Þetta kom dálítið aftan að okkur öllum. Anthony Davis var nýbúinn að leggja frá sér styttuna sem hann fékk fyrir að vera kjörinn leikmaður kvöldsins í Stjörnuleiknum og flest ykkar gengin til náða. Það var búið að vera eitthvað félagaskiptapískur í gangi yfir daginn, en menn færu nú ekki að skipta leikmönnum milli félaga á meðan þeir væru að spila Stjörnuleikinn, fjandakornið!
Jú, reyndar.
Sérstaklega ef menn eru Sacramento Kings. Og það þó allir sem réðu einhverju hjá Kings væru nýbúnir að sverja það að DeMarcus Cousins yrði ekki látinn fara frá Sacramento. Það liðu einhverjar fimmtán mínútur frá þessari hollustuyfirlýsingu Vlade Divac og félaga þangað til þeir pökkuðu nærbuxunum hans ofan í tösku og sendu hana í express til eiganda síns, sem í kaldhæðni örlaganna var einmitt staddur í New Orleans.
Þið sem hafið fylgst með atvinnuboltagreinum lengur en í eitt ár vitið ósköp vel að rekstur NBA liða er bissness en ekki fjölskylda. Einstaka klúbbar reyna að rembast við það að halda uppi einhvers konar fjölskylduímynd, en fæstum tekst það eins og nýleg dæmi með t.d. Miami Heat hafa sýnt.
Nei, viðskipti eru viðskipti eins og þeir segja og þó tímasetningin á þessum Cousins-viðskiptum hafi verið dálítið undarleg, kom hún svo sem ekkert á stórkostlega mikið á óvart. Cousins er búinn að vera í innsta kjarna slúðurfrétta í nokkur ár en ekki nokkrar vikur.
Flestir voru reyndar farnir að hallast að því að hann myndi framlengja við Kings af því þar átti hann möguleika á að fá svo miklu hærri samning hjá uppeldisfélagi sínu en í boði væri hjá einhverju hinna 29 liðanna í deildinni. Hann þarf svo sem ekki að svelta þó hann verði af þessum auka milljörðum sem hann hefði átt rétt á hjá Kings en við höfum svo sem engan áhuga á þeim hluta málsins.
Við höfum alltaf fyrst og fremst áhuga á körfuboltanum sjálfum og hvað þessi skipti þýða fyrir körfuboltalið New Orleans og Sacramento í framhaldinu. Við munum í fljótu bragði eftir einum NBA-penna sem fussaði ekki og sveiaði yfir því hvað Sacramento fékk lítið fyrir ofurstjörnuna sína og við verðum að taka undir þá hneykslan. DeMarcus Cousins er stórkostlega gallaður einstaklingur, en hæfileikar hans einir saman ættu að tryggja það að Kings fengju eitthvað smávegis í staðinn fyrir hann - jafnvel þó hann sé með lausa samninga í sumar.
En, nei. Það er varla hægt að segja það og það er ekkert við því að gera. Sacramento átti auðvitað að vera búið að selja manninn frá sér fyrir lifandi löngu, þegar það hafði einhver spil á hendi sér. Núna höfðu liðin sem voru að sparka í dekkin á Cousins með nánast öll spilin á sínum höndum. Þau þurftu ekkert að taka Cousins frekar en þau vildu. Þau gátu leyft sér að vega og meta stöðuna í rólegheitunum meðan forráðamenn Kings svitnuðu.
Vlade Divac og félagar vissu að klukkan var farin að tikka. Þeir urðu að gera eitthvað núna ef þeir ætluðu að fá eitthvað fyrir miðherjann sinn. Og ef við skoðum þessi viðskipti út frá því sjónarhorni, er það sem Sacramento fékk til baka kannski ekki svo slæmt - þó það sé auðvitað fjarri því að vera gott.
Það sem er áhugaverðast í þessu frá okkar bæjardyrum séð er tímasetningin á ákvörðun Kings. Fólk veltir því fyrir sér hvort eitthvað í fari Cousins undanfarna daga og vikur hafi jafnvel verið þúfan sem velti hlassinu endanlega. Allar þessar tæknivillur til dæmis - sem farnar eru að kosta leikbönn.
Það er ekki gott að segja hvað veldur og það skiptir náttúrulega ekki nokkru einasta máli núna, því félagaskiptin eru að fara í gegn, ef við gefum okkur að allir nái að ljúga sig í gegn um læknisskoðun (við eigum reyndar eftir að sjá Tyreke Evans sleppa í gegn um læknisskoðun, en það vill svo heppilega til að hann hóf auðvitað ferilinn sinn hjá Sacramento Kings á sínum tíma og því geta þeir bara ljósritað gamla skýrslu um hann og breytt dagsetningunni. Ekkert vesen!).
Fyrir utan nýliða, valrétti og aukaleikara er það DeMarcus Cousins sem er þungamiðjan í þessum viðskiptum og þó við vitum öll að hann er æpandi geðveikur, er framkvæmdastjóri New Orleans einfaldlega að bjarga starfinu sínu með þessum gjörningi.
Cousins er gallagripur, en hann er stórstjarna sem á að geta myndað eitt óárennilegasta sóknartvíeyki NBA deildarinnar með Anthony Davis og þó vissulega sé nokkur áhætta fólgin í því að fá til sín tímasprengju eins og Cousins, er það algjörlega áhættunnar virði af því félagið þurfti alls ekki að borga mikið fyrir hann.
Cousins er reyndar með lausa samninga í sumar og ef hann og umboðsmaður hans standa við hótanir sínar um að skrifa ekki undir neina samninga sem hugnast þeim ekki, yrði það auðvitað nokkuð blóðugt ef þessi viðskipti tryggðu Pelicans ekki annað en nokkurra mánaða leigu á miðherjanum. En, enn og aftur, þetta var ekki svo hrikalega dýrt dæmi og trúið okkur - þessi viðskipti voru eini fræðilegi möguleikinn sem New Orleans átti á því að næla sér í stjörnu á félagaskiptamarkaðnum. Auðvitað stökkva þeir á þetta!
En öllum er okkur sama um hvað stendur í samningnum hans Cousins. Við viljum vita hvort hann getur gagnast New Orleans eitthvað; hvort hann og Davis geta orðið þetta skaðræði á vellinum sem þeir eru sannarlega á pappírunum. Og þið eruð komin inn á NBA Ísland til að leita svara við þessum spurningum, af því þið megið ekki vera að því að bíða í margar vikur eftir því að fá að vita það.
Þið vitið líka að ritstjórn NBA Ísland er alltaf tilbúin að gera sig að fífli með illa ígrunduðum yfirlýsingum í allar áttir um allt og alla. Það er ein slík á leiðinni hérna um leið og þú lest þetta og við þurftum ekki að kreista hana upp úr okkur. Þið sem hafið fylgst eitthvað með hér á síðunni vitið hvað okkur finnst um hann Boogie Cousins og því vitið þið hvað okkur finnst um þessi félagaskipti.
Það var um að gera fyrir New Orleans að kýla á þetta. Ekki spurning. Sacramento hefði eflaust átt að fá eitthvað meira fyrir sinn snúð - Vlade Divac missti meira að segja út úr sér að honum hefði verið boðið meira en hann hefði klúðrað því - en Sacramento er bara Sacramento og Sacramento klúðrar alltaf hlutunum.
Það sem stuðningsmenn Kings geta þó sætt sig við er að félaginu er ekki lengur haldið í gíslingu af ofvöxnu, geðveiku og agalausu barni sem á allt of mikið af peningum og hefur aldrei fengið nei. Það eru sama og engir hæfileikar eftir í Sacramento, en þó að við vitum að forráðamenn félagsins eigi bara eftir að halda áfram að klúðra öllu, skuluð þið ekki láta ykkur bregða þó liðið sjái eitthvað aðeins til sólar á næstunni nú þegar búið er að skera krabbameinið í burtu.
Sjáið bara hvernig
sjónvarpsmaður Sacramento Kings óð fram á ritvöllinn um leið og ljóst var að Cousins væri á útleið. Við vissum alveg að ástandið væri svona slæmt í Sacramento, en hversu oft sjáum við svona ummæli látin falla í NBA deildinni? Ekki oft.
Vissulega er það spennandi tilhugsun að láta sig dreyma um hvernig tveir af hæfileikaríkustu ungu stóru mönnunum í NBA í dag koma til með að vinna saman í sóknarleiknum (við skulum halda okkur á jörðinni - varnarleikurinn kemur seinna ef hann kemur yfir höfuð) og þið getið hengt ykkur upp á það að við eigum eftir að stilla inn á leiki New Orleans í forvitni okkar á næstunni.
Við skulum þó ekki fara fram úr okkur, því ef við eigum að greina þessi félagaskipti, verðum við að byrja á byrjuninni. Okkur þykir það leitt ef þessar æfingar okkar draga ykkur niður og koma ykkur á bömmer, en þið vilduð fá okkar skoðun á þessu.
DeMarcus Cousins er búinn að spila með Sacramento Kings í sjö ár og á þeim tíma hefur hann ekki náð nokkrum einasta árangri. Hljómar kannski hart, en þetta er staðreynd. Nema þú kallir það árangur að ná einu sinni að vinna 30 leiki á sjö árum árangur. Við héldum ekki.
Ástæðurnar fyrir erfiðleikum Kings hafa verið margþættar, en hluti þeirra lá hjá DeMarcus Cousins. Eins hæfileikaríkur og hann er - og hann stenst fyllilega tölfræðisamanburð við nánast hvaða miðherja sem er í sögu NBA - þá er hann latur, geðveikur, eigingjarn og fullkomlega agalaus, en þessir skapgerðarbrestir eru einmitt akkúrat andstæða þess karakters sem stórstjarna/leiðtogi NBA liðs þarf að búa yfir.
Ef við snúum þessu við til gamans, erum við komin með leikmann sem er duglegur, andlega sterkur, óeigingjarn, agaður og fórnfús. Og ef þetta eru ekki helstu kostirnir í skapgerð Tim Duncan, þá vitum við ekki hvað. Þarna sjáið þið, þetta er ekki flóknara.
Þegar þetta er haft í huga, er ljóst að DeMarcus Cousins á sér hreint ekki bjarta framtíð sem sigurvegari í NBA deildinni og ef við eigum að vera alveg hreinskilin, á hann bara einn möguleika á að komast í snertingu við einhvers konar velgengni.
Og það er ef hann endar hjá félagi með sterkan kúltúr, grjótharða skrifstofu, reyndan þjálfara sem hlustar ekki á neitt múður og liðsfélaga sem eru blanda af stjörnum og reynsluboltum.
Kannski voruð þið búin að geta ykkur til um það, en New Orleans Pelicans er hreint ekki svona félag og raunar ekki mikið nær því en Sacramento að vera svona fyrirmyndarklúbbur. Þið vitið sjálfssagt hvaða klúbbur það er sem við erum að lýsa - San Antonio er augljóslega félag sem uppfyllir megnið af þessum óraunhæfu kröfum - en málið er bara að það dugar ekkert minna þegar ólíkindatól eins og Cousins er annars vegar.
San Antonio er líklega eina félagið í NBA deildinni í dag sem tikkar í öll þessi box, en þó eru eitt og eitt félag í deildinni sem virðast hafa einhverja hugmynd um hvað það er að gera. Við höfum það sterklega á tilfinningunni að megnið af liðunum í deildinni hafi almennt séð ekki hugmynd um hvað þau eru að gera og gætu ekki svarað því hver langtímaáform þeirra væru þó þú stingir byssuhlaupi í andlitið á framkvæmdastjóranum.
En hvað um það. New Orleans er ekki félag með sterkan kúltúr. Það er félag með skárri kúltúr en Sacramento, en það segir fjandi lítið. Og af því að New Orleans er ekki með nógu sterkan kúltúr, skrifstofu og leiðtoga/stjörnur í leikmannahópnum, er þessi Cousins-tilraun dauðadæmd frá upphafi.
DeMarcus Cousins sýnir kannski á sér sparihliðarnar í nokkra daga, en svo fer hann strax aftur í sama horfið. Fer að halda félaginu í gísling með geðveiki sinni og agaleysi og strádrepur allan anda í búningsherberginu.
Hann verður fljótur að komast upp á kant við nýja þjálfarann - sennilega segir hann honum að fara til helvítis áður en langt um líður þegar þjálfarinn skammar hann fyrir að hafa fengið á sig sniðskot í þremur hraðaupphlaupum í röð af því Cousins var að öskra á dómarana og fá dæmdar á sig tæknivillur. Það er svona Cousins special, ef svo má segja.
Auðvitað vonum við að New Orleans breytist í Lísu í Undralandi og allt verði æðislegt, þeir Cousins og Davis nái óaðfinnanlega saman í vörn og sókn, liðið fari í úrslitakeppni og allir giftist prinsessunni, erfi kónginn og verði ríkir, gamlir og feitir, en þið vitið að þetta virkar ekki svona. Amk ekki þegar bandormar eins og DeMarcus Cousins eru annars vegar.
Við vonum fyrst og fremst að verði gaman að horfa á New Orleans spila um hríð og að við fáum að njóta þess að fylgjast með tveimur af hæfileikaríkustu körfuboltamönnum heims í kring um sjö fetin fara á kostum kvöld eftir kvöld.
Eða svona... þangað til Cousins springur í loft upp og gerir New Orleans að sama niðurdrepandi geðveikrahælinu og Sacramento hefur verið undanfarin ár.
