess að meiðsli setji dökkan blett á hana. Og gerið það fyrir okkur að fara ekki að væla yfir álaginu í NBA deildinni og kalla eftir því að leikjunum í deildarkeppninni verði fækkað. Svona hefur þetta alltaf verið og þessu verður ekkert breytt.

Forráðamenn bæði deildarinnar og liðanna sem hana skipa, hafa kerfisbundið reynt að stuðla að því að minnka álag á leikmennina undanfarin tvö ár eða svo. Ljóst er að sú vinna verður að halda áfram, því þetta meiðslakjaftæði er komið út fyrir allt velsæmi og er að eyðileggja vöruna.

GOLDEN STATE WARRIORS

Hvort sem Kevin Durant verður með eða ekki, verður að teljast nokkuð líklegt að Golden State nái að hanga á efsta sæti Vesturdeildarinnar þessa c.a. 20 leiki sem eftir eru, þó varasamt sé að vanmeta San Antonio-uppvakninginn ódrepandi sem skjögrar á eftir þeim, hægt en örugglega, og virðist aldrei tapa leik. Þegar þetta er ritað, munar þremur leikjum á Warriors og Spurs í 1. og 2. sæti Vesturdeildarinnar.

Liðin eru búin að spila einu sinni í vetur, en það var opnunarleikurinn í október þar sem San Antonio slátraði Golden State í Oakland og Warriors menn þurfa að fara tvisvar til San Antonio á næstu vikum - án Kevin Durant.

Stephen Curry er búinn að spila tólf sinnum í San Antonio síðan hann kom inn í deildina í deild og úrslitakeppni og hefur aðeins unnið tvo þeirra. Það er langlélegasti árangur Curry gegn nokkrum mótherja á útivelli síðan hann kom inn í deildina. Black Death, in deed.

Golden State er búið að vera á krúskontról eftir áramótin og er auðvitað búið að vera eitt óárennilegt körfuboltalið lengst af í vetur. Meiðsli Kevin Durant skemma mikið fyrir Warriors og ljóst að hann verður að gera sér þessa sextíu leiki að góðu þegar kemur að því að spila sig inn í liðið. Þessir sextíu leikir eru feykinóg gegn ellefu af liðunum fimmtán sem fara með Golden State í úrslitakeppnina, en við skulum vona Warriors vegna að Durant verði orðinn þokkalegur þegar kemur fram í aðra og sérstaklega þriðju umferð úrslitakeppninnar.

SAN ANTONIO SPURS

Það er gjörsamlega ómögulegt að greina það af hverju þetta Spurs-lið er svona gott. Kawhi Leonard er jú að verða topp fimm körfuboltamaður í heiminum og er umkringdur reynslumiklum leikmönnum sem hafa flestir séð þetta allt saman hundrað sinnum, en það er ekkert við þetta Spurs-lið á pappírunum sem segir að það eigi að vera eitt allra besta lið sem félagið hefur teflt fram - amk svona hvað vinningshlutfall varðar.

Sérstaklega er það okkur hulin ráðgáta af hverju varnarleikur Spurs er svona sterkur (101,0 stig fengin á sig á hverjar 100 sóknir - best í NBA, rétt á undan Warriors (101,4) og Jazz (101,9) sem eru þrjú bestu varnarliðin í deildinni - Memphis er í 4. sæti með 103,1).

Vissulega er að finna sterka og jafnvel heimsklassa varnarmenn í liði Spurs, en í bland við þá er að finna algjörar vængjahurðir á borð við Tony Parker og Pau Gasol sem eru að spila helling af mínútum.

Það sem er svo mest sjokkerandi af öllu er að varnartölfræðin hans Kawhi Leonard er miklu lakari en hún var síðustu tvö ár þegar hann var jú kjörinn varnarmaður ársins í bæði skiptin. Nú er svo komið að varnarleikur Spurs er betri þegar Leonard er utan vallar - sem er óskiljanlegt.

Hann er auðvitað að eyða meiri orku í sóknarleikinn í ár en nokkru sinni og er kannski að spila margar mínútur með mönnum sem eru bjargarlausir varnarmenn, en okkur er sama. Þetta er stórfurðuleg tölfræði.

Það verður óhemju forvitnilegt að sjá hvernig San Antonio á eftir að vegna í fyrstu úrslitakeppninni sinni án Tim Duncan í tvo áratugi, en í okkar bókum á velgengni liðsins þegar þangað kemur eftir að velta algjörlega á því hvernig mótherja liðið fær eftir fyrstu umferðina.

Spursarar geta að vísu þakkað fyrir að Oklahoma-liðið sem sparkaði þeim út úr keppni í fyrra er ekki til lengur ef svo má segja, en San Antonio hefur alltaf átt erfitt uppdráttar gegn ungum, fljótum og kraftmiklum liðum.

Við viðurkennum það samt fúslega að við höfum ekki nokkra hugmynd í helvíti um það við hverju er að búast af þessu San Antonio-liði í úrslitakeppninni í vor. Það eina sem við vitum er að það langar engu liði að mæta því þegar þangað er komið. Engu.

HOUSTON ROCKETS

Tvö atriði varðandi úrslitakeppnina í vestrinu getið þið bókað strax í dag og hefðuð reyndar getað gert það fyrir mánuði síðan. Í fyrsta lagi að Houston muni taka þriðja sætið í Vesturdeildinni og í öðru lagi að liðið sem hirðir áttunda sætið er meira en einum gæðaflokki fyrir neðan liðið í sjöunda sæti.

Houston hefur haldið nokkuð góðum dampi í allan vetur og þó liðið sé ekki búið að spila neitt sérstaklega að undanförnu, gátum við ekki annað en hrifist af því þegar það mætti inn í Staples Center aðfararnótt 2. mars og gjörsamlega slátraði heimamönnum í Los Angeles Clippers.

Leikir þessara tveggja liða eru alltaf skemmtilegir og þessi leikur var engin undantekning, en leikmenn Clippers lentu í sömu vandamálum og flestir aðrir andstæðingar Houston í vetur; þeir vissu bara ekki í hvorn fótinn þeir áttu að stíga þegar kom að því að dekka þetta Rockets-lið. Hvernig í fjandanum áttu svo sem að dekka lið sem er aldrei með minna en fjórar úrvalsskyttur inni í vellinum í einu og einn besta playmaker í heimi að toga í spottana?

Klisjan segir okkur að liðið hans Mike D´Antoni eigi eftir að sigla í strand fyrr en seinna þegar það kemur í úrslitakeppnina og þó það geti vel verið, er ekki erfitt að sjá það fyrir sér að þetta lið gæti náð að gera eitthvað af sér í vor, þó það sé kannski ekki kandídat í meistaratitil.

Við skutum þetta Houston lið í kaf í spánni okkar í Haust, ekki af því við efuðumst um (sóknar) hæfileikana í liðinu, heldur af því við sáum ekki fyrir okkur að nýju mennirnir Ryan Anderson og Eric Gordon næðu að spila meira en svona 50-60 leiki fyrir það samanlagt, enda hafa þeir ekki með nokkru einasta móti geta haldið sér heilum undanfarin ár. Bættu svo Nene inn í formúluna og þú ættir að vera kominn með efnivið í hálft season af Grey´s Anatomy.

En annað hefur komið á daginn. Flestir leikmanna Rockets hafa haldið undraverðri heilsu í allan vetur og svo gerði liðið einn besta dílinn í félagaskiptaglugganum þegar það stal stórskoraranum Lou Williams frá Lakers og skiptu versta sóknarmanni heims sínum Corey Brewer út í staðinn. Það er grínlaust hlutfallslega stærra upgrade í sókninni en að skipta Omer Asik út fyrir Boogie Cousins.

Svona til gamans er gaman að segja frá því að það er Houston sem á liðametið í NBA yfir flest 3ja stiga skot tekin í leik, þegar það tók 32,7 þrista að meðaltali í leik á þarsíðustu leiktíð. Það eru tíðindi út af fyrir sig að það sem af er þessu keppnistímabili séu þrjú lið að taka fleiri en 32,7 þrista í leik, heldur er Houston-liðið sjálft að toppa þann lista og gjörsamlega SLÁTRA gamla metinu!

Strákarnir hans Mike D´Antoni eru þannig að taka fjörutíu og hálft þriggja stiga skot að meðaltali í leik í vetur og hafa oft tekið fleiri en 50 þrista í leik í vetur. Okkur skilst að D´Antoni sé grínlaust að spá í að koma liðinu yfir 50 tilraunirnar í leik í framtíðinni. Sem er bara alveg helvíti eðlilegt...

Meistaraskýrsla

Tweet

Sigur Cleveland á Golden State í jólaleiknum um daginn og áhugaverð þróun í spilamennsku lykilmanna liðsins varð til þess að nú höfum við óvart skrifað smá skýrslu um stöðu mála hjá meisturunum á síðasta degi ársins 2016. Ykkur er velkomið að renna yfir hana, hún er meira að segja stutt, svona á miðað við það sem gengur og gerist á þessu vefsvæði.

Ef við skellum Cleveland í gegn um vandamálagreiningarskannann, dúkka fáar niðurstöður upp. Eina vandamálið í herbúðum Cleveland þessa dagana er að (nothæfra) leikmannahópurinn er of fámennur, sérstaklega í ljósi meiðsla JR Smith, sem mætir ekki til vinnu á ný fyrr en lóan kemur.

Þetta er svo sem ekki vandamál í sjálfu sér, því það er ekki eins og Cleveland sé að fá mikla samkeppni í deildarkeppninni í austrinu. Eina liðið sem ógnar meisturunum í keppninni um efsta sætið eystra er Toronto og þó Kanadaliðið sé að spila vel, er Cleveland ekkert hrætt við það - hvort sem það verður með heimavöll eða ekki þegar í úrslitakeppnina er komið.

Nei, það eina neikvæða við það að lykilmenn Cleveland séu að spila of margar mínútur í vetur er að LeBron James sé að spila of margar mínútur. Við erum búin að tuða um það í allan vetur, að of mikið álag á James er ekki smámál, heldur lögreglumál. 

James varð 32 ára í gær og eftir um það bil tíu leiki, verður hann 33. maðurinn í sögu NBA til að spila 40.000 mínútur í deildarkeppninni. Þá eru ótaldar 8.383 mínúturnar sem hann hefur spilað í úrslitakeppni á ferlinum og til að gefa ykkur hugmynd um hvað það er stór viðbót við þessar 40.000, má geta þess að aðeins Kobe Bryant, Kareem Abdul-Jabbar og Tim Duncan hafa spilað fleiri mínútur en James í úrslitakeppni í sögu NBA. Hentu inn í þetta tæpum 2.500 mínútunum hans á undirbúningstímabilum og við erum komin vel yfir 50.000 mínútur að ótöldu landsliðsskaki.

Fimmtíu. Þúsund. Mínútur.

LeBron James er einhver blanda af ofurmenni, geimveru, hálfguði og sæborg. Það er það eina sem útskýrir hvernig í ósköpunum skrokkurinn á manninum hefur staðið undir öllu þessu álagi án þess að meiðast nokkru sinni alvarlega.

En svona ef við tölum aðeins í alvöru, er frábært heilsufar LeBron James á körfuboltaferlinum álíka einstakt og lottóvinningur. Líkurnar á að atvinnumaður í deild með jafn miklu álagi og NBA meiðist ekki alvarlega á þrettán og hálfu ári og fimmtíu þúsund mínútum eru álíka góðar og að Jón Viðar Jónsson vakni í svo góðu skapi tvo daga í röð að hann ákveði að sleppa því að drekkja kettlingum í heila viku.

Þið sjáið að þetta mínútumál hans LeBron James liggur þungt á okkur, en það er ekki af ástæðulausu. Cleveland kemur til með að halda áfram að gefa James leik og leik í frí (liðið er búið að tapa öllum leikjunum sem hann hefur sleppt í vetur) en þó það sé hið besta mál, vegur það ekki upp á móti öllum þessum 40 mínútna leikjum hans að undanförnu. 

Ekki segja að við höfum ekki varað ykkur við, Cleveland.

Annað sem vekur athygli okkar hjá Cavs í vetur, fyrir utan mínúturnar hans James og þá staðreynd að hann er líka að spila eins og höfðingi eins og hann er vanur (t.d. búinn að laga 3ja stiga nýtinguna sína til muna, sem er ómetanleg staðreynd fyrir hann), er hvað þeir Kyrie Irving og Kevin Love eru líka búnir að vera flottir í vetur.

Kevin Love er hreinlega allt annar maður en hann var í fyrra, þegar meiðsli, taktleysi og andlegur núningur gerðu honum lífið ansi hreint leitt. Nú er hann hinsvegar búinn að fara með liðinu alla leið í úrslitakeppninni og finna sína rullu og sinn takt með liðinu sem gerir það að verkum að lífið er í alla staði léttara hjá honum. 

Þetta skilar sér beint á tölfræðiskýrsluna eins og þið sjáið og þó hann sé aldrei að fara að taka einhver 25/15 tímabil með þessu Cleveland-liði, er lykiltölfræðin hans búin að taka áberandi kipp í vetur. Þar munar mestu um næstum fimm tikk upp á við í 3ja stiga nýtingunni og hvorki meira né minna en sex stiga bætingu að meðaltali í leik, sem er meira en umtalsvert.

Sömu sögu er að segja af Kyrie Irving. Það hefur ekki borið mikið á honum í vetur ef hetjukarfan hans í jólaleiknum gegn Warriors er undanskilin, en leikstjórnandinn knái er líka búinn að bæta sig helling í tölfræðinni og er að eiga sitt besta tímabil á ferlinum í stórum þáttum eins og stigum og skotnýtingu og er líka að hóta því að bæta sinn besta árangur í stoðsendingum, sem að okkar mati yrði mjög áhugavert.

Við komumst nefnilega að því fyrir tilviljun þegar við fórum að skoða tölfræðina hans Irving í dag, að hann er allt í einu farinn að gefa boltann eins og hann fái borgað fyrir það.

Vitið þið hvað Kyrie Irving átti marga 10+ stoðsendinga leiki á síðustu leiktíð? O.k. við skulum bara segja ykkur það. Hann gaf ekki einu sinni tíu stoðsendingar eða meira á síðustu leiktíð - hvorki í deild né úrslitakeppni. Ekki einu sinni! Það getur vel verið að hann sé meiri skorari en leikstjórnandi, en þetta á ekki að þekkjast.

Og hann byrjaði þessa leiktíð með svipuðum hætti. Hann gaf aðeins einu sinni 10 stoðsendingar í október og nóvember, en núna í desember eru stórfurðulegir hlutir að eiga sér stað.

Allt í einu er Kyrie Irving búinn að gefa tíu stoðsendingar eða meira í fimm af síðustu sjö leikjum Cleveland! Þar af 13 stoðsendinga leik gegn Milwaukee, sem var met hjá honum á ferlinum. Ja, batnandi mönnum og allt það...

Þetta voru nokkur orð um meistara Cleveland Cavaliers* og stöðu mála hjá þeim. Sigur liðsins á Warriors á jóladag sýnir að liðið er til alls líklegt í sumar ef það heldur heilsu og meira en það.

Eins og staðan er í dag, er Cleveland nefnilega komið í stöðu sem það hefur aldrei nokkru sinni lent í áður í sögu félagsins. Cleveland er sigurstranglegasta liðið í baráttunni um meistaratitilinn í NBA deildinni árið 2017.

Þú getur dundað þér við að hugsa um þetta það sem eftir lifir af árinu 2016 - einu furðulegasta boltaíþróttaári allra tíma.

Ári Íslands, Leicester City og Cleveland Cavaliers.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

* - Það hættir aldrei að vera súrrealískt að tala um lið frá Cleveland sem meistara í einhverju.

Fjöllum um Rose

Tweet

Möguleikar Cleveland í úrslitaeinvíginu

Tweet

Af því það eru þrjár vikur á milli leikja í lokaúrslitaeinvíginu í NBA, gefst alltaf tími til að skoða hlutina í víðara samhengi meðan beðið er eftir næsta leik. Og það er dálítið skondið að stíga út fyrir þessa rimmu og skoða hvað er í gangi.

Við náum ekki alveg að henda reiður á það hvers vegna, en einvígi Golden State og Cleveland er búið að vera alveg sérstaklega skemmtilegt - og það þrátt fyrir að annað liðið sé búið að reyna að drulla það út með því að hægja á leikjunum og breyta þeim í leðjuglímu.

Þetta er búið að vera drullugaman, þó Cleveland spili eins og þungavigtarboxari og Golden State hafi alls ekki tekist að spila þann leiftrandi sóknarleik sem gerði það svo fallegt á að horfa í vetur. Meira að segja meiðsladraugurinn hefur ekki náð að koma í veg fyrir að þetta sé búið að vera frábært einvígi, en það þýðir ekki að þau séu ekki búin að hafa áhrif.

Meiðsli eru nefnilega faktórinn á bak við áhugaverðasta narratífið í úrslitaeinvíginu 2015, en það snýst um það hvort besta lið vetrarins ætli virkilega að láta miðlungslið hirða af sér titilinn.

Þið munið kannski hvað við skrifuðum þegar Anderson Varejao datt úr leik hjá Cleveland í vetur. Eins og það kom ekkert á óvart að hann félli úr leik, áttum við von á að það yrði erfitt eða næstum ómögulegt fyrir Cavs að fylla skarð hans. En annað kom sannarlega á daginn og þess vegna er framkvæmdastjóri Cleveland búinn að standa sig betur en allir kollegar hans í deildinni í vetur.

Ef það hefðu nú bara verið  meiðsli Varejao sem Cleveland þurfti að hafa áhyggjur af. Nei, þeir Kevin Love og Kyrie Irving þurftu að fara líka. Ástþór í fyrstu umferðinni, Irving í fyrsta leik í lokaúrslitunum eftir að hafa verið lengi á annari löppinni. Það sem eftir stendur er það sem við erum að horfa á í dag: Golden State á móti LeBron James og blöndu af ellilífeyrisþegum og aukaleikurum.

Þetta ætti ekki að vera flókin viðureign. Við getum alveg sagt ykkur það eins og er að við höfðum ekki trú á því að Cleveland ætti eftir að fara í úrslitin og enn síður að það væri nú að gera eitthvað þar. Við hefðum tippað á að Cleveland næði í allra mesta lagi að vinna tvo leiki gegn Golden State í úrslitunum - en aðeins ef bæði Kevin Love og Kyrie Irving hefðu verið við fulla heilsu.

Það er því eðlilega búið að vera stórfurðulegt fyrir okkur og alla aðra að horfa upp á Cleveland eiga i fullu tré við Golden State þrátt fyrir þennan augljósa liðsmun. Enginn hefði spáð því að Cavs ætti eftir að komast yfir 2-1 í rimmunni og sennilega hefðu fáir spáð því að liðið næði að vinna tvo leiki í henni yfir höfuð.

Byltan

Tweet

Áhrif meiðslaplágunnar á úrslitakeppnina í NBA

Tweet

Það var kominn tími á að einhver settist niður og tæki saman lista yfir öll meiðslin sem eru í gangi í NBA deildinni. Við nennum því að sjálfssögðu ekki, en það þýðir ekki að við getum ekki komið leikmanninum í skilning um hvað þetta er alvarlegt mál.

Skiptar skoðanir eru á því hvaða lið geti talist góð eða léleg, sumir nota úrslitakeppnina til að finna einhverja línu til að vinna með í því sambandi. Við förum ekki í slíkan formalisma. Við förum eftir eðlisávísun - og samkvæmt henni eru þrettán lið í NBA deildinni sem skipta einhverju máli, eru relevant og sæmilega sterk. Lausleg talning okkar leiddi í ljós að það eru eitthvað í kring um 25 leikmenn meiddir í þessum þrettán liðum, sem þýðir tveir menn á hvert lið og það er alveg helvíti eðlilegt bara.

Meiðsli eru afar flókið fyrirbæri og því best að skilgreina það áður en við höldum áfram. Meiddur leikmaður - í okkar bókum - getur verið að glíma við nokkrar tegundir af meiðslum eða verið á misjöfnum stöðum í meiðslaferlinu.

Verstu meiðslin eru auðvitað "sjáumst kannski næsta vetur" eins og fótbrotið hans Paul George hjá Indiana í fyrra og hásinarslit Kobe Bryant og Wesley Matthews hjá Portland. Við erum ekki að bera saman fótbrot og hásinarslit, aðeins að sýna ykkur hvernig meiðsli fara í þyngsta og versta flokkinn. Nokkrir leikmenn í NBA eru að díla við vona erfið meiðsli, en þeir eru sem betur fer ekki mjög margir.

Næsti flokkur fyrir neðan eru meiðsli sem tekur nokkra mánuði að laga. Slík meiðsli eru að hrella nokkuð marga leikmenn í NBA deildinni og það að þurfa í uppskurð og tveggja eða þriggja mánaða endurhæfingu þýðir náttúrulega að þú sért úr leik á tímabilinu ef meiðslin koma t.d. eftir Stjörnuleik.

Næsta þrep er menn sem eru að spila meiddir. Allir leikmenn í NBA eru að drepast í skrokknum á lágmark þremur stöðum öllum stundum. Hér erum við tala um menn eins og Kyle Lowry hjá Toronto sem var augljóslega meiddur og spilaði hræðilega í einvíginu við Wiz, Tony Parker hjá Spurs sem var að glíma við sautján mismunandi krankleika og Paul Millsap hjá Atlanta, sem er augljóslega ekki alveg í lagi vegna axlarmeiðslunum sem hann varð fyrir korter í úrslitakeppni (auðvitað).

Síðasta tegundin er svo menn sem eru að koma til baka eftir stutt- eða langvarandi meiðsli en eiga langt í land með úthald, leikæfingu og almennan riðþma fyrir leiknum. Dæmi um þetta eru menn eins og Tiago Splitter hjá San Antonio og okkur liggur við að segja að Derrick Rose sé búin að vera í svona ferli mánuðum saman, aftur og aftur.

Jæja, þá vitið þið hvað við eigum við þegar við tölum um meiðsli og hvað þau þýða fyrir klúbbana. Þetta er ekki skemmtileg upptalning eða upplífgandi en kannski verður það eins og að skila skattframtali eða koma heim frá tannlækninum þegar þetta er afstaðið - fyrst og fremst léttir.

Eins og við tókum fram í byrjun, nennum við ekki að skrifa skýrslu um hvern einasta leikmann sem er meiddur, það er líka ákaflega niðurdrepandi verkefni. Þess í stað ákváðum við að grípa í grafíkina og bjóða upp á eitthvað sem er örugglega með dýrari og betri Photoshop-vinnu sem þú hefur séð. Þurfum við eitthvað að ræða plástrana á efstu myndinni? Slakaðu bara á og njóttu augnabliksins meðan þú horfir á þessa dýrð.

Við settum inn stöðutöfluna í austri og vestri með tíu efstu liðunum. Ef er merki á eftir nafninu á liðinu þínu, þá er það relevant - að gera eitthvað. Ekkert merki þýðir eiginlega nákvæmlega það - ekkert - þetta eru lið sem fara frá því að vera lélegt drasl og upp í bleh. Þið takið eftir því að við setjum Washington í bleh-flokkinn og það er af því þetta lið er ekki búið að gera neitt. Það getur vel verið að það geri eitthvað í úrslitakeppninni núna, en það kemur þessu tiltekna máli ekkert við.

Brotið eða slitið?

Tweet

Eru meiðsli búin að eyðileggja leiktíðina í NBA?

Tweet

Þessi pistill er búinn að vera nokkuð lengi á leiðinni, en nú kominn tími á hann, jafnvel þó innihaldið sé niðurdrepandi. Það er ekki nema við hæfi á föstudaginn langa að skrifa óguðlega langan og neikvæðan pistil. Við þurfum nefnilega að horfast í augu við ákveðnar staðreyndir varðandi NBA deildina okkar núna og úr því við forðumst hræsni eins og við getum, er ekki annað en að hjóla í þetta.

Það er eins með NBA deildina og aðra hluti í lífinu - þú ræður því hvort þú tekur á þeim með glasið hálffullt eða hálftómt. Þið sem lesið NBA Ísland að staðaldri vitið að það er stundum helvíti lítið í glasinu hjá okkur, en í það er afsakanlegt í þessu tilviki. Stundum verður fólk bara að fá að hafa allt á hornum sér í smá tíma og það erum við að gera núna. Og ef glasið er hálftómt eins og við þessar aðstæður, er ekki hægt að orða þetta öðru vísi en svona:

Leiktíðin í NBA er faktískt séð dálítið ónýt.

Fólkið með hálffullu glösin hlær að svona bölsýni, en neitar um leið að horfast í augu við raunveruleikann. O.k. tímabilið er auðvitað ekki algjörlega ónýtt, en atburðarás síðustu vikna tryggir að það verður ekki nærri eins gott og vonir stóðu til um. Við vorum búin að tala um það í allan vetur hvað Vesturdeildin væri rosaleg og hvað úrslitakeppnin þeim megin ætti eftir að verða sögulega góð með sögulega góðum liðum, en eins og staðan er núna, verður hún það hreint ekki.

Ekki misskilja, úrslitakeppnin verður góð - úrslitakeppni NBA er ALLTAF góð (pizza er pizza), hún bara verður ekki eins epísk og við vorum öll að vona.

Og ástæðan er meiðsli og aftur meiðsli.

Við höfum nokkrum sinnum lýst yfir áhyggjum okkar yfir því að alvarleg meiðsli séu að verða æ algengari í NBA deildinni. Það sem byrjaði sem kenning lögð fram í gríni, er nær því að vera staðreynd í dag og þið sem fylgist á annað borð með NBA deildinni hafið sannarlega ekki misst af því. 

Þetta er gjörsamlega óþolandi þróun.

Meiðsli eru og hafa alltaf verið þáttur af leiknum og þó þau séu kannski hvorki algeng né alvarleg á tilteknu tímabili, geta þau engu að síður haft mikil áhrif á gang mála í úrslitakeppninni. Hafið hugfast að NBA lið vinna einfaldlega ekki titilinn ef þau eru ekki heil, það er bara þannig. Þú ert ekkert að fara að ná þér í hring ef einn af bestu mönnunum þínum er í jakkafötunum í júní. Þú þarft því alltaf að hafa smá heppni í farteskinu ef þú ætlar að vinna titla, því oftast er það öðru fremur heppni sem ræður því hvort lið komast sæmilega heil í gegn um verkefni vetrarins eða ekki.

Þessi heppni hefur hreint ekki verið á bandi með sterkari liðunum í NBA deildinni undanfarin ár og ef þú ætlar að finna lið sem hafa sloppið sæmilega við meiðsli, skoðar þú einfaldlega hvaða lið léku til úrslita ár frá ári. Liðin sem komast í úrslit og vinna titla gera það ekki bara út á hæfileikana - þau eru undantekningarlaust með sína bestu menn heila.

Dæmi um lið sem hefur haft heppnina með sér með ofangreindum hætti er Miami Heat, sem fyrir vikið fór í úrslit fjögur ár í röð og vann tvo titla (2012-13). 

Án þess að taka neitt af liði Miami, sem var auðvitað frábært, þá munið þið kannski hvað heilladísirnar sveimuðu yfir því í tíð LeBron James. Það var svo áberandi að við skrifuðum um það á sínum tíma.

Miami var svo heppið hvað eftir annað að við vorum hætt að trúa því. Við ætlum ekki að fara að rifja það upp núna, en lítið dæmi um þetta var þegar Derrick Rose meiddist og kippti þannig aðalkeppinauti Miami í Austurdeildinni úr leik. 

Titilvonir Oklahoma í ár eru nánast úr sögunni

Tweet

Við reyndum að halda þessu í okkur í allan dag, en það mistókst. Við verðum að bregðast bæði allt of harðlega og dramatískt við nýjustu fréttum frá Oklahoma City, sem herma að Serge Ibaka verði frá keppni næstu fjórar til sex vikurnar eftir að hafa gengist undir hnéaðgerð.

Við vitum að við eigum að vera þolinmóð og "sjá hvað setur" í vor, en við getum það ekki. Þolinmæði okkar er á þrotum með þetta lið, kannski af því við höfum alltaf óskað þess að því gengi vel og tökum því þess vegna mjög illa þegar eitthvað ber út af hjá því.

Það skiptir samt ekki nokkru máli núna. Það sem skiptir máli núna er að við segjum ykkur hvaða þýðingu það hefur að Oklahoma skuli nú vera að fá fimmtánhundruðasta babbið í bátinn sinn flotta síðan það tapaði í úrslitunum fyrir Miami hér um árið. Þetta kallar á hávaðadrama, þó enginn sé að fjalla um það vestra.

Það er best að koma bara fram og segja það: Þetta er ekkert að fara að gerast hjá Oklahoma þetta árið, frekar en öll hin. 

Það væri heimskulegt að segja meistaraglugga liðsins lokaðan enda eru allir lykilmenn liðsins nýkomnir með bílpróf, en þessi vetur er bara búinn að vera eitt stórt helvítis vesen sem getur ekki átt farsælan endi.

Nú er ekkert í spilunum fyrir Oklahoma annað en að gæta þess að Kevin Durant jafni sig 110% af meiðslum sínum (sem allur NBA heimurinn er SKÍT-hræddur við) og sætti sig við að falla úr leik í fyrstu umferð úrslitakeppninnar. Koma bara sterkara inn í þetta á næsta sísoni eins og Liverpool ætlar alltaf að gera.

Þér finnst þetta allt of mikið drama, við vitum það alveg, en við höfum séð þetta allt áður. Þetta er bara ekki árið þeirra Oklahoma-manna, sem eru búnir að vera með hálfgerða bölvun hvílandi á sér frá fyrsta leik í haust - og raunar miklu miklu lengur. 

Næsta ár á alltaf að verða ár Oklahoma City, en alltaf skal eitthvað koma upp á sem setur væntingar liðsins á hliðina.

Að þessu sinni er það sú staðreynd að Kevin Durant og Serge Ibaka verða ekki orðnir nægilega heilir í úrslitakeppninni og svo má ekki gleyma því að liðið er ekki búið að spila eina mínútu með allan mannskapinn sem það hefur nú yfir að ráða heilan. 

Durant og Ibaka eru hugsanlega tveir mikilvægustu leikmenn Oklahoma og ef þeir eru ekki 100% og hinir leikmennirnir i liðinu eru ekki einu sinni farnir að læra nöfnin hver á öðrum, er þetta lið ekkert að fara að slá Golden State út úr úrslitakeppninni. Varla eru það stórtíðindi fyrir þér, svona ef þú pælir í því.

Vonir Oklahoma hanga því á þynnsta bláþræði sem um getur, sem er þynnri en punghár af veggjalús (Cimex lectularius) og jafnvel þynnri en Dennis Rodman á miðvikudagsmorgni.

Ekkert í NBA deildinni í vetur vekur hjá okkur aðra eins gremju eins og það að ef Oklahoma drullast á annað borð í úrslitakeppninna, eru 99% líkur á að það mæti Golden State Warriors og það þýðir að eitt af þeim fjórum liðum sem eiga bestar líkur á að verða meistari í sumar fellur úr leik í fyrstu umferð.

Það er fucked up, eins og sagt er.

Nýjustu tíðindi af Oklahoma liðinu minnka þessa gremju sem betur fer aðeins, af því við vitum að Oklahoma verður ekki nálægt fullum styrk í úrslitakeppninni (sama hvað hver segir) og því er ofur eðlilegt að Golden State fari því áfram úr því einvígi.

Það þýðir ekki að vera með neinar afsakanir í NBA deildinni og því munu ansi mörg spjót berast að Oklahoma þegar það fellur úr leik í úrslitakeppninni í vor. 

Fjölmiðlaspjót munu fyrst berast að Scott Brooks fyrir að kunna ekki að þjálfa og fyrir að drulla þessu liði aldrei í úrslit (utan einu sinni) en þegar hater-arnir eru búnir að tyggja Brooks í sig og spýta honum í flórinn, verður röðin komin að Durant og Westbrook. 

Þá byrja menn að skrifa um hvað þeir séu augljóslega ofmetnir leikmenn af því þetta Oklahoma-lið þeirra drullar alltaf á sig í úrslitakeppninni þegar allir vita að það á að geta miklu betur! Við sjáum þetta allt fyrir og það þarf heldur enga eldflaugaverkfræðinga til þess. Þetta er augljóst.

Við erum búin að paunkast á eigendum Oklahoma ár eftir ár fyrir að drullast ekki til að bæta við liðið þessu litla sem upp á vantaði til að það geti keppt um titil á hverju einasta ári. 

Það kaldhæðnislega við þetta allt saman er að það getur verið að þeir séu búnir að því núna, en þá geta lykilmennirnir ekki hangið heilir

Oklahoma var sannarlega að fara beint aftur í úrslitin eftir að það tapaði fyrir Miami í lokaúrslitunum 2012, en árið eftir meiddist Russell Westbrook (reyndar meiddist hann ekki, heldur meiddi annar maður hann, sem er allt annar hlutur og við erum ekki búinn að gleyma því, helvítis drullusokkurinn þinn Patrick Beverley) og í fyrra meiddist Serge Ibaka nógu mikið til að við fáum aldrei að vita hvort Oklahoma hefði náð að vinna San Antonio ef hans hefði notið við.

Auðvitað er þetta ekkert nema neikvæðni og bölsýni hjá okkur og auðvitað erum við að bregðast allt of hart við og haga okkur eins og Kardashian sem fær enga athygli, en við fullyrðum að hér er verið að vinna með staðreyndir.

Við erum búin að segja ykkur það 400 sinnum í vetur að Vesturdeildin sé sterkari en nokkru sinni og það gefur augaleið að ef þú ætlar í gegn um úrslitakeppni úr áttunda sætinu á slíkri deild, þá þarftu frábæra samhæfingu, 100% heilsu og helling af heppni. 

Oklahoma er ekki nálægt því að tikka í einn af þessum reitum, hvað þá alla þrjá. Gleymdu því.

Þetta snýst líka ekki um að vinna eina eða tvær seríur hjá Oklahoma. Hjá þessu liði eru nákvæmlega sömu væntingar og hjá San Antonio Spurs, það er bara titill eða dauði. Allt annað er vonbrigði.

Þess vegna skiptir það svo sem er engu máli hvort Oklahoma dettur út í fyrstu umferð eða úrslitum Vesturdeildar - tímabilið er þá allt nema ónýtt, sem er hart, en satt. Og þú veist það.

Það er ekki gaman að bera svona fréttir á borð fyrir ykkur, elsku lesendur, en það er betra að þið heyrið þetta frá okkur (langt á undan öllum öðrum) en frá einhverjum miðli sem er skítsama um ykkur.

Meiðsli eru sem sagt að setja stórt strik í reikninginn í enn eitt skiptið og vitið þið til, þetta verður ekki í það síðasta. Haldið þið til dæmis að Stephen Curry, Andrew Bogut, Al Horford, Chicago Bulls, Dwight Howard, Kevin Love, Kieron Dyer, LaMarcus Aldridge, Zach Randolph, Manu Ginobili, Kawhi Leonard og Tony Parker verði bara AL-heilir eftir mánuð þegar úrslitakeppnin byrjar? 

Nei, þá er eitthvað að ykkur.

Við erum farin út í apótek að kaupa þunglyndislyf... 

Wiggins er á leið í meiðsli

Tweet

Sjónvarpsmenn Fox sem sjá um að sýna frá leikjum Minnesota Timberwolves eru ekki hjátrúarfullir. Það sýndi sig í nótt þegar þeir vörpuðu þessu skilti á skjáinn.

Þeir eru sem sagt búnir að gefa sér það að nýliðinn magnaði Andrew Wiggins muni spila alla leikina með liðinu í vetur þennan mánuð sem eftir er af tímabilinu. Þeir hafa sumsé engar áhyggjur af því að jinxa stjörnunýliða klúbbs sem hefur varla náð að koma saman liði kvöld eftir kvöld vegna meiðsla í mörg ár.

Þið lásuð það hér að Andrew Wiggins er á leið í meiðsli. Vonandi ekki alvarleg. Þetta er efnilegur strákur. En það er ekki fræðilegur möguleiki að hann spili alla 82 leikina fyrir liðið eftir þetta hrokafulla og heimskulega útspil sjónvarpsmanna Fox í nótt. Þvílík sauðnaut.

Derrick Rose er úr leik - og Chicago líka

Tweet

Okkur er alveg sama hvað þú ert jákvæður einstaklingur. Þú veist að þetta er búið spil. Sem stuðningsmaður Chicago ertu ýmsu vanur, en sama hvað þú reynir að hræra upp í bjartsýninni með öllum þínum Pollýönnu-frösum, veistu að þetta er búið.

Við fengum að vita það í nótt að leikstjórnandinn og meiðslakálfurinn Derrick Rose hjá Chicago hefði meiðst enn eina ferðina og þyrfti í hnéuppskurð á sama hné og síðast. Óheppni Rose og Bulls er glæpsamleg, ekkert annað. Við fundum til með Rose í fyrstu sautján aðgerðunum sínum, en þetta er bara orðið asnalegt. Átakanlegt, sorglegt, ósanngjarnt en umfram allt asnalegt. Aumingja Rose hlýtur að hafa verið tannlæknir, böðull eða barnaníðingur í fyrra lífi.

Við erum búin að gæla við það í nokkrar vikur að skrifa Chicago út af sakramentinu en eitthvað hélt í okkur, einhver vonarglæta um að kannski færi þetta lið að spila eins og það á að geta best. Það gerðist hinsvegar aldrei og svo koma þessar skelfilegu fréttir inn á borð. Rose er úr leik, trúlega það sem eftir er tímabils og því er ekki annað fyrir okkur að gera en pakka saman, skella í lás og yfirgefa slotið.

Þessi nýjustu meiðsli hans eru ekki mjög alvarleg í sjálfu sér, en þegar menn eru búnir að fara í sjöhundruð aðgerðir á stuttum tíma og heita Derrick Rose, horfir málið allt öðru vísi við.

Það er ljótt að segja svona, því okkur þykir vænt um Rose, en hann er búinn. Hann á eftir að spila körfubolta áfram, en hann á aldrei eftir að verða nema skugginn af sjálfum sér, þeim gríðarlega öfluga bakverði sem kjörinn var leikmaður ársins í NBA deildinni 2011. 

Gott ef það var ekki Penny Hardaway, sem sjálfur veit allt um meiðsli sem eyðileggja feril körfuboltamanns, sem hélt því fram að Rose væri ekki að spila á mikið meira en 70% afköstum miðað við áður. Og þó Rose á 70% krafti sé sterkur leikmaður, er hann ekki leikmaður sem gerir lið að meistara.

Vandamál Chicago Bulls voru mörg og skemmtileg í gær, en tíðindi næturinnar þýða einfaldlega að partýið er búið. Við erum búin að bíða í fjögur ár eftir að þetta Bulls lið fari á toppinn í Austurdeildinni og geri atlögu að meistaratitlinum, en nú bíðum við ekki lengur. Það er tilgangslaust. Dæmið er búið.

Chicago er því miður enn háð því að það fer ekki lengra en Derrick Rose dregur það. Hann var kannski búinn að fá hjálp í vetur í formi Pau Gasol og Öskubuskunnar Jimmy Butler, en Rose verður að draga vagninn. Og Rose er ekki í neinu standi til að draga þennan vagn. Hann var það ekki í gær og verður það svo sannarlega ekki í framtíðinni. Vandamál Bulls í vetur eru ekki öll honum að kenna, en það skiptir engu máli núna.

Þetta er búið. Meistaravonir Chicago Bulls sem hafa verið heitar undanfarin ár og kjarnast í kring um Rose, Joakim Noah og Tom Thibodeau. Þær eru nú algjörlega úr sögunni. Nískir, þverir og hrokafullir dólgarnir á skrifstofunni eiga kannski eftir að sýna einhverja viðleitni til að styrkja liðið í framtíðinni en þið vitið jafnvel og við að það verður ekkert úr því.

Þegar Derrick Rose kemur til baka úr þessum nýjustu meiðslum, verða Joakim Noah og Mike Dunleavy búnir að bæta einu ári í viðbót á þreytta og símeidda skankana á sér, svo hjálpar er ekki að vænta úr þeirri áttinni. Eina smáglætan sem blasir við Chicago er að liðið landi stórlaxi með lausa samninga á borð við Kevin Durant þegar að því kemur. Það verður að teljast ótrúlegt.

Þetta eru ósanngjörn skrif og vægðarlausar spár til handa Chicago-liðinu þínu, við gerum okkur grein fyrir því, en því miður á þetta eftir að standa eins og stafur á bók. Það var gaman að þekkja þig, Chicago. Bæ, bæ.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Eftirskrift:

Enn og aftur er LeBron James að fá smá aðstoð frá körfubolta- og meiðslaguðunum þegar kemur að því að hefla veg hans í gegn um úrslitakeppnina. Aftur eru þeir að taka Bulls-lið með pótensjal og vippa því úr leik með því að klippa Rose niður. 

Nú vantar ekki annað en stóru meiðslin hans Al Horford og það er stutt í þau. Þá getur Cleveland dúllað sér þægilega í gegn um Djókdeildina sína og komið hvílt og ferskt í lokaúrslitaeinvígið í júní. Þvílík sæla.