Stórkostlegur Stephen Curry

Tweet

Við gleymum því aldrei þegar Dallas-maðurinn Dirk Nowitzki tók við MVP styttunni sinni á blaðamannafundi árið 2007. Nowitzki brosti ekki mikið á fundinum, því tólf dögum áður, hafi 67 sigra Dallas-liðið hans látið liðið í áttunda sæti (Golden State) slá sig út úr úrslitakeppninni í fyrstu umferð. 

Þetta voru ein óvæntustu úrslit í sögu úrslitakeppninnar og Nowitzki vissi það. Þetta var rosalega átakanlegur fjölmiðlafundur, þó Þjóðverjinn og allir sem á honum sátu reyndu að gera gott úr öllu saman. Dirk vissi að hluti af þessari katastrófu skrifaðist á hann, sem stórstjörnu Dallas, þó líklega hafi þjálfarinn hans Avery Johnson átt þar stærri hlut að máli. 

MVP-inn sem gat ekki einu sinni drullast til að koma liðinu sínu upp úr fyrstu umferðinni. 

Hnuss! Það var meiri andskotans MVP-inn, sögðu menn hneykslaðir. 

Það tók Nowitzki fjögur ár að hrista þennan apa af bakinu á sér og fólk myndi horfa talsvert öðrum augum á feril hans ef hann hefði ekki unnið titilinn með Dallas fjórum árum síðar.

Það hefur sem sagt ekki alltaf hitt vel á þegar menn taka við styttunni frægu. Þetta er ekki eintómar blöðrur og leikir. 

NBA deildin getur verið svo vægðarlaus og grimm og er enginn staður fyrir veiklunda einstaklinga.

Svo koma menn eins og Stephen Curry. Þessi Curry, sem í gær bauð upp á eitthvað sem segja má að hafi verið algjör andstæða þess sem Nowitzki upplifði árið 2007. 

Sem sagt að sýna þeim sem kusu hann MVP fram á að þeir hefðu ekki gert nein mistök (já, við vitum að deild og úrslitakeppni er ekki það sama, en þetta tengist allt hugmyndafræðilega). Þið eruð öll búin að lesa um það, eða voruð svo heppin að sjá það, hvernig Curry sneri aftur eftir hálfsmánaðar hlé vegna meiðsla og skaut Portland gjörsamlega í kaf í fyrrakvöld. 

Hvernig hann hitti ekki úr fyrstu tíu þristunum sínum, en skoraði svo sautján stig í framlengingunni þar sem Golden State allt nema kláraði seríuna með því að ná 3-1 forystu og fá tækifæri til að loka þessu á heimavelli í næsta leik.

Við gerðum ítarlega og hávísindalega könnun á þessu málefni og niðurstöðurnar voru eftir bókinni: Það er ekki hægt að setja punktinn öllu betur yfir i-ið kvöldið áður en þú ert kjörinn leikmaður ársins. Í stuttu máli sagt: Það er ekkert hægt.

Og það er svo margt sem er ekki hægt við þennan blessaða dreng. Til dæmis sú staðreynd að ekkert okkar áttaði sig á því hversu banvænn sóknarmaður hann gæti orðið, af því ekkert okkar var nógu galið til að sjá fyrir sér að nokkur körfuboltamaður myndi reyna að gera það sem Curry er búinn að vera að gera undanfarna mánuði. Það væri líklega hægt að veggfóðra Þjóðarbókhlöðuna með töflum og gröfum af afrekum hans í vetur.

Við erum búin að skrifa mikið um Stephen Curry í vetur og munum halda því áfram á meðan drengurinn heldur áfram að ögra öllu sem heitir rökvísi þegar kemur að sóknarleik í körfubolta. Þetta gerum við í trássi við eitthvað af lesendum okkar, en það besta við NBA Ísland er að það þarf enginn að lesa neitt sem hann vill ekki lesa hér á síðunni.

Veistu samt hvað? Það eru yfirgnæfandi líkur á að þú sért að fylgjast með kolvitlausu sporti ef þér er það mjög á móti skapi að Stephen Curry skuli vera að fá umfjöllun í ljósi þess hvað hann er að gera. Ef svo er, ættirðu kannski að halda þig við skák og skotveiði. Eða bara ef þú ert á móti Curry yfir höfuð! 

Hvers konar manneskja ertu ef þú ert með leiðindi út í mann eins og Curry, svona í alvöru? Er kannski ekki allt í lagi heima hjá þér? Er kannski bara ekki í lagi með þig yfir höfuð? Og verður þessi mynd af MVP-inu að taka af sér sjálfu, hallærislegri en broddar og sítt að aftan eftir 20 ár?

Við vissum öll að Curry yrði valinn maður ársins og það eina sem okkur vantaði að vita í gær var hvort hann yrði valinn einróma eður ei. Og auðvitað fékk hann fullt hús og einróma kosningu, það var bara eftir bókinni. Okkur er eiginlega skítsama um hvort hann vann einróma eður ei, það pælir enginn í því eftir nokkur ár.

Það sem var óhjákvæmilegt eftir þessa niðurstöðu, var að einhver eldflaugaverkfræðingurinn ætti eftir að reyna að drulla yfir þessa velgengni hjá Curry.  Við þurftum ekki að bíða lengi, því Té-Mákur Tracy McGrady lýsti því yfir að þó Curry hefði staðið sig vel í vetur, væri þessi einróma kosning til marks um að deildin væri að þynnast þegar kæmi að stórstjörnum. Really, Té-Mákur?

Svona bull er ekki svaravert. Eða finnst þér efstu kapparnir í MVP-valinu vera svona lélegir?

Jú, jú, Curry þurfti ekki að keppa við Jordan, Bird eða Magic þegar kom að kapphlaupinu um titilinn leikmaður ársins, en höfum í huga að hann er nú til dæmis búinn að hirða þessa nafnbót tvisvar sinnum af fjórföldum MVP-hafanum LeBron James á meðan sá er enn á hátindi ferils síns. 

Nær undantekningalaust, hafa leikmennirnir sem voru kjörnir leikmenn ársins í NBA deildinni verið valdir af því liðið þeirra náði framúrskarandi árangri á tímabilinu. Við megum því alls ekki gleyma þætti liðsfélaga hans í þessum verðlaunum og eins og búast mátti við, var Curry ekki spar á hrósið til félaga sinna í þakkarræðu sinni í gær.

Við skulum samt átta okkur á því að án Curry er Golden State ekki annað en gott körfuboltalið, en með hann innanborðs, er það eitt besta lið sem við höfum séð. 

Og hann hefði ekki getað undirstrikað það öllu betur en hann gerði á skotsýningunni sinni í Portland í fyrrakvöld, þar sem stórleikur hans á ögurstundu sneri einvíginu algjörlega Warriors í hag.

Ef Golden State hefði tapað fjórða leiknum og staðan því orðin jöfn 2-2, hefði verið ljóst að liðið þyrfti sex eða jafnvel sjö leiki til að klára seríuna með öllum þeim barningi sem því fylgir.*

En Curry sá til þess að núna er ekki annað en formsatriði fyrir Golden State að klára einvígið á heimavelli í nótt (11. maí kl. 02:30 á NBATV). 

Hann er bara svona góður og virðist staðráðinn í að halda áfram að bæta sig. Og ekki ætlum við að veðja á móti honum. Það hafa nógu margir farið flatt á því.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

* - Það er alveg bráðnauðsynlegt að taka fram hvað Portland-liðið er búið að standa sig frábærlega í þessari úrslitakeppni. Jú, jú, þeir voru heppnir að Clippers-liðið vængbrotnaði á báðum í fyrstu umferðinni, en þeir gerðu vel í að klára það verkefni og hafa svo staðið rækilega í meisturunum í annari umferðinni.

Við vitum að það er rosalega þreytt klisja að tala um einhverja móralska sigra þegar litlu liðin eru að stríða þeim stóru í úrslitakeppni, en Portland er nú samt búið að standa sig óhemju vel og hefði með smá heppni getað tekið fjórða leikinn og jafnað einvígið.

Það er fullt af risavöxnum götum í þessu Portland-liði og þó það hafi tekið smá Kamerún á þetta í vetur og vor, skulum við varast of mikla bjartsýni þegar kemur að nánustu framtíð. Staðreyndin er sú að Portland vantar talsvert sterkari leikmenn en það hefur núna til að taka næsta skref í úrslitakeppninni, en við skulum ekki loka hurðinni á þá. 

Það er metnaður í Portland-mönnum, en þeir eiga vandasamt verkefni fyrir höndum að koma liðinu upp úr krúttflokknum og í alvöruna.

Vörutalning 25/4

Tweet

Látum okkur sjá...

Í haust reiknuðum við með því að úrslitakeppnin yrði svo jöfn að hún ætti eftir að koma okkur í gröfina. Annað hefur að sjálfssögðu komið á daginn og það er mjög langt síðan fyrsta umferðin hefur verið eins "ójöfn" og raun ber vitni. Það er mjög sérstakt að sex af átta rimmum þar hafi byrjað 3-0, raunar munum við ekki eftir svona löguðu. Það gerðist síðast fyrir tólf árum að fimm einvígi byrjuðu 3-0.

Liðin þrjú í austrinu sem komust í 3-0 gerðu það af því mótherjinn getur ekki neitt. Golden State lokaði New Orleans 4-0,  ekki af því að Brúnar og þeir væru lélegir, heldur af því Golden State er svo sterkt lið.

Svo eru Memphis og Houston komin í 3-0 af margvíslegum ástæðum, einna helst meiðslum.

Það er augljóst að fyrsta umferðin í ár er áberandi slappari en hún hefur verið á síðustu árum. Það er rauntal. En það er samt ósanngjarnt að bera hana saman við fyrstu umferðina í fyrra, sem var ein sú besta sem við höfum séð - ef ekki sú besta.

Það er svo fáránlegt hvað er stutt síðan við spáðum því að úrslitakeppnin í vestrinu í vor yrði ein sú besta (sterkasta) í sögunni, en eins og þið hafið séð fer lítið fyrir því. Það er ekki nema ein dúndur sería í gangi og það er sorglegt.

En nú skulum við hætta þessum helvítis barlómi og henda niður á blað því helsta sem er að frétta úr stríðinu:

Eins og við sögðum ykkur fyrir skömmu, er viðureign LA Clippers og San Antonio að bjarga þessari úrslitakeppni. Fyrstu tveir leikirnir í LA voru rafmagnaðir en San Antonio tók sig reyndar til og slátraði Clippers í þriðja leiknum.

Það er því enginn vafi á því að allur meðbyr í einvíginu er í seglum San Antonio þessa stundina, en slæmu fréttirnar fyrir LA Clippers í því sambandi eru að Texasliðið á helling inni í sóknarleiknum.

Munar þar mestu um Tony Parker, sem vegna margvíslegra meiðsla hefur ekki gert annað en skemma fyrir liðinu með framlagi eins og 25% skotnýtingu.

Lélegur leikur Parker og takmarkað leikform Tiago Splitter hefur hinsvegar ekki komið að sök enn sem komið er í einvíginu og það er nýjustu stórstjörnu NBA deildarinnar að þakka. Kawhi Leonard er gjörsamlega búinn að fara hamförum hjá Spurs og tekur á sig stærra hlutverk með hverjum leiknum sem líður. Hann er í alvöru að verða skerí-góður eins og það er kallað. Aumingja Clippers að þurfa að díla við þetta apparat.

Clippers syngur sama lag og áður. Byrjunarliðið hjá þeim er frábært og hangir oftast í Spurs, en um leið og þeir þurfa að hvíla, fer allt til andskotans í hvelli. Þeim þjálfara-Doc Rivers og framkvæmdastjóra-Doc kemur alveg örugglega illa saman.

Eru meiðsli búin að eyðileggja leiktíðina í NBA?

Tweet

Þessi pistill er búinn að vera nokkuð lengi á leiðinni, en nú kominn tími á hann, jafnvel þó innihaldið sé niðurdrepandi. Það er ekki nema við hæfi á föstudaginn langa að skrifa óguðlega langan og neikvæðan pistil. Við þurfum nefnilega að horfast í augu við ákveðnar staðreyndir varðandi NBA deildina okkar núna og úr því við forðumst hræsni eins og við getum, er ekki annað en að hjóla í þetta.

Það er eins með NBA deildina og aðra hluti í lífinu - þú ræður því hvort þú tekur á þeim með glasið hálffullt eða hálftómt. Þið sem lesið NBA Ísland að staðaldri vitið að það er stundum helvíti lítið í glasinu hjá okkur, en í það er afsakanlegt í þessu tilviki. Stundum verður fólk bara að fá að hafa allt á hornum sér í smá tíma og það erum við að gera núna. Og ef glasið er hálftómt eins og við þessar aðstæður, er ekki hægt að orða þetta öðru vísi en svona:

Leiktíðin í NBA er faktískt séð dálítið ónýt.

Fólkið með hálffullu glösin hlær að svona bölsýni, en neitar um leið að horfast í augu við raunveruleikann. O.k. tímabilið er auðvitað ekki algjörlega ónýtt, en atburðarás síðustu vikna tryggir að það verður ekki nærri eins gott og vonir stóðu til um. Við vorum búin að tala um það í allan vetur hvað Vesturdeildin væri rosaleg og hvað úrslitakeppnin þeim megin ætti eftir að verða sögulega góð með sögulega góðum liðum, en eins og staðan er núna, verður hún það hreint ekki.

Ekki misskilja, úrslitakeppnin verður góð - úrslitakeppni NBA er ALLTAF góð (pizza er pizza), hún bara verður ekki eins epísk og við vorum öll að vona.

Og ástæðan er meiðsli og aftur meiðsli.

Við höfum nokkrum sinnum lýst yfir áhyggjum okkar yfir því að alvarleg meiðsli séu að verða æ algengari í NBA deildinni. Það sem byrjaði sem kenning lögð fram í gríni, er nær því að vera staðreynd í dag og þið sem fylgist á annað borð með NBA deildinni hafið sannarlega ekki misst af því. 

Þetta er gjörsamlega óþolandi þróun.

Meiðsli eru og hafa alltaf verið þáttur af leiknum og þó þau séu kannski hvorki algeng né alvarleg á tilteknu tímabili, geta þau engu að síður haft mikil áhrif á gang mála í úrslitakeppninni. Hafið hugfast að NBA lið vinna einfaldlega ekki titilinn ef þau eru ekki heil, það er bara þannig. Þú ert ekkert að fara að ná þér í hring ef einn af bestu mönnunum þínum er í jakkafötunum í júní. Þú þarft því alltaf að hafa smá heppni í farteskinu ef þú ætlar að vinna titla, því oftast er það öðru fremur heppni sem ræður því hvort lið komast sæmilega heil í gegn um verkefni vetrarins eða ekki.

Þessi heppni hefur hreint ekki verið á bandi með sterkari liðunum í NBA deildinni undanfarin ár og ef þú ætlar að finna lið sem hafa sloppið sæmilega við meiðsli, skoðar þú einfaldlega hvaða lið léku til úrslita ár frá ári. Liðin sem komast í úrslit og vinna titla gera það ekki bara út á hæfileikana - þau eru undantekningarlaust með sína bestu menn heila.

Dæmi um lið sem hefur haft heppnina með sér með ofangreindum hætti er Miami Heat, sem fyrir vikið fór í úrslit fjögur ár í röð og vann tvo titla (2012-13). 

Án þess að taka neitt af liði Miami, sem var auðvitað frábært, þá munið þið kannski hvað heilladísirnar sveimuðu yfir því í tíð LeBron James. Það var svo áberandi að við skrifuðum um það á sínum tíma.

Miami var svo heppið hvað eftir annað að við vorum hætt að trúa því. Við ætlum ekki að fara að rifja það upp núna, en lítið dæmi um þetta var þegar Derrick Rose meiddist og kippti þannig aðalkeppinauti Miami í Austurdeildinni úr leik. 

Það er ekkert grín að sauma Gudmundsson

Tweet

Þessi krúttlega kerling heitir Donna Millak og hefur verið saumakona hjá Portland Trailblazers í yfir fjörutíu ár. Hún var meira að segja búin að vera hjá félaginu í heil fimm ár þegar það varð meistari með Bill Walton í fararbroddi árið 1977 og hefur síðan upplifað gleði og sorgir bæði í vinnunni og í einkalífinu.

Donna gamla sér meðal annars um að sauma nöfnin aftan á búninga leikmanna og er því stundum með þeim fyrstu til að frétta af því þegar félagið nælir sér í nýja leikmenn. Starf hennar hefur breyst mikið samfara bættri tækni eins og er ekki alveg sama handavinnan og það var. Á áttunda og níunda áratugnum þurftu leikmenn til dæmis sjálfir að mæta til Donnu til að máta búningana sína.

Það er langt síðan leikmenn komu til Donnu til að máta búninga, en eitt og annað stendur upp úr hjá þeirri gömlu á þessum langa ferli. Hún man þannig vel eftir því þegar hún græjaði búninginn fyrir Bill Walton, sem líklega er besti leikmaður í sögu Blazers.

"Hann var sannarlega risavaxinn," sagði Donna, sem stundum þurfti að yfirvinna feimni sína og fara inn í karlaklefann til að láta leikmennina máta búningana sína. Þar sá hún eitt og annað þó hún reyndi að horfa niður á tærnar á sér eins og hún gat.

Uppáhalds leikmaðurinn hennar var Brian Grant sem lék með liðinu frá 1997 til aldamóta. Svo mikið hélt hún upp á Grant að hún saumaði treyjuna hans á sjálfa sig eins og þið sjáið á myndinni hér til hliðar.

Sum nöfn reyndust Donnu erfiðari en önnur þegar kom að því að sauma þau aftan á búningana. Eitt það erfiðasta þurfti hún að sauma haustið 1981 þegar 218 sentimetra hár íslenskur piltur að nafni Pétur Guðmundsson gekk í raðir Blazers.

"Það var rétt svo að nafnið passaði á treyjuna og ég varð að beygja það ansi hressilega svo það kæmist fyrir," sagði Donna. Sumir segja að hún hafi þess vegna verið fegin því að miðherjinn með langa nafnið var ekki nema einn vetur hjá Blazers.

Hér fyrir neðan er mynd af liði Portland veturinn 1981-82. Þetta er ansi reffilegur hópur undir stjórn þjálfarans goðsagnakennda Jack Ramsay sem færði félaginu áðurnefndan meistaratitil árið 1977. Ramsay lést í vor, 89 ára að aldri. Hann er lengst til hægri í fremri röðinni.

Okkar maður Pétur Guðmundsson er svo að sjálfssögðu beint undir körfunni í treyju númer 40 og með mottu að framan og léttan Martin Riggs að aftan.

"Pétur sýndi það að það bjó mikið í honum þegar hann var hjá okkur," sagði Ramsay í samtali við Tímann í Los Angeles á níunda áratugnum. "Hann var með þokkalegt skot og var merkilegt nokk fínasti sendingamaður, en hann átti talsverða vinnu fyrir höndum á öðrum sviðum leiksins."

Velgengni Tim Duncan og Spurs er alls ekki eðlileg

Tweet

Það er kannski orðið dálítið þreytt umræðuefni í úrslitakeppninni, en tölfræðin sem sýnir reynslu Tim Duncan og félaga hans í San Antonio liðinu í úrslitakeppni er hreint út sagt ótrúleg.

Það er með ólíkindum að hugsa til þess að Tim Duncan sé búinn að spila jafnmarga leiki (220) í úrslitakeppni og Portland Trailblazers hefur spilað í sögu félagsins. Og Portland er enginn skítaklúbbur. Portland vann titilinn með Jack heitnum Ramsey og Bill Walton árið 1977 og lék til að mynda tvívegis til úrslita um titilinn í kring um árið 1990.

Duncan er einn síns liðs búinn að spila fleiri leiki í úrslitakeppni en næstum því helmingurinn af liðunum í NBA deildinni hafa náð að afreka í sögu sinni.* Þetta er á engan hátt eðlilegt.

Þetta undirstrikar annars vegar ótrúlega velgengni San Antonio Spurs á síðustu tæpum tveimur áratugum og hinsvegar hvað Tim Duncan hefur verið þungamiðjan í allri þessari velgengni ásamt Gregg Popovich þjálfara og síðar þeim Tony Parker og Manu Ginobili.

Hægt og örugglega, stundum litlaust og leiðinlega en fagmannlega, þokast Tim Duncan upp alla afrekalista sem til eru varðandi velgengni í úrslitakeppni.

Rétt eins og fólk í dag hugsar sér hvernig í ósköpunum Wilt Chamberlain fór að því að skora 100 stig í einum leik, á fólk örugglega eftir að hrista höfuðið yfir því eftir 30 ár þegar það lítur yfir söguna og pælir í því hvernig í fjandanum þetta San Antonio lið og Tim Duncan fóru að því að vera á toppnum í hartnær tvo áratugi.

Við vitum ekki með ykkur, en við erum að sjúga í okkur hverja mínútu sem við sjáum með þessu Spurs liði núna. Ekki aðeins er það sögulegt, heldur er það bara svo drullu skemmtilegt. Eftir að hafa lent í bölvuðu basli með vel þjálfað og reynslumikið lið Dallas í fyrstu umferð úrslitakeppninnar, fer San Antonio vélin nú hamförum gegn aumingja strákunum í Portland.

Goðsögn er fædd

Tweet

Damian Lillard sendir Houston í sumarfrí. Þessi drengur er sérstakur.

Úrslitakeppnin gæti ekki byrjað mikið betur

Tweet

Allt í einu rann það upp fyrir okkur...

Ætli það hafi ekki verið þegar þriðji leikur Houston og Portland fór í framlengingu. Þessi fyrsta umferð úrslitakeppninnar í ár er einhver sú skemmtilegasta sem við höfum nokkru sinni séð - og hún er ekki nema hálfnuð!

Við hefðum líklega aldrei spáð því, en einvígi Rockets og Blazers er búið að bera höfuð og herðar yfir önnur að okkar mati. Það hefur sannarlega verið fjör hjá Oklahoma-Memphis, San Antonio-Dallas og Clippers-Warriors, þetta eru allt hágæðaseríur.

En engin þeirra á séns í rimmu Houston og Portland. Hver einasta mínúta í þessu einvígi hefur verið algjör naglbítur og alls ekki fyrir hjartveika. Ein af þessum seríum þar sem hver einasta sóknarlota og hver einasta varnarlota gæti átt eftir að hafa úrslitaþýðingu þegar upp verður staðið.

Þarna erum við að sjá mikla skák milli þjálfaranna, stórstjörnur valda vonbrigðum og fara hamförum til skiptis, dramatík, óvæntar hetjur, stórleiki - nefndu það og þetta einvígi er að bjóða upp á það. 

Það er meira að segja með fallegasta manninn í heimi í NBA deildinni (Chandler Parsons), besta óldskúr póstleikmanninn (LaMarcus Aldridge), besta unga töffarann (Damian Lillard), næstmesta varnargeðsjúklinginn (á eftir Tony Allen, Patrick Beverley), besta flopparann (James Harden), óvæntustu hetju úrslitakeppninnar (Troy "Hver í andskotanum er það nú?" Daniels) og (lang)mest óþolandi leikmann deildarinnar (Dwight Howard). 

Það er nú aldeilis eitthvað!

Staðan í þessu einvígi gæti svo auðveldlega verið 3-0 fyrir Portland, en samt munar ekki nema rykkorni að staðan væri t.d. 2-1 fyrir Houston. Svo glettilega jafnir hafa þessir leikir verið. 

Og eins og svo gjarnan í úrslitakeppninni verða til hetjur og skúrkar. Við reynum oftar að beina sjónum okkar að hetjunum þó við séum alltaf með einhver neikvæðnileiðindi. 

Við vitum að það eru bara búnir þrír leikir í þessu einvígi, en þrír leikir í úrslitakeppni hafa stundum meira vægi en heilt tímabil þegar goðsagnir eru að verða til.

Þannig er það með Damian Lillard og LaMarcus Aldridge að þessu sinni - og þó við hötum af öllu lífi og sál að viðurkenna það - líka helvítið hann Patrick Beverley. 

Damian Lillard er einfaldlega að sýna það og sanna að hann er einn mesti töffari deildarinnar. Hann er að spila eins og sá sem valdið hefur í fyrstu þremur leikjunum sínum í úrslitakeppni. Spilar eins og hann hafi aldrei gert annað en að tryggja liði sínu sigur í úrslitakeppni.

Rólegur, LaMarkús

Tweet

Þegar Damian Lillard ákvað að vera rólegur bara

Tweet

Damian Lillard bauð upp á 38 stig og 11 stoðsendingar í nótt þegar Portland-liðið hans þurfti að þola súrt tap í Indiana 118-113 eftir framlengdan háspennuleik.  Portland er búið að tapa fjórum af síðustu sex leikjum sínum og er aðeins að hiksta.

Það munaði reyndar ekki miklu að Lillard næði að skjóta Blazers til sigurs í Indiana í nótt, eins og hann er búinn að gera glettilega oft í vetur. Þetta minnti okkur á leikinn hans í Sacramento fyrir mánuði síðan, þegar hann skoraði 26 stig í 4. leikhluta í tapi fyrir Kings.

Portland skeit aðeins í rúmið í þessum leik og segja má að hann hafi tapast í þriðja leikhluta, þegar liðið skoraði aðeins 13 stig gegn 25 stigum heimamanna. Í raun og veru gefa lokatölurnar ekki rétta mynd af leiknum, því Sacramento var með örugga forystu lengst af í siðari hálfleiknum. Það kom þó ekki í veg fyrir að Lillard gæfi heimamönnum nett hjartaáfall í blálokin, þegar hann ákvað bókstaflega að kasta handsprengju inn á völlinn.

Lillard skoraði 14 stig á 49 sekúndum og var rétt búinn að stela þessu, en ef það hefði tekist, hefðu leikmenn Sacramento bara getað pakkað þessu tímabili ofan í tösku og farið til Benidorm bara. Hér fyrir neðan sérðu hvernig þetta gerðist skref fyrir skref (smelltu á myndina ef þú þarft að stækka hana, álfurinn þinn!):

Reyndar væri þetta Sacramento-lið auðvitað alltaf betur geymt á Benidorm en í NBA deildinni, af því það getur EKKERT. Vissulega átti Sacramento smá þátt í því að gera ofangreindan leik áhugaverðan í lokin, en við megum samt ekki taka neitt af Damian Lillard, sem er alltaf að sýna betur og betur að hann er alvöru körfuboltamaður.

Damian Lillard er sama hvað þér finnst

Tweet

Hvað er svalara en að tryggja liðinu sínu sigur á útivelli með flautukörfu?



Nú auðvitað að tryggja liðinu sínu annan útisigurinn í röð með flautukörfu!



Damian Lillard er ekki umtalaðasti leikstjórnandinn í þessu dæmalausa miðjubakvarðagóðæri sem nú er í NBA deildinni. Hann er aldrei nefndur til sögunnar þegar talað er um bestu leikstjórnendur deildarinnar.

Menn ættu kannski að byrja að endurskoða það.

Lillard var besti nýliði NBA deildarinnar á síðustu leiktíð og er enn betri í ár.

Skotnýtingin hans mætti vera betri og hann á enn nokkuð í land í varnarleiknum (eins og 95% annars árs manna), en þar fyrir utan erum við að tala um algjöran töffara eins og Oakland-leikstjórnenda er siður.

Pilturinn skorar 20 stig að meðaltali í leik og gefur um sex stoðsendingar. Hann er orðin 40% þriggja stiga skytta og er ein besta vítaskytta deildarinnar (92%), sem er ekki lítið mikilvægt.

Það flottasta við ferilskrá drengsins er þó án efa árangur liðsins sem hann stýrir.

Portland er með besta árangur allra liða í NBA deildinni í dag og það er ekki síst að þakka þessum skemmtilega bakverði, sem fróðlegt verður að fylgjast með í framtíðinni.

Af Bill Walton og meistaraliði Blazers 1977

Tweet

Portland hefur einu sinni landað meistaratitlinum í NBA. Það var árið 1977 en þá kom liðið nokkuð á óvart með því að leggja Philadelphia 4-2 í úrslitum eftir að hafa lent undir 2-0 í einvíginu.

Þetta var aðeins í annað sinn sem lið varð meistari eftir að hafa lent undir 2-0 og það gerðist svo ekki aftur fyrr en árið 2006 þegar Miami lagði Dallas í úrslitunum.

Portland Trailblazers hafði ekki verið til í nema sjö ár þegar það vann sinn fyrsta og eina titil. Veturinn 1976-77 var merkilegur fyrir þær sakir að þá var ABA deildin lögð niður og fjögur af liðunum sem leikið höfðu þar gengu inn í NBA deildina. Þetta voru Nets, Nuggets, Spurs og Pacers.

Portland og Philadelphia græddu bæði vel á samrunanum, því þá þurfti vitanlega að koma leikmönnunum fyrir sem verið höfðu í liðunum sem voru lögð niður.

Þarna nældi Portland sér í hörkutólið Maurice Lucas og Sixers náðu í Julius Erving - Dr. J - sem var þrefaldur verðmætasti leikmaður ABA deildarinnar og einn besti körfuboltamaður í heimi.

Það var sannarlega nóg af flottum körfuboltamönnum í ABA deildinni og sem dæmi um það má nefna að fimm af þeim tíu leikmönnum sem hófu leik í úrslitaeinvíginu voru fyrrum ABA-menn.

Í liði Philadelphia á þessum tíma mátti finna nokkra menn sem tengjast með einum eða öðrum hætti inn í NBA deildina í dag. Doug Collins, sem nýverið hætti sem þjálfari Philadelphia var leikmaður með liðinu þetta árið og annar þekktur þjálfari var þar sömuleiðis, Mike Dunleavy.

Þriðja þjálfarann var svo reyndar að finna í liði Blazers, en það var Lionel Hollins, núverandi þjálfari Memphis.

Að lokum má nefna að Joe Bryant, pabbi hans Kobe Bryant og Henry Bibby, pabbi hans Mike Bibby voru báðir í leikmannahópi Sixers.

Það kom fáum á óvart að Philadelphia kæmist alla leið í lokaúrslitin árið 1977, enda var þar um að ræða gríðarlega sterkt lið. Færri höfðu reiknað með að Portland kæmist svo langt. Liðið afrekaði það m.a. á leið sinni í úrslitin að sópa LA Lakers út úr úrslitakeppninni.

Jack Ramsay var þarna á sínu fyrsta ári í þjálfarastólnum hjá Blazers og segja má að það hafi verið Heiðurshallarmeðlimurinn Bill Walton sem dró vagninn. Walton er almennt talinn einn besti miðherji sem spilað hefur í NBA, en meiðsli settu alltaf stórt strik í reikninginn hjá honum.

Þarna var Walton hinsvegar heill heilsu á sínu þriðja ári í deildinni og var kjörinn Verðmætasti leikmaður lokaúrslitanna.


Jack Ramsay lét þau eftirminnilegu orð falla þegar titillinn var í höfn hjá Blazers að hann hefði aldrei þjálfað betri körfuboltamann, meiri keppnismann eða betri manneskju en Bill Walton.

Walton fór mikinn allan þennan vetur fór hamförum í úrslitakeppninni. Til gamans má geta þess að í sjötta og síðasta leiknum í úrslitaeinvíginu skoraði Walton 20 stig, hirti 23 fráköst, varði 8 skot og gaf 7 stoðsendingar. Hann var með 18 stig, 15 fráköst, 5,5 stoðsendingar og 3,4 varin skot að meðaltali í úrslitakeppninni.

Walton var jafnan þekktur fyrir að vera nokkuð sérlundaður og sérstakur náungi - dálítill hippi - en allir elskuðu að spila með honum enda gaf hann alltaf allt sem hann átti í leikina. Hann var líka með einstakan leikskilning og frábæra sendingagetu af miðherja að vera.

Ferill Bill Walton var því miður nánast ein samfelld harmsaga eftir að hann vann titilinn með Portland árið 1977, en eins og margir muna hlaut hann nokkra uppreisn æru þegar hann varð meistari á ný sem aukaleikari í ógnarsterku liði Boston Celtics um miðjan níunda áratuginn.

Eftir það hefur hann svo getið sér gott orð fyrir litríka frammistöðu sína við að lýsa leikjum í NBA deildinni og ef þið spyrjið okkur - er allt of lítið af Walton á skjánum. Hann á engan sinn líkan, hvorki innan né utan vallar.

Hávaðadrama í Portland

Tweet

Það var sannkölluð flugeldasýning í Portland í nótt, þar sem LaMarcus Aldridge fékk að eiga síðasta orðið (eða síðustu tvö orðin). Sumum fannst það skrítið að við settum Aldridge í lið Vesturdeildarinnar fyrir Stjörnuleikinn á dögunum. Þeim er sérstaklega bent á að horfa á þetta.
Það er eitthvað við leiki Dallas og Portland undanfarið...

Fjölmiðladagurinn: Blazers

Tweet

Fjölmiðladagurinn árlegi í NBA deildinni fór fram mánudaginn 1. október. 
NBA Ísland kíkti í heimsókn til nokkurra liða í deildinni og lagði fram nokkrar athugasemdir, hvort sem það var viðeigandi eða ekki. Þetta tekur nokkrar færslur og í þeirri síðustu tökum við saman skemmtilegustu myndir fjölmiðladagsins 2012. 

Komandi vetur verður erfiður hjá Portland Trailblazers, sem er að stokka allt upp og byrja upp á nýtt. Það eina sem við höfum að segja um Blazers-liðið er því að lýsa yfir gríðarlegri ánægju okkar með þriðja búninginn sem frumsýndur var á fjölmiðladaginn. Gefum honum fullt hús - tíu. Geggjaður.

Brandon Roy leikur við börnin sín

Tweet

Brandon Roy eyddi deginum sem hann hætti sem atvinnumaður í körfubolta í að leika við börnin sín. Það var Bruce Ely á Oregonian sem tók þessar fallegu myndir.

Grátlegt að horfa á eftir 27 ára gömlum snillingi í golfið. Hann getur þó huggað sig við að hann á eftir að fá á níunda milljarð króna í launagreiðslur frá Blazers þó stígi aldrei fæti inn á körfuboltavöll aftur. Hann er því ríkur maður sama hvernig á það er litið, jafnvel þó hann hafi fengið ónýt hné í vöggugjöf.

Það er vonandi einhver smá huggun í því fyrir Roy hvernig hann lauk keppni síðasta vor. Þú ert varla búinn að gleyma því hvernig drengurinn fór hamförum í fjórða leiknum gegn meisturum Dallas, er það? Rifjaðu það upp hérna með hjálp YouTube.

Guð hatar Portland

Tweet

Það er ekkert hægt að gera annað en hrista höfuðið yfir ástandinu á Portland Trailblazers. Það er ekki gott að segja hvað þetta félag hefur gert af sér til að verðskulda þessi áföll sem dynja á því.

Brandon Roy, sá frábæri leikmaður, þarf að leggja skóna á hilluna á innan við besta aldri vegna þess að hann er með ónýt hné. Og Greg Oden þarf enn á ný að fresta endurkomu sinni vegna frekari meiðsla. Þetta er bara orðið asnalegt. Stuðningsmenn þessa flotta félags eiga alla okkar samúð.

Takmarkalaus gleði í Portland

Tweet

Það er alltaf gaman að sjá sögulega atburði í beinni útsendingu og í nótt fengum við dýrari týpuna þegar Brandon Roy skaut Portland til sigurs á Dallas 84-82 í ótrúlegum fjórða leikhluta. Staðan í einvíginu því jöfn 2-2 og allir leikir unnist á heimavelli.

Það leit nákvæmlega ekkert út fyrir að Portland myndi vinna þennan leik, enda var liðið mest 23 stigum undir í síðari hálfleiknum og 18 stigum undir fyrir lokaleikhlutann. Þá kom Brandon Roy til skjalanna og skoraði 18 stig í leikhlutanum, fleiri en allt Dallas-liðið sem gjörsamlega gerði í brækurnar.

Það var rosalega gaman að sjá Roy eiga þennan stjörnuleik. Fyrir stuttu var alls ekki ljóst hvort ferli hans væri hreinlega lokið vegna þrálátra hnémeiðsla en hann hefur skrölt áfram með liði sínu á þrjóskunni. Fór í drama þegar hlutverk hans með liðinu var skorið niður en kom upp sem hetjan í kvöld. Eðal spilari og eðalpiltur hann Roy.

Þetta var aðeins í þriðja sinn í sögu úrslitakeppninnar sem lið nær að koma til baka eftir að hafa verið 18 eða fleiri stigum undir í upphafi fjórða leikhluta. Frábært hjá Portland og gríðarlega mikilvægur sigur. Eins flottur og sprettur Blazers var í lokin, er ekki annað hægt en að setja spurningamerki við leik Dallas-liðsins. Dirk Nowitzki fékk varla að sjá boltann og það var eins og kæmi algjört fát á liðsmenn Dallas sem þó eru með þeim reyndari í deildinni.

Það er dásamlegt að verða vitni að svona sögulegum leikjum eins og þessum. Þessi íþrótt er himnasending. Sjáðu bara gleðina í Portland í myndbrotinu hér fyrir neðan.