Showing posts with label Sýndu mér peningana. Show all posts
Showing posts with label Sýndu mér peningana. Show all posts

Sunday, June 26, 2016

Af framtíðaráformum Kevin Durant og Oklahoma


Nú þegar nýliðavalið árlega er afstaðið, geta NBA-miðlar í Bandaríkjunum nú einbeitt sér að ekkifrétt sumarsins, sem snýst um Kevin Durant og framtíðaráform hans á atvinnumarkaði. Þið vitið hvað við erum rosalega spennt fyrir svona skrumi, eða hitt þó heldur.

En rétt eins og aðrir NBA-miðlar, erum við hér á NBA Ísland með lesendur sem eru sumir hverjir forvitnir um svona mál og því verðum við að reyna að koma til móts við þá. Okkur leiðast kannski ekkifréttir um félagaskipti eða ekki félagskipti NBA leikmanna, en við erum bæði með hugmyndaflug og skoðanir, þannig að kannski er upplagt að við leggjum okkar lóð á vogarskálarnar í þessu leiðindamáli. 

Við segjum leiðindamáli, af því þetta skrum í kring um Durant er og verður eitt stórt leiðindamál og ekkifréttir þangað til hann gerir upp hug sinn, en þá verður ákvörðun hans frétt í einn eða tvo daga áður en allir steingleyma henni þangað til hann verður með lausa samninga næst.

Eins og flest ykkar vita líklega, hafa forráðamenn Oklahoma City ekki setið auðum höndum síðan liðið þeirra var slegið út úr keppni á sársaukafullan hátt í úrslitaeinvígi Vesturdeildarinnar um daginn. Segja má að þeir hafi stolið senunni kvöldið sem nýliðavalið fór fram, þegar þeir ákváðu að ráðast í stórviðskipti á leikmannamarkaðnum.



Þannig ákváðu Oklahoma-menn að skipta framherjanum Serge Ibaka til Orlando Magic í staðinn fyrir framherjann Ersan Ilyasova, bakvörðinn Victor Oladipo og framherjann unga Domantas Sabonis sem Orlando tók fyrir þá númer ellefu í nýliðavalinu síðar um kvöldið. Sabonis þessi er af ákaflega góðum körfuboltaættum eins og flest ykkar vita líklega, en hann er sonur miðherjans Arvydas Sabonis sem lék með Portland Trailblazers á árunum 1995-2003.

Menn og konur voru afar fljót að mynda sér sterkar skoðanir á þessum viðskiptum og við erum þar engin undantekning, þetta þykir okkur ansi djarfur og kappsamur leikur hjá Oklahoma-mönnum. 

Eitthvað hefur verið talað um að þarna sé um fyrirbyggjandi aðgerðir að ræða hjá Oklahoma, því Ibaka átti ekki langt eftir af samningi sínum við félagið og ljóst var að það yrðu engir smáaurar sem hann kæmi til með að fara fram á þegar að því kæmi. Bæði af því hann gegnir jú mikilvægu hlutverki hjá liðinu og af því að launaþakið í NBA deildinni er að hækka langt upp fyrir öll velsæmismörk, ekki ósvipað og húsnæðisverð í Reykjavík.

Það er ekkert leyndarmál að tölfræðin hans Serge Ibaka er búin að vera að dala með nokkuð áberandi hætti síðustu ár, en Oklahoma-pennar segja að það megi að hluta skrifa á þjálfarateymi liðsins, því Ibaka hafi verið beðinn um að gera hluti sem urðu ekki beint til að fóðra hjá honum tölfræðina. Til dæmis hafi minnkandi frákastatölur komið til út af því að Ibaka gerði meira af því að elta minni menn úti á velli í stað þess að vera undir körfunni. Það er sitt hvað til í þessu, meira að segja við vitum það.


Annað sem olli okkur áhyggjum - og eflaust forráðamönnum og stuðningsmönnum Oklahoma líka - var hvað 3ja stiga nýtingin hans var búin að hríðlækka undanfarið. Hlutverk Ibaka í sókninni var jú á margan hátt fólgið í því að standa fyrir utan línu og teygja á vörnum andstæðinganna - t.d. með því að toga stóru mennina með sér út úr teignum svo þeir væru ekki fyrir Russell Westbrook þegar hann keyrði á körfuna.

Stigaskor Serge Ibaka lækkaði úr 15,1 stigi fyrir þremur árum niður í 12,6 í ár og þriggja stiga nýtingin hans fór úr 38,3% fyrir þremur árum, sem er afbragð, niður í innan við 33% á liðnum vetri. Á sama hátt hrundi hann niður í blokkeringum, þar sem hann varði mest 3,7 skot 2012, en aðeins 1,9 í vetur.

Loks datt hann niður í fráköstunum, úr 8,8 fyrir þremur árum og niður í aðeins 6,8 í vetur, sem er heilu frákasti minna en leikstjórnandi liðsins tók (þó hann sé líklega öflugasti frákastari í sögu NBA miðað við hæð og stöðu á vellinum. Hér er að sjálfssögðu verið að tala um Russell Westbrook. Við misnotum ekki tækifæri til að tala um Russell Westbrook. Það væri asnalegt).

Þessi þróun í tölfræðinni er vissulega áhyggjuefni, en það sem gerði Ibaka að þeim algjöra lykilmanni sem hann var í liðinu, kemur hvergi fram á tölfræðiskýrslum. Þar erum við auðvitað að tala um varnarleikinn.

Varnarleikur Oklahoma var ekki eins góður í deildarkeppninni í vetur og undanfarin ár og þið munið eflaust eftir því að það var ein af ástæðunum fyrir því að við rökkuðum liðið niður í vor og sögðum að það ætti ekki möguleika á að gera neitt í úrslitakeppninni. 

Við erum alveg handviss um að Serge Ibaka átti þarna stóran hlut að máli, enda er hann búinn að vera mikilvægasti maður liðsins í vörninni í mörg ár.

En þegar kom inn í úrslitakeppnina um daginn, var allt í einu komið allt annað hljóð í Oklahoma-liðið og skyndilega var eins og hefði "tekið sig upp gamall varnarleikur" hjá þeim. Allt í einu voru leikmenn liðsins eins og byssukúlur út um allt gólf í vörninni, nóg til að slátra San Antonio og keyra meistara Golden State alveg út á bjargbrún, lamaða af ótta eins og Krókódílamanninn eftir viðskiptin við bjargvættinn Laufeyju í texta Magnúsar Þórs Jónssonar.



Oklahoma varð fyrsta liðið til að finna svör við ógnarsterkum sóknarleik Golden State Warriors og gerði það með liðsuppstillingu sem NBA-penninn Nate Duncan kallaði Megadeath uppstillinguna, sem er ákaflega vel að orði komist. Lykilmaður í þessari aðferðafræði var að sjálfssögðu Serge Ibaka og þessi leikaðferð hefði trúlega aldrei gengið eftir með einhverjum öðrum leikmanni, því menn sem eru með þennan pakka af lengd, snerpu og íþróttamennsku eru teljandi á fingrum annarar handar - ef það.

Monday, February 9, 2015

Meðal-Jóninn magnaði


Stuðningsmenn Utah Jazz bauluðu þegar félagið þeirra ákvað að taka Butler-drenginn Gordon Hayward með níunda valréttinum í nýliðavalinu árið 2010. Það er sumpart skiljanlegt þegar haft er í huga að maðurinn sem tekinn var á eftir Hayward fór til Indiana og heitir Paul George. Margir æla enn aðeins i munninn sinn þegar þeir rifja það upp.

Kannski þótti stuðningsmönnum Jazz ólíklegt að ræfilslegur og barnalegur gutti eins og Hayward gæti hjálpað liðinu þeirra á nokkurn hátt. Það er líka skiljanlegt hugarfar, því árið 2010 leit Hayward út fyrir að vera tólf ára gamall og 27 kíló með blautt hár og skólatösku. Hann leit reyndar líka út fyrir að heita Ásmundur og hefur því borið það viðurnefni hjá okkur allar götur síðan, en engar tilraunir verða gerðar til að útskýra það hér.

"Gefið honum nokkur ár áður en þið dæmið hann," sagði Kevin O´Connor yfirmaður leikmannamála hjá Jazz eftir nýliðavalið.

Hann var viss í sinni sök, enda eru engar tilviljanir í starfslýsingunni hjá honum. Hann vissi að Hayward væri vel upp alinn og duglegur með smá hæfileika og það væri blandan sem til þyrfti til að búa til góðan körfuboltamann.

Þeir sem hafa verið neikvæðir í garð Hayward voru líka fljótir að benda á það í fyrra að hann væri ekki leikmaður sem gæti borið lið á herðum sér og komið því t.d. í úrslitakeppnina.

Það er líka rétt hjá þeim, Gordon Hayward er enginn LeBron James og ekki er hann Kevin Durant heldur. Því fór það fyrir brjóstið á ansi mörgum þegar Utah ákvað að jafna samningstilboðið sem Charlotte gerði honum síðasta sumar og greiða honum því um 63 milljónir dollara fyrir störf sín næstu fjögur árin. Maðurinn sem gat ekki borið lið á herðum sér var allt í einu orðinn "max" spilari - kominn á himinhá laun sem hann þurfti að standa undir.

Thursday, November 20, 2014

Hetjan og skúrkurinn Vince Carter


Snareðlurnar frá Toronto eiga ekki tvítugsafmæli fyrr en eftir eitt ár, en félagið er strax byrjað að fagna því með fortíðarblæ. Í nótt tóku forráðamenn Raptors loksins þá ákvörðun að heiðra fyrrum leikmann sinn Vince Carter með smá myndbandssýningu á risaskjánum.

Margir voru búnir að bíða ansi lengi eftir þessu augnabliki. Sumir til að fá tækifæri til að klappa honum lof í lófa, en aðrir til að baula á hann. Vince Carter lék með Toronto frá árinu 1998 til ársins 2004, þegar honum var skipt til New Jersey Nets fyrir dauða hænu, ryðgað stjörnuskrúfjárn og hálfan pakka af bláum Gajol - sem er ekki einu sinni góður eins og þið vitið.

Sumir segja að fyrsta höggið í þessu drama hafi komið frá félaginu, að það hafi verið klúbburinn sem klúðraði þessu öllu saman og flæmdi Vince í burtu. Við trúum því mætavel að félagið hafi klúðrað fullt af hlutum - það er staðreynd - en það er ekki hægt að kenna því um brotthvarf Vince Carter.

Carter nefnilega hætti bara!

Saturday, July 5, 2014

Úrkoma í grennd hjá Kobe og Lakers


Kobe Bryant er launahæsti körfuboltamaður í heimi þó hann hafi ekki spilað nema sex leiki á síðustu leiktíð vegna meiðsla og þó enginn viti hvort hann eigi eftir að geta spilað eitthvað nálægt sínum eðlilega leik þegar hann snýr loksins til baka í haust.

Kobe Bryant er með meira en eina milljón króna á tímann alla daga ársins ef við gefum okkur að hann vinni 8-9 tíma vinnudag eins og venjulegt fólk - þó hann geri það auðvitað ekki. Kobe er ekkert venjulegt fólk. Hann er með þrjú þúsund fjögurhundruð fimmtíu og tvær milljónir króna í laun fyrir skatt á þessu ári.

Þegar hann hættir að spila, verður hann kominn vel yfir 300 milljónir dollara á ferlinum, sem þýðir einhverja 34 milljarða króna miðað við gengi dagsins í dag (sem er auðvitað ekki rétt mælt, en okkur er skítsama).

Tuesday, July 1, 2014

Arenas er búinn að fá kaupið sitt


Það er langt síðan ólíkindatólið Gilbert Arenas hætti að spila í NBA deildinni, en hann var samt í þriðja sæti yfir launahæstu leikmenn NBA deildarinnar á liðinni leiktíð með rúman tvo og hálfan milljarð króna í árslaun.

Hann spilaði heila 49 leiki fyrir Orlando, sem fékk hann til sín í skiptum fyrir Rashard Lewis. Orlando nýtti sér svo amnesty-undanþáguna til að losa sig við hann, en þurfti auðvitað að borga launin hans í topp. Hann er nýbúinn að fá síðustu ávísunina sína. en hefur ekki verið tekinn alvarlega sem leikmaður síðan 2007.

Þessir milljarðar sem Arenas hefur verið áskrifandi að undanfarin ár, eru einhver mesti þjófnaður í sögu deildarinnar. Af hverju getum við ekki fengið svona eins og pínulitlar 200 milljónir af þessu - við gætum meira að segja sætt okkur við smáaura eins og 50 milljónir!

Það er ekki honum að kenna að hann meiddist, en samt. Kommon.


Jason Kidd plottar og planar



Wednesday, October 9, 2013

Tuesday, August 13, 2013

Úrvalslið ábyrgra feðra


1. Calvin Murphy - 14 börn með 9 konum





















 2. Jason Caffey - 10 börn með 8 konum
 



















 3. Willie Anderson - 9 börn með 7 konum
 



















 4. Shawn Kemp - 7 börn með 6 konum




5. Kenny Anderson - 7 börn með 5 konum 





















6. Larry Johnson - 5 börn með 4 konum


Það er ómögulegt að eiga ekki einkaþotu



















Scottie Pippen átti glæsilegan feril í NBA deildinni en hann var dálítið óheppinn þegar kom að því að gera samninga.  Þannig má segja að hann hafi samið af sér þegar hann gerði langtímasamning við Chicago Bulls á tíunda áratugnum, sem þýddi að hann var í rauninni á skítalaunum miðað við hinar stjörnurnar í liðinu um árabil.

Þar með er ekki sagt að Pippen hafi verið á einhverjum sultarlaunum, en hann verður seint sakaður um að hafa peningavit. Árið 2002 ákvað hann að hann væri ekki maður með mönnum nema kaupa sér einkaþotu. Hann sló til og keypti sér eitt stykki á litlar fimmhundruð milljónir króna.

Þegar til kastanna kom, reyndist flugvélin sem hann keypti vera bölvað drasl og kostnaður við að koma henni í gagnið var metinn á yfir hundrað milljónir króna. Það tók Pippen ekki í mál og parkeraði hann vélinni inni í skúr og fór í mál.

Það var svo ekki fyrr en árið 2010 sem dæmt var í málinu, en þá gat staurblankur Pippen leyft sér að brosa í smá stund þegar honum voru dæmdar um 250 milljónir í bætur í þessu andstyggilega máli. Pippen hefur líklega dregið lærdóm af þessu máli og vonandi gerið þið það líka, lesendur góðir. Þarna sjáið þið svart á hvítu að það borgar sig ekki fyrir ykkur að kaupa einkaþotu. Þetta höfum við alltaf sagt.

Thursday, January 31, 2013

Memphis þarf ekki lengur að borga Rudy Gay fyrir að spila körfubolta, sem eru ákaflega góð tíðindi


Það hefur verið yfirlýst stefna nýju eigenda Memphis Grizzlies að skera niður launakostnað.

Fyrsta skrefið var að koma félaginu undir launaþakið. Það tókst um daginn, en það var ekki nóg.

Í gær tókst forráðamönnum Memphis að gera nokkuð sem þeir voru búnir að reyna nokkuð lengi, að losa sig við Rudy Gay og tröllvaxinn samning hans. Óháð körfubolta - og þetta er alveg óháð körfubolta - eru þetta ágæt viðskipti.

Sagt er að Memphis sé núna 8 milljónum dollara undir launaþakinu og hafi í heildina sparað sér rúmlega 37 milljónir dollara næstu þrjú árin.

Það er óhemju peningur fyrir félag sem spilar á einum minnsta markaði í deildinni og er augljóslega með eigendur sem ætla að velta hverri krónu.

Ef þú ert alveg úti á túni og skilur ekkert hvað við erum að tala um, þá erum við að tala um leikmannaskipti sem áttu sér stað í gær, þar sem hæst ber að Rudy Gay fer frá Memphis til Toronto. Toronto sendir Jose Calderon til Detroit og Ed Davis til Memphis, sem fær Tayshaun Prince og Austin Daye.

Enginn skilur hvað Toronto er að hugsa með þessum viðskiptum, en það er líklega bara að hugsa með anusnum eins og það virðist jafnan gera þegar kemur að leikmannamálum. Það er hvort sem er öllum sama um Toronto-liðið, því miður er staðan bara þannig. Líka með Detroit auðvitað.

En hvað vakir fyrir John Hollinger og félögum hjá Memphis?

Flestir sem skrifað hafa um málið eru á því að Memphis sé sigurvegarinn í þessum viðskiptum fyrst og fremst vegna sparnaðarins, sem er umtalsverður eins og við greindum frá í upphafi pistilsins. En hvað með körfuboltahliðina á þessu? Skiptir hún allt í einu ekki máli, eða?

Jú, auðvitað skiptir hún máli. En hvernig sem á það er litið, eru þessi skipti óhemju jákvæð fyrir Memphis. Félagið varð einfaldlega að gera eitthvað í þessum Rudy Gay-pakka og er nú búið að losa sig við hann.

Gay fékk allt, allt, allt of stóran samning hjá félaginu á sínum tíma og það gekk augljóslega ekki fyrir svona lítinn klúbb að vera að borga honum max peninga þegar það var að borga þeim Zach Randolph og Marc Gasol risapeninga líka.

Memphis er í mjög öfundsverðri stöðu. Ekkert lið í NBA er með betri mannskap í stöðu leikstjórnanda, kraftframherja og miðherja - ekki nálægt því - og þetta verður stjórn félagsins að nýta sér.

Griz hefur náð að hnoða saman fínt lið úr ágætum mannskap og með góðum þjálfara undanfarin ár, en nú er kominn tími til að hlaða í og gera þetta lið að áskoranda í alvöru.

Til hvers að vera með svona óhemju sterka framlínu og frábæran leikstjórnanda (Mike Conley, vanmetnasta leikstjórnanda í NBA) ef þú ætlar ekki að gera neitt með þetta nema miðjumoðast eitthvað í aðra umferð í úrslitakeppninni?

Það sem Memphis er búið að gera með því að losa sig úr þessum Gay-álögum (no pun intended) er að búa sér til pláss til að gera eitthvað á leikmannamarkaðnum í nánustu framtíð. Helst sem fyrst auðvitað.

Liðið mun auðvitað sakna Rudy Gay eitthvað - maðurinn er jú stigahæsti leikmaður liðsins - en það sýndi sig þegar liðið náði lengst í úrslitakeppninni í hittifyrra að það þarf í rauninni ekki á honum að halda. Tölurnar hans í vetur hafa svo ekki verið neitt æðislegar, reyndar hefur hann droppað í stigum og hrunið í skotnýtingu (rétt slefar í 40% allt í einu).

Það sem hefur verið vandamálið með Rudy Gay er nákvæmlega það sama og hefur verið að plaga Danny Granger hjá Indiana. Þeir eru ágætisleikmenn en ekkert meira. Þeir fá borgað eins og stórstjörnur en eru það ekki. Þeir eru ekki þessir neyðarkarlar sem liðin þeirra þurfa og hafa þess vegna báðir verið falir lengi.

Nú er Memphis með pálmann í höndunum eftir að hafa losað sig við Gay og Indiana bölvar örugglega í hljóði að hafa ekki verið búið að bjóða forráðamönnum Toronto að kaupa Danny Granger (þó þeir séu örugglega búnir að reyna það 100 sinnum).

Það verður einhver að skora þessi 17-20 stig sem Rudy Gay var að skora hjá Memphis. Það er ekki víst að Tayshaun Prince skori nema brot af því en hann ætti að koma með reynslu og fagmennsku inn í lið Memphis - nokkuð sem liðinu veitir ekki af.

Það er stór spurning hvað Prince á eftir á tanknum eftir nokkur hörmuleg ár í Detroit að undanförnu.

Við skrifuðum um Prince fyrir einhverju síðan þar sem við leiddum líkum að því að hann væri löngu búinn að missa áhugann á að spila körfubolta - það væri augljóst á þeirri staðreynd að hann hefði samið aftur við Detroit.

Við skulum sjá hvað Memphis getur fengið út úr honum. Hann kunni nú einu sinni að spila hörkuvörn og hefur reyndar verið að hitta mjög vel úr þriggja stiga skotunum sínum í vetur. Vonandi heldur hann því áfram fyrir Memphis, sem nú horfir björtum augum á framtíðina - án Rudy Gay.

Tuesday, October 30, 2012

Harden farinn, Oklahoma tekur skref aftur á bak




Við höfum fengið óhemju magn af pósti og skilaboðum vegna nýjustu leikmannaskiptanna í NBA deildinni og það er auðvitað engin furða. Okkur langar að leggja hérna fram nokkrar línur um málið, þó seint sé.*

Stjórn Oklahoma City, silfurdrengjanna frá í sumar, ákvað nokkuð óvænt að skipta James Harden og skiptimynt til Houston Rockets í staðinn fyrir Kevin Martin og skiptimynt.

Ekki móðgast þó við notum orðið skiptimynt, þessir tveir leikmenn eru þungamiðjan í skiptunum hvað svo sem verður með ungu mennina og valréttina í framtíðinni.

Kjarasamningar og launaþak eru hugtök sem eru hvorki innan áhuga- né þekkingarsviðs okkar en það litla sem við höfum kynnt okkur um einstök efnisatriði þessara viðskipta, segir okkur að þau komi sér ágætlega fyrir bæði félög þegar allt er talið.

Það kemur þó endanlega ekki í ljós fyrr en eftir nokkur ár.

Harden hafði verið í sviðsljósinu um nokkurt skeið því samningar hans voru að losna. Oklahoma er lítið félag á litlum markaði og eigandi þess er skíthæll (sjá: Seattle Supersonics) og því var alltaf vitað að það yrði erfitt fyrir að að semja við Harden.

Thunder hafði þegar samið við þá Kevin Durant, Russell Westbrook og Serge Ibaka. Það kostaði sitt og þegar við bætum við feitum samningi Kendrick Perkins, var ljóst að ekki var mikið pláss eftir til að bæta við einum feitum samningi í viðbót.

Oklahoma var þó tilbúið að ganga ansi langt og bauð Harden samning sem var ekki langt frá hámarkinu, en hefði þýtt að launakostnaður hefði orðið ansi hár á næstu árum og snarminnkað svigrúm í leikmannamálum. Það er ekkert grín að borga lúxusskatt í nútíma NBA og það er ekki eitthvað sem lítil félög gera að gamni sínu.

Harden er sterkur og kornungur leikmaður sem var að leita að sínum fyrsta stóra samningi á ferlinum.

Auðvitað hefði sjötti maður ársins viljað halda áfram að spila með Thunder. Frábært lið og góður mórall, framtíðin björt og hlutverkið klárt. Það kom til greina.

En hvaða NBA leikmaður vill ekki fá tækifæri til að komast á topplaun og prófa að vera andlit metnaðarfulls félags sem er miklu stærra en Thunder.

Það er ekki ljóst hvað gerðist. Hvort stjórn Thunder var í kjúkling við Harden eða ekki. Skiptir eiginlega ekki máli. Það sem skiptir máli er að algjör lykilmaður í næstbesta liði deildarinnar er horfinn á braut.

Harden sinnti í raun tvöföldu hlutverki hjá Oklahoma á síðustu leiktíð. Spilaði bæði stöðu leikstjórnanda og skotbakvarðar þegar hann var inná - og hann var auðvitað inná lengur en flestir varamenn. Helsti styrkur Harden sem leikmanns liggur í því hvað hann er yfirnáttúrulega hagkvæmur sóknarmaður. Hann sprengir alla hagkvæmniskala og fær tölfræðigúrúa til að slefa.

Kevin Martin hefur reyndar líka verið nokkuð hagkvæmur leikmaður á sínum ferli. Er góður skotmaður og lúmskur í að koma sér á línuna, en þar með er það því miður upptalið. Hann er skelfilega lélegur varnarmaður, hefur verið í vandræðum með meiðsli, hann er lítill, léttur og aumur og gefur þér ekkert nema stig.

Eitt mikilvægasta atriðið í skiptunum hvað Oklahoma varðar, er svo hvernig Martin passar inn í móralinn í liðinu. Hann er nefnilega nokkuð fýlugjarn og hefur átt til að stangast á við þjálfara sína.

Oklahoma getur leyft sér þann munað að skipta Harden út og fá hreinræktaðan skotbakvörð í staðinn af því Eric Maynor, varaleikstjórnandi liðsins, snýr aftur í vetur eftir að hafa verið í meiðslum alla síðustu leiktíð. Miklar vonir eru bundnar við Maynor og Thunder er tvímælalaust sterkara lið þegar hann tekur við varaleikstjórn í stað Derek Fisher.

Þá er bara að sjá hvort Kevin Martin stendur undir hlutverki sínu.

Oklahoma City verður ekkert allt í einu lélegt lið þó það skipti James Harden í burtu, en að okkar mati veikir þetta liðið mikið. Oklahoma hafði þann möguleika að halda Harden út komandi leiktíð og reyna aftur við titilinn - sjá svo til. Það lá ekkert á að sleppa honum, en hinsvegar skiljanlegt að stjórnin hafi kýlt á þetta fína tækifæri þegar það gast.

Við nennum samt ekki að velta upp úr peningamálum og pótensjal. Ekki í þessum pistli. Við erum bara að hugsa um hvað þessi skipti þýða fyrir Thunder núna - á þessari leiktíð og næstu. Við erum óskaplega hrædd um að það eina sem þessi skipti þýða í ár sé að helsti keppinautur Miami Heat í deildinni hafi rétt í þessu verið að veikjast töluvert. Þannig sjáum við það bara og getum ekki neitað því að það vekur upp dálitla gremju.

Það er dálítið deprímerandi að sjá hvernig sýstemið virkar. Sjá hvernig félag eins og Oklahoma sem hafði heppnina með sér í nýliðavalinu og gerði allt rétt, hefur einfaldlega ekki burði til að halda sér við toppinn. Eða virðist ekki hafa burði til þess.

Nú eru að taka við nýjar reglur um launamál og samninga í NBA og þetta þrengir nokkuð að. Það er ekki hægt annað en setja spurningamerki við það hvað Houston er að eyða miklu í menn eins og Jeremy Lin og Omer Asik (og kannski Harden líka).

Það voru samningar eins og þessir sem settu allt á hliðina og ollu verkbanni á síðustu leiktíð. Það virðist enginn læra neitt af því. Enn þyrfti helst að verja þessa heimsku eigendur fyrir bullinu í sjálfum sér.

Það hefur verið í tísku að gefa bæði OKC og Houston c.a. B+ fyrir þessi viðskipti og það er skiljanlegt. Við erum hinsvegar ekki svona jákvæð.

Það var rétt sem Bill Simmons skrifaði fyrir skömmu, Oklahoma átti bara að drullast til að borga Harden og hafa áhyggjur af peningamálunum seinna.

Lið sem er svona nálægt þeim stóra á ekki að breyta svona til hjá sér þegar það stendur á þröskuldinum, við förum aldrei af þeirri skoðun.

Það tekur okkur mörg ár að sjá hvað kemur út úr þessum skiptum, en beinar afleiðingar þess þýða einfaldlega að næstbesta körfuboltalið í heimi er ekki eins sterkt og það var. Það eina jákvæða við þetta er að Oklahoma sleppur við dramatíkina sem óneitanlega hefði valdið ónæði þegar fjölmiðlar héldu samningaviðræðum Harden efst í fréttum dag eftir dag.

Houston gerir vel að fá Harden, flottan leikmann, en við efumst um framtíðina og peningana sem fara í Lin og Asik.

Oklahoma situr eftir veikara. Ungir og upprennandi leikmenn liðsins eru alltaf að bæta sig og Kevin Martin veit alveg hvar körfuna er að finna, en því miður er það bara hvergi nærri nóg til að fylla skarð James Harden.

Og hafðu það, fjandakornið!

* - Þetta átti að vera stutt hugleiðing. Immit.

Tuesday, July 31, 2012

Milljarðamæringurinn í Minnesota


Eins og flestir sem fylgjast með NBA deildinni vita, hefur Minnesota ákveðið að gera tveggja ára samning við rússneska framherjann Andrei Kirilenko.

Rússinn langi er aftur er kominn til Bandaríkjanna eftir að hafa skotist til Moskvu í eitt ár.

Úlfarnir ætla að bjóða honum níu milljónir dollara í árslaun, svo ljóst er að Kirilenko verður á allt of háum launum út ferilinn.

Kirilenko fór hamförum í Evrópu á síðustu leiktíð svo ætla má að hann hafi endurheimt megnið af svæginu sem gerði hann að einum fjölhæfasta leikmanni NBA deildarinnar á sínum tíma.

Eftir frábæran vetur árið 2004 ákvað stjórn Utah Jazz að Kirilenko, sem var alltaf að bæta sig, yrði maðurinn sem tæki við kyndlinum af Stockton og Malone og gaf honum allt of stóran samning sem hann stóð aldrei undir.

Kirilenko er stórkostlegur leikmaður þegar hann spilar fyrir Rússa og hefur meira að segja unnið einn stóran titil með liðinu. Vissulega átti hann sína spretti í NBA líka, þar sem hann gladdi tölfræðinörda m.a. með sínum frægu 5x5 leikjum og þrennum.

Kirilenko spilaði í tíu ár með Utah Jazz og hvern einasta leik sinn undir stjórn Jerry Sloan. Samskipti þeirra tveggja voru oft á tíðum ansi mislukkuð, sérstaklega á seinni árunum, og einu sinni gekk það svo langt að Kirilenko fór bókstaflega að grenja undan þjálfara sínum.

Utah spilaði alltaf mjög kerfisbundinn sóknarleik undir stjórn Jerry Sloan og þó Kirilenko hafi á suman hátt verið afar mikilvægur í þessu sýstemi, var hann líka á margan hátt ómögulegur í því.

Hann þarf að fá lausan tauminn til að geta notið sín og það var einfaldlega ekki í boði hjá Jazz á seinni árum, þar sem Deron Williams, Carlos Boozer og Mehmet Okur voru fyrstu kostir í sóknaraðgerðum.

Við höfum horft á fleiri leiki með Andrei Kirilenko en þú. Þess vegna roðnum við ekki við að skjóta fram eftirfarandi fullyrðingum.

Ef Kirilenko hefði spilan einhvers staðar annarsstaðar en í Utah, hefði hann orðið margfaldur stjörnuleikmaður í stað þess að spila þennan eina sem hann gerði árið 2004.

Ef Kirilenko hefði spilað undir stjórn t.d. Don Nelson, hefði sá gamli bara afhent Rússanum lyklana að Warriors-Volgunni og leyft honum að botna kvikindið.

Í kaosinu hjá Nelson, er óhætt að fullyrða að við hefðum séð meðaltöl upp á 18 stig, 9 fráköst, 6 stoðsendingar, tvo stolna og tvö varin skot. Og þetta er varlega áætlað. Það má vel vera að hann hefði verið með enn betri tölur. Þér er óhætt að fara með þetta í bankann.

Hann Andrei vinur okkar stendur aldrei undir því að vera með milljarð króna í árslaun og hann á eftir að missa úr sína hefðbundnu 15-20 leiki á ári vegna meiðsla.

Við höllumst samt að því að hann eigi eftir að hjálpa Minnesota töluvert - og þá ekki bara af því hann er með húðflúr sem minnir á innyfli úr dílaskarfi á sterum.

Rick Adelman mun vonandi gefa Kirilenko slakan taum þegar hann kemur inn af bekknum í vetur og hafi Minnesota verið Spútnik/League Pass lið ársins í fyrra - verður það enn skemmtilegra í vetur.

Þegar þú ert með leikmenn með jafn næmt auga fyrir spili og Ricky Rubio og Andrei Kirilenko, gæti útkoman orðið eitthvað alveg sérstakt.

AK-47 kemur svo auðvitað fyrst og fremst með varnarleik inn í lið Úlfanna og ekki er vanþörf á því. Hann er sérfræðingur í að verja skot þegar hann læðist inn af veiku hliðinni og hreinsar til við hringinn. Vænghaf hans er endalaust og hann hefur nef fyrir boltanum - bæði að stela og verja.

Það er freistandi að spá því að Kirilenko muni slá í gegn hjá Úlfunum í vetur og jafnvel blanda sér í baráttuna um nafnbótina varamaður ársins (ef Minny notar hann rétt). Hann mun berjast við ökkla og bakmeiðsli í allan vetur eins og venjulega, en það er það eina sem við komum auga á sem ætti að aftra honum frá því að eiga eðalvetur hjá Úlfunum.

Okkur þætti það að minnsta kosti ekki leiðinlegt.