Nokkur orð um vistaskipti DeMarcus Cousins

Tweet

Þetta kom dálítið aftan að okkur öllum. Anthony Davis var nýbúinn að leggja frá sér styttuna sem hann fékk fyrir að vera kjörinn leikmaður kvöldsins í Stjörnuleiknum og flest ykkar gengin til náða. Það var búið að vera eitthvað félagaskiptapískur í gangi yfir daginn, en menn færu nú ekki að skipta leikmönnum milli félaga á meðan þeir væru að spila Stjörnuleikinn, fjandakornið!

Jú, reyndar.

Sérstaklega ef menn eru Sacramento Kings. Og það þó allir sem réðu einhverju hjá Kings væru nýbúnir að sverja það að DeMarcus Cousins yrði ekki látinn fara frá Sacramento. Það liðu einhverjar fimmtán mínútur frá þessari hollustuyfirlýsingu Vlade Divac og félaga þangað til þeir pökkuðu nærbuxunum hans ofan í tösku og sendu hana í express til eiganda síns, sem í kaldhæðni örlaganna var einmitt staddur í New Orleans.

Þið sem hafið fylgst með atvinnuboltagreinum lengur en í eitt ár vitið ósköp vel að rekstur NBA liða er bissness en ekki fjölskylda. Einstaka klúbbar reyna að rembast við það að halda uppi einhvers konar fjölskylduímynd, en fæstum tekst það eins og nýleg dæmi með t.d. Miami Heat hafa sýnt.

Nei, viðskipti eru viðskipti eins og þeir segja og þó tímasetningin á þessum Cousins-viðskiptum hafi verið dálítið undarleg, kom hún svo sem ekkert á stórkostlega mikið á óvart. Cousins er búinn að vera í innsta kjarna slúðurfrétta í nokkur ár en ekki nokkrar vikur.

Flestir voru reyndar farnir að hallast að því að hann myndi framlengja við Kings af því þar átti hann möguleika á að fá svo miklu hærri samning hjá uppeldisfélagi sínu en í boði væri hjá einhverju hinna 29 liðanna í deildinni. Hann þarf svo sem ekki að svelta þó hann verði af þessum auka milljörðum sem hann hefði átt rétt á hjá Kings en við höfum svo sem engan áhuga á þeim hluta málsins.

Við höfum alltaf fyrst og fremst áhuga á körfuboltanum sjálfum og hvað þessi skipti þýða fyrir körfuboltalið New Orleans og Sacramento í framhaldinu. Við munum í fljótu bragði eftir einum NBA-penna sem fussaði ekki og sveiaði yfir því hvað Sacramento fékk lítið fyrir ofurstjörnuna sína og við verðum að taka undir þá hneykslan. DeMarcus Cousins er stórkostlega gallaður einstaklingur, en hæfileikar hans einir saman ættu að tryggja það að Kings fengju eitthvað smávegis í staðinn fyrir hann - jafnvel þó hann sé með lausa samninga í sumar.

En, nei. Það er varla hægt að segja það og það er ekkert við því að gera. Sacramento átti auðvitað að vera búið að selja manninn frá sér fyrir lifandi löngu, þegar það hafði einhver spil á hendi sér. Núna höfðu liðin sem voru að sparka í dekkin á Cousins með nánast öll spilin á sínum höndum. Þau þurftu ekkert að taka Cousins frekar en þau vildu. Þau gátu leyft sér að vega og meta stöðuna í rólegheitunum meðan forráðamenn Kings svitnuðu.

Vlade Divac og félagar vissu að klukkan var farin að tikka. Þeir urðu að gera eitthvað núna ef þeir ætluðu að fá eitthvað fyrir miðherjann sinn. Og ef við skoðum þessi viðskipti út frá því sjónarhorni, er það sem Sacramento fékk til baka kannski ekki svo slæmt - þó það sé auðvitað fjarri því að vera gott.

Það sem er áhugaverðast í þessu frá okkar bæjardyrum séð er tímasetningin á ákvörðun Kings. Fólk veltir því fyrir sér hvort eitthvað í fari Cousins undanfarna daga og vikur hafi jafnvel verið þúfan sem velti hlassinu endanlega. Allar þessar tæknivillur til dæmis - sem farnar eru að kosta leikbönn.

Það er ekki gott að segja hvað veldur og það skiptir náttúrulega ekki nokkru einasta máli núna, því félagaskiptin eru að fara í gegn, ef við gefum okkur að allir nái að ljúga sig í gegn um læknisskoðun (við eigum reyndar eftir að sjá Tyreke Evans sleppa í gegn um læknisskoðun, en það vill svo heppilega til að hann hóf auðvitað ferilinn sinn hjá Sacramento Kings á sínum tíma og því geta þeir bara ljósritað gamla skýrslu um hann og breytt dagsetningunni. Ekkert vesen!).


Fyrir utan nýliða, valrétti og aukaleikara er það DeMarcus Cousins sem er þungamiðjan í þessum viðskiptum og þó við vitum öll að hann er æpandi geðveikur, er framkvæmdastjóri New Orleans einfaldlega að bjarga starfinu sínu með þessum gjörningi.

Cousins er gallagripur, en hann er stórstjarna sem á að geta myndað eitt óárennilegasta sóknartvíeyki NBA deildarinnar með Anthony Davis og þó vissulega sé nokkur áhætta fólgin í því að fá til sín tímasprengju eins og Cousins, er það algjörlega áhættunnar virði af því félagið þurfti alls ekki að borga mikið fyrir hann.

Cousins er reyndar með lausa samninga í sumar og ef hann og umboðsmaður hans standa við hótanir sínar um að skrifa ekki undir neina samninga sem hugnast þeim ekki, yrði það auðvitað nokkuð blóðugt ef þessi viðskipti tryggðu Pelicans ekki annað en nokkurra mánaða leigu á miðherjanum. En, enn og aftur, þetta var ekki svo hrikalega dýrt dæmi og trúið okkur - þessi viðskipti voru eini fræðilegi möguleikinn sem New Orleans átti á því að næla sér í stjörnu á félagaskiptamarkaðnum. Auðvitað stökkva þeir á þetta!

En öllum er okkur sama um hvað stendur í samningnum hans Cousins. Við viljum vita hvort hann getur gagnast New Orleans eitthvað; hvort hann og Davis geta orðið þetta skaðræði á vellinum sem þeir eru sannarlega á pappírunum. Og þið eruð komin inn á NBA Ísland til að leita svara við þessum spurningum, af því þið megið ekki vera að því að bíða í margar vikur eftir því að fá að vita það.

Þið vitið líka að ritstjórn NBA Ísland er alltaf tilbúin að gera sig að fífli með illa ígrunduðum yfirlýsingum í allar áttir um allt og alla. Það er ein slík á leiðinni hérna um leið og þú lest þetta og við þurftum ekki að kreista hana upp úr okkur. Þið sem hafið fylgst eitthvað með hér á síðunni vitið hvað okkur finnst um hann Boogie Cousins og því vitið þið hvað okkur finnst um þessi félagaskipti.

Það var um að gera fyrir New Orleans að kýla á þetta. Ekki spurning. Sacramento hefði eflaust átt að fá eitthvað meira fyrir sinn snúð - Vlade Divac missti meira að segja út úr sér að honum hefði verið boðið meira en hann hefði klúðrað því - en Sacramento er bara Sacramento og Sacramento klúðrar alltaf hlutunum.

Það sem stuðningsmenn Kings geta þó sætt sig við er að félaginu er ekki lengur haldið í gíslingu af ofvöxnu, geðveiku og agalausu barni sem á allt of mikið af peningum og hefur aldrei fengið nei. Það eru sama og engir hæfileikar eftir í Sacramento, en þó að við vitum að forráðamenn félagsins eigi bara eftir að halda áfram að klúðra öllu, skuluð þið ekki láta ykkur bregða þó liðið sjái eitthvað aðeins til sólar á næstunni nú þegar búið er að skera krabbameinið í burtu.

Sjáið bara hvernig sjónvarpsmaður Sacramento Kings óð fram á ritvöllinn um leið og ljóst var að Cousins væri á útleið. Við vissum alveg að ástandið væri svona slæmt í Sacramento, en hversu oft sjáum við svona ummæli látin falla í NBA deildinni? Ekki oft.

Vissulega er það spennandi tilhugsun að láta sig dreyma um hvernig tveir af hæfileikaríkustu ungu stóru mönnunum í NBA í dag koma til með að vinna saman í sóknarleiknum (við skulum halda okkur á jörðinni - varnarleikurinn kemur seinna ef hann kemur yfir höfuð) og þið getið hengt ykkur upp á það að við eigum eftir að stilla inn á leiki New Orleans í forvitni okkar á næstunni.

Við skulum þó ekki fara fram úr okkur, því ef við eigum að greina þessi félagaskipti, verðum við að byrja á byrjuninni. Okkur þykir það leitt ef þessar æfingar okkar draga ykkur niður og koma ykkur á bömmer, en þið vilduð fá okkar skoðun á þessu.

DeMarcus Cousins er búinn að spila með Sacramento Kings í sjö ár og á þeim tíma hefur hann ekki náð nokkrum einasta árangri. Hljómar kannski hart, en þetta er staðreynd. Nema þú kallir það árangur að ná einu sinni að vinna 30 leiki á sjö árum árangur. Við héldum ekki.

Ástæðurnar fyrir erfiðleikum Kings hafa verið margþættar, en hluti þeirra lá hjá DeMarcus Cousins. Eins hæfileikaríkur og hann er - og hann stenst fyllilega tölfræðisamanburð við nánast hvaða miðherja sem er í sögu NBA - þá er hann latur, geðveikur, eigingjarn og fullkomlega agalaus, en þessir skapgerðarbrestir eru einmitt akkúrat andstæða þess karakters sem stórstjarna/leiðtogi NBA liðs þarf að búa yfir.

Ef við snúum þessu við til gamans, erum við komin með leikmann sem er duglegur, andlega sterkur, óeigingjarn, agaður og fórnfús. Og ef þetta eru ekki helstu kostirnir í skapgerð Tim Duncan, þá vitum við ekki hvað. Þarna sjáið þið, þetta er ekki flóknara.

Þegar þetta er haft í huga, er ljóst að DeMarcus Cousins á sér hreint ekki bjarta framtíð sem sigurvegari í NBA deildinni og ef við eigum að vera alveg hreinskilin, á hann bara einn möguleika á að komast í snertingu við einhvers konar velgengni.

Og það er ef hann endar hjá félagi með sterkan kúltúr, grjótharða skrifstofu, reyndan þjálfara sem hlustar ekki á neitt múður og liðsfélaga sem eru blanda af stjörnum og reynsluboltum.

Kannski voruð þið búin að geta ykkur til um það, en New Orleans Pelicans er hreint ekki svona félag og raunar ekki mikið nær því en Sacramento að vera svona fyrirmyndarklúbbur. Þið vitið sjálfssagt hvaða klúbbur það er sem við erum að lýsa - San Antonio er augljóslega félag sem uppfyllir megnið af þessum óraunhæfu kröfum - en málið er bara að það dugar ekkert minna þegar ólíkindatól eins og Cousins er annars vegar.

San Antonio er líklega eina félagið í NBA deildinni í dag sem tikkar í öll þessi box, en þó eru eitt og eitt félag í deildinni sem virðast hafa einhverja hugmynd um hvað það er að gera. Við höfum það sterklega á tilfinningunni að megnið af liðunum í deildinni hafi almennt séð ekki hugmynd um hvað þau eru að gera og gætu ekki svarað því hver langtímaáform þeirra væru þó þú stingir byssuhlaupi í andlitið á framkvæmdastjóranum.

En hvað um það. New Orleans er ekki félag með sterkan kúltúr. Það er félag með skárri kúltúr en Sacramento, en það segir fjandi lítið. Og af því að New Orleans er ekki með nógu sterkan kúltúr, skrifstofu og leiðtoga/stjörnur í leikmannahópnum, er þessi Cousins-tilraun dauðadæmd frá upphafi.

DeMarcus Cousins sýnir kannski á sér sparihliðarnar í nokkra daga, en svo fer hann strax aftur í sama horfið. Fer að halda félaginu í gísling með geðveiki sinni og agaleysi og strádrepur allan anda í búningsherberginu.

Hann verður fljótur að komast upp á kant við nýja þjálfarann - sennilega segir hann honum að fara til helvítis áður en langt um líður þegar þjálfarinn skammar hann fyrir að hafa fengið á sig sniðskot í þremur hraðaupphlaupum í röð af því Cousins var að öskra á dómarana og fá dæmdar á sig tæknivillur. Það er svona Cousins special, ef svo má segja.

Auðvitað vonum við að New Orleans breytist í Lísu í Undralandi og allt verði æðislegt, þeir Cousins og Davis nái óaðfinnanlega saman í vörn og sókn, liðið fari í úrslitakeppni og allir giftist prinsessunni, erfi kónginn og verði ríkir, gamlir og feitir, en þið vitið að þetta virkar ekki svona. Amk ekki þegar bandormar eins og DeMarcus Cousins eru annars vegar.

Við vonum fyrst og fremst að verði gaman að horfa á New Orleans spila um hríð og að við fáum að njóta þess að fylgjast með tveimur af hæfileikaríkustu körfuboltamönnum heims í kring um sjö fetin fara á kostum kvöld eftir kvöld.

Eða svona... þangað til Cousins springur í loft upp og gerir New Orleans að sama niðurdrepandi geðveikrahælinu og Sacramento hefur verið undanfarin ár.

Af hverju andvarpa aðdáendur New Orleans?

Tweet

Vörutalning: Vesturdeild

Tweet

Það er talsvert meira mál að setjast niður og telja í vestrinu en í austrinu, en úr því við vorum að asnast í að gera vörutalningu í Austurdeildinni fyrir helgi, verður ekki hjá því komist að gera það í betri deildinni líka. Annað væri asnalegt.

Það er líka ekki eins og kofinn sé tómur. Það er nóg af djúsí stöffi að gerast í Vesturdeildinni, sem í það heila er að spilast mjög ólíkt því sem við og flestir aðrir spámenn höfðu gert sér í hugarlund - og þá tökum við með í reikninginn að tímabilið sé ekki nema tíu leikja gamalt eða svo.

GOLDEN STATE WARRIORS

Stóra fréttin í NBA deildinni það sem af er er að sjálfssögðu byrjunin hjá meisturunum, sem hafa ekki tapað leik þegar þetta er skrifað - eru 11-0.

Með því að byrja svona vel, eru bæði Stephen Curry (33,4 stig að meðaltali í leik - 5 stigum meira en næsti maður) og Warriors náttúrulega að kalla yfir sig mykjustorm af athygli, skrumi og gífuryrðum frá fjölmiðlunum. Það kemur ekkert á óvart.

Við leyfum okkur oft að fljóta með straumnum þegar kemur að einhverju svona jákvæðu og skemmtilegu, en við - alveg eins og leikmenn Warriors - ætlum að hafa báða fætur á jörðinni og missa okkur ekki í eitthvað rugl, heldur reyna bara að njóta augnabliksins.

Þegar við segjum "missa okkur ekki í eitthvað rugl" erum við að meina hvernig sumir fjölmiðlar hafa eytt talsverðu bleki í að bera Golden State saman við sterkasta lið Chicago sem vann 72 leiki í deildakeppninni veturinn 1995-96 og setti með því met yfir flesta sigra í deildarkeppninni.

Því ætti Golden State núna ekki að geta unnið 72 leiki þegar það vann 67 leiki á síðustu leiktíð og allir sjá að það er bara sterkara í ár - spyrja menn.

Við erum svo sem ekki með beina tilvitnun í neinn af leikmönnum Warriors, en trúið okkur, þeir eru ekki að hugsa um að reyna að vinna 72 leiki. Þeir eru að hugsa um að reyna að vinna hvern einasta leik sem þeir taka þátt í  - einn leik í einu - og reyna að halda heilsu fram á vorið og óska þess að þjálfarinn þeirra nái heilsu. Það er allt og sumt sem þeir hugsa og við lofum ykkur því.

En svona skrumlaust, er Golden State auðvitað að spila ljómandi vel. Við höfum áður tíundað hvað Stephen Curry er að spila vel og það sem hann hefur verið að gera undanfarið er efni í annan pistil, sem við munum vafalítið skrifa fljótlega. Og á meðan Klay Thompson er að spila langt undir getu, aðallega vegna bakmeiðsla, eru menn eins og Draymond Green gjörsamlega að fara hamförum.

Hann er kannski ekki að kveikja í með stigaskorinu sínu (12 stig í leik), en eins og við sögðum ykkur um daginn er hann efstur bæði í fráköstum (8) og stoðsendingum (7) hjá liðinu, stelur einum og hálfum og ver einn og hálfan bolta í leik, hótar þrennu á hverju kvöldi og dekkar gjarnan besta leikmann mótherjanna.

Green er alltaf að taka sér stærra og meira leiðtogahlutverk hjá Warriors og er satt best að segja enn að fara fram úr björtustu vonum allra hvað hæfileika snertir. Golden State er að borga honum atvinnuleysisbætur miðað við framlag, þó mörgum þætti hann fá full hressilega kauphækkun í sumar.

Annað sem við veitum athygli hjá Warriors er hvað Festus Ezeli er að spila vel. Hann deilir miðherjastöðunni með Andrew Bogut þegar sá ástralski er á annað borð heill og hefur farið fram á báðum endum vallarins - hann á ekki mjög langt í að verða jafn mikilvægur varnarmaður og Bogut á sinn hátt, af því hann er yngri og miklu meiri íþróttamaður.

Einhver ritstjórnin hefði kannski sleppt því að fara í enn eina upptalninguna á afreksverkum Warriors, en þetta lið á það bara skilið. Þessi undirliggjandi kjaftasaga um að liðið hafi haft heppnina með sér í úrslitakeppninni síðasta vor er nákvæmlega það veganesti sem það þurfti nú í haust.

Þið munið að sögulega samhengið og tölfræðin tala mjög fallega um Golden State og kannski væri upplagt að rifja upp það sem við sögðum ykkur á síðustu leiktíð, þegar tölfræðimódelin byrjuðu að segja okkur að eitthvað sögulegt gæti verið í uppsiglingu hjá Warriors: Reynum að njóta þess.

SAN ANTONIO SPURS

Um leið og við erum búin að afgreiða meistarana, fara hlutirnir að taka áhugaverða stefnu í þessari yfirreið um vestrið. Eins og við sáum þetta í haust, yrðu það Houston, Oklahoma og LA Clippers sem kæmu til með að berjast við meistarana um heimavallarréttinn í vestrinu. Það má vel vera að sú verði raunin þegar upp er staðið, en stöðutaflan í vestrinu í dag er bara bonkers!

Og sem stendur er það gamla góða San Antonio sem er eina liðið sem nær að narta í hælana á meisturunum í töflunni, með átta sigra og tvö töp. Þið munið, San Antonio sem við afskrifuðum enn og aftur um daginn.

Já, já, það eru bara búnir tíu leikir, en ef þér finnst svona leiðinlegt að lesa um þróun mála í NBA deildinni þegar hún er nýbyrjuð, en þú veist að þú getur líka alltaf hring inn á Útvarp Sögu eða smellt þér inn á athugasemdakerfið á dv.is og tjáð þig um vígasamtök íslamska ríkisins eða Schengen-samstarfið.

Eins og svo oft áður, mallar Spurs-vélin bara áfram sama hver er við stýrið. Við vorum öll svo upptekin af því að pæla í því hvort LaMarcus Aldridge ætti eftir að passa inn í liðið að við gleymdum að hann er ekki einu sinni besti leikmaður þess.

Nei, á meðan LaMarcus er að dúlla sér í 16 stigum (45% fg) og 10 fráköstum (sem er ljómandi), er besti leikmaður Spurs að skora 22 stig (52,6% fg) , hirða 7,5 fráköst og stela 1,9 boltum ásamt því að skelfa bestu sóknarmenn andstæðingana á hverju kvöldi. Við erum að sjálfssögðu að tala um Kawhi Leonard.

Þeir Aldridge og Leonard eru einu leikmennirnir í hópnum hjá San Antonio sem eru að spila 30 mínútur eða meira, sem er ekkert nýtt. Það sem er nýtt er að þeir eru einu mennirnir sem eru að spila meira en 27 mínútur í leik hjá Spurs. Allir taka þátt, allir spila vel (nema Danny Green) og allir vita hvað þeir eiga að gera. Sama gamla boring old San Antonio, eh?

Þeir fara nú ekki að gera okkur það að vinna eitthvað næsta vor....

DALLAS MAVERICKS

Þegar þetta er skrifað, er Dallas einhvern veginn í fjandanum í þriðja sæti Vesturdeildarinnar með 7 sigra og 4 töp.

Meltu það í smá stund.

Við vitum að við sögðum að Dallas ætti eftir að drulla á sig og jafnvel tanka í vetur (eigandinn hafði hótað því) en þegar lið eins og Dallas eiga í hlut, neitum við að taka ábyrgð á því þegar við gerum í brækurnar í Vegas-spám í upphafi leiktíðar.

Við sögðum að Dallas yrði lélegt af því það átti enginn að vera heill hjá Dallas fyrr en eftir áramót og þá yrði liðið löngu, löngu, löngu út úr myndinni í úrslitakeppni og öllu því.

En nei. Svo kemur á daginn að það er bara ekkert að þessum andskotum og þeir byrja allir að spila strax. Það sem við héldum að yrðu þrír mánuðir af Jeremy Evans, er bara strax orðið þetta lúmskt flotta-á-pappírunum-lið Dallas, sem maður eins og Rick Carlisle getur alveg fengið til að vinna nokkra leiki.

Dagur eitt

Tweet

Já, úrslitakeppnin í NBA byrjaði svo sannarlega í gærkvöldi. Fjórir leikir voru á dagskrá hver á eftir öðrum, svo þeir hörðustu gátu horft á hálfan sólarhring af úrvalsefni.

Kannski er það dálítið rausnarlegt að kalla Toronto-Washington úrvalsefni, við nenntum amk ekki að horfa á það. Þetta er ein af þessum rimmum sem fara í taugarnar á mörgum af því það er skandall að annað þessara liða fari í aðra umferð úrslitakeppninnar á meðan Clippers eða Spurs fara snemma í sumarfrí. Það er glóraulaust.

Kaldhæðnislegt að það skuli hafa verið Paul Pierce öðrum fremur sem kláraði þennan leik fyrir Wiz, því eins og þið munið, gerði hann Kanadaliðinu erfitt fyrir í fyrstu umferðinni í fyrra líka (sem leikmaður Nets). Það er annars ekki langt á milli í þessu, því framlengja þurfti leikinn til að ná fram úrslitum. Boltinn hefði svo auðveldlega geta skoppað fyrir Toronto í þessu, en því var ekki fyrir að fara að þessu sinni og því þarf Toronto að sætta sig við þungt tap á heimavelli og er með alla pressuna á sér núna.

Golden State kláraði það sem það þurfti að gera í fyrsta leik gegn New Orleans, þó gestirnir hafi sýnt ljómandi fína baráttu með því að koma sér aftur inn í leikinn í fjórða leikhluta eftir að hafa verið um 25 stigum undir á kafla. Brúnar var lengi í gang en skoraði 20 stig í lokaleikhlutanum og sýndi okkur enn og aftur hvað hann getur gert hvað honum sýnist.

Það er ekki gott að segja hvor tölfræðin er fáránlegri - að Stephen Curry hafi aðeins hitt úr fjórum af þrettán 3ja stiga skotum sínum eða þegar hann hitti aðeins úr fjórum af sjö vítaskotum í leiknum. Kannski bara smá skjálfti í fyrsta leik í úrslitakeppni þar sem þessir piltar eru nú að upplifa það í fyrsta skipti á ferlinum að fara þangað með miklar væntingar.

Curry skoraði kannski 34 stig í leiknum en menn leiksins hjá Dubs voru Andrew Bogut og Draymond Green. Þvílíkir meistarar, varnarmenn og spilarar. Þeir voru með 13/13/6/2/2 meðaltal í leiknum. Það verður ekkert betra. Golden State er búið að ná úr sér hrollinum núna og ætti að bruna í geng um þessa seríu. Meiðsli Tyreke Evans hjá New Orleans hjálpa ekki mikið, en varnarleikur liðsins var mjög oft glæpsamlega lélegur. Þeir eiga eftir að laga það eitthvað, en það var hálf neyðarlegt að sjá þá leyfa Dubs að fá sniðskotaæfingu á körfuna hjá sér hvað eftir annað.

Golden State ræður því algjörlega sjálft hvað þessi rimma endist lengi, en vonandi fáum við að sjá fleiri túrbó-tilþrif frá Brúnari áður en hún klárast.

Chicago lokaði Milwaukee eins búist var við en það sem vakti mesta athygli við þann leik var hvað Derrick Rose spilaði vel. Það eru fallegar fréttir bæði fyrir Bulls og stuðningsmennina. Við höfum gríðarlega mikið að segja um þetta einvígi eins og þið sjáið. Kidd heldur áfram að krúttast með þessa krakka sína og það er fínt fyrir þá að fá að tapa aðeins í úrslitakeppninni áður en þeir verða fullorðnir. Það gerði þjálfarinn þeirra á sínum ferli og það reyndist honum ljómandi vel

Houston varði líka heimavöllinn sinn með nokkuð öruggum sigri á grönnum sínum í Dallas. Fegurðin við þann leik frá bæjardyrum Houston var að liðið skuli hafa unnið sigur þrátt fyrir að Josh Smith hafi tekið fleiri skot en James Harden í leiknum og Corey Brewer tók reyndar jafnmörg skot og Skeggið. Harden lét sér nægja að spila félaga sína uppi það fer honum ljómandi vel.

Ef menn eins og Jason Terry, Josh Smith og Corey Brewer ætla að fara hitta körfuboltum ofan í körfur að staðaldri í þessu einvígi, á Dallas ekki möguleika. Við skulum þó ekki dæma Dallas úr leik strax, það er með allt of reynda leikmenn og klóka þjálfara til að láta pakka sér saman.

Fegurðardísin Chandler Parsons hjá Dallas virðist ekki ætla að geta beitt sér í þessari seríu vegna hnémeiðslanna sem hafa verið að angra hann og það er frekar vont mál fyrir Dallas sem veitir ekki af skotmönnum í þessu.

Eftir fyrsta keppnisdaginn í úrslitakepppninni stendur það líklega upp úr að hafi ekki meiðst nema tveir leikmenn allan daginn. Við óskum Parsons og Evans að sjálfssögðu skjótasta og besta bata sem völ er á. Þeir eru báðir sterkir og mikilvægir liðum sínum.

Þá er bara að sjá hverjir meiðast í næstu kippu af leikjum. Það er svo spennandi að fylgjast með því. Svona eins og að fara yfir lottómiðann sinn á meðan dregið er út í sjónvarpinu.

Vörutalning að vori: Vesturdeild

Tweet

Og þá að deildinni sem skiptir máli - Vesturdeildinni. Það er stutt síðan við vorum að væla yfir því að allt væri ómögulegt af því allir væru meiddir og það er að vissu leyti satt, en við sögðum ykkur líka að þetta yrði samt góð úrslitakeppni, af því hún er það alltaf. Alltaf.

Jæja, Golden State Warriors... Pressa?

Golden State (1) - New Orleans (8)

Við skulum byrja á einu áður en lengra er haldið. Golden State vann sextíuogsjö leiki í deildinni í vetur. Það er bara helvíti vel gert og það skiptir alveg máli líka, þó það hjálpi liðinu takmarkað í úrslitakeppninni. Það eina sem það gerir er að tryggja Golden State heimavallarréttinn alla leið ef til þess kemur og það skiptir máli fyrir lið sem tapaði einum heimaleik fyrir Vesturdeildarliði í vetur og það var fyrir meira en fimm mánuðum síðan! Dubs eru með fjandi góðan heimavöll og það er hið besta mál.

Það kom í hlut Brúnars og félaga frá New Orleans að verða fallbyssufóður fyrir Warriors í fyrstu umferðinni. Það er líka hið besta mál, því Oklahoma hefur enn minna í Warriors að gera en New Orleans. Oklahoma hefði getað tapað fimm - núll fyrir Golden State ef það hefði haft betur í innbyrðisviðureignum sínum við New Orleans í vetur.

Leikurinn sem réði úrslitum um hvort liðið náði áttunda sætinu (þau enduðu jöfn í töflunni 45-37)?

Við gefum Brúnari orðið:



Svona er var þetta og er í Vesturdeildinni. Innbyrðisviðureignir skipta máli og einn daginn ertu í öðru sæti og hinn daginn ertu í sjötta sæti - spurðu bara meistarana. Slæmt fyrir þau, gaman fyrir okkur. Hatursmenn og nöldurseggir segja að deildarkeppnin sé allt of löng og að leikirnir skipti engu máli.

Einmitt.

New Orleans er sjálfu sér verst

Tweet

Við áttum ekki von á því að kapphlaupið um áttunda sætið í Vesturdeildinni yrði mikið kapphlaup eftir að Oklahoma náði Phoenix og New Orleans um daginn, en annað hefur komið á daginn.

Í haust var það Phoenix sem var að hóta því að gera eitthvað, en á meðan Suns hefur dalað, hefur New Orleans einhvern veginn haldið sér inni í myndinni áfram. Og það þrátt fyrir talsverð meiðsli á lykilmönnum. Við erum ekki viss um að New Orleans hafi spilað einn einasta leik í vetur án þess að vera án 2-3 lykilmanna.

Þegar þetta er skrifað munar ekki nema veiðihári á Oklahoma og New Orleans og Oklahoma er auðvitað ekki á fullum styrk á meðan Kevin Durant er í meiðslum, svo það er ennþá a.m.k. fræðilegur möguleiki fyrir Skarfana að komast í úrslitakeppnina.

Reyndar er það Dallas sem er liðið sem allir eru að benda á þessa dagana, enda er það gjörsamlega búið að gera í buxurnar. Dallas þarf reyndar að halda áfram að drulla á sig í nokkrar vikur í viðbót til að Oklahoma og New Orleans geti haft við það sætaskipti, en sá möguleiki er nú fræðilega inni í myndinni, sem hann var sannarlega ekki í febrúar. Hérna er staðan í Vesturdeildinni núna:

Við klipptum út leikjaplön New Orleans og Oklahoma það sem eftir
er af deildarkeppninni svo þið getið borið þau saman.

Ástæðan fyrir því að við dæmdum New Orleans úr leik um daginn var ekki bara að Oklahoma ætti eftir að taka rispu, heldur vorum við að skoða leikjaplanið hjá New Orleans og pirra okkur á því hvað Brúnar og félagar væru búnir að tapa hrikalega asnalegum leikjum.

Veistu til dæmis hvaðan tólf síðustu töp New Orleans hafa komið? Við skulum sýna ykkur það: Charlotte, Boston (2x), Philadelphia, New York, Denver, Oklahoma, Chicago, Utah, Indiana, Orlando, Dallas og Boston.

Þetta eru síðustu tólf tapleikir New Orleans. Þetta hlýtur að vera grín.

Auðvitað kemur það fyrir öll lið að tapa einum og einum asnalegum leik á svona löngu og erfiðu tímabili, en öll þessi töp fyrir skítaliðum hjá New Orleans eru gjörsamlega óafsakanleg.

Svo óafsakanleg að ef Oklahoma stelur af þeim áttunda sætinu, er það leikmönnum New Orleans sjálfum að kenna. Án gríns.

Pældu í því! Ef New Orleans hefði drullast til að vinna Charlotte, Boston (2x), Philadelphia, New York, Denver, Utah og Orlando - gefum þeim séns og segjum að þeir klári bara sex af þessum átta leikjum - þá er New Orleans ekki bara með örugga forystu á Oklahoma heldur að berjast við Dallas um sjöunda sætið.

Það er eðlilegt að fólk sé að spyrja sig hvort New Orleans eigi skilið að komast í úrslitakeppnina eftir að vera búið að drulla svona á sig. Eins mikið og við værum til í að sjá Brúnar í sinni fyrstu úrslitakeppni, verðum við að segja nei - fyrir utan það að það kemur ekki til greina að Russ missi af úrslitakeppninni.

Svona er lífið stundum stórundarlegt í NBA deildinni.

Baráttan um 8. sætið í vestrinu er hörð

Tweet

Það hefur sýnt sig að það er óhemju erfitt að vinna tuttugu körfuboltaleiki á einni viku. Þetta er vandamálið sem stendur frammi fyrir strákunum í Oklahoma City Thunder og farið er að vekja talsverða athygli.

Eins og þið munið kannski, voru margir fljótir að ýta á óðagotshnappinn í haust þegar ljóst varð að Oklahoma yrði án þeirra Kevin Durant og Russell Westbrook í nokkrar vikur. Alla jafna hefði það ekki verið stórmál, en ef þú ert Oklahoma City árið 2015, er það risavaxið vandamál.

Oklahoma er nefnilega lið sem má engan veginn við því að missa tvo bestu leikmennina sína. Ekkert lið á svo sem við því að missa tvo bestu leikmennina sína, en í tilviki Oklahoma er um að ræða tvo af bestu körfuboltamönnum í heimi og um leið mennina sem bera uppi 97,83% af sóknarleik liðsins.

Því fór náttúrulega allt til helvítis hjá Oklahoma á umræddum vikum eins og flestir spáðu. Þeir sem ýttu á óðagotshnappinn gerðu það af því þeir voru alveg vissir um að fjarvera þeirra Durant og Westbrook yrði til þess að Oklahoma næði ekki að komast í úrslitakeppnina í vor.

Við tilheyrðum þeim hluta fólks sem hló að þessari dramatík. 

Vesturdeildin var jú sögulega hrikaleg, en kommon, lið eins og Oklahoma yrði nú ekki lengi að vinna upp nokkra leiki þegar kanónurnar sneru aftur...

Þegar þeir félagar byrjuðu svo að spila aftur, báðir talsvert á undan áætlun, mátti sjá bera fyrir skítaglotti á andlitum okkar þegar Oklahoma byrjaði strax aftur að vinna leiki og Phoenix virtist ætla að hjálpa þeim að henda sér úr 8. sætinu í Vesturdeildinni því það byrjaði allt í einu að tapa leikjum á meðan Oklahoma vann sína.

Glottið er hinsvegar alveg horfið núna og það er meira að segja langt síðan. Staðan sem við töldum ómögulega er meira en mætt; Oklahoma er komið í mittisdjúpan skít.

Af Tæreki og Skörfunum

Tweet

Þið munið væntanlega eftir því þegar hann Tærekur Evans var kjörinn nýliði ársins hjá Sacramento Kings hérna um árið. Ekki? Jæja, ókei. Hann Evans var reyndar drulluflottur á því á nýliðaárinu sínu. Hann varð aðeins fjórði leikmaðurinn í sögu NBA deildarinnar til að skila yfir 20 stigum, 5 fráköstum og 5 stoðsendingum.

Þessir þrír sem grísuðu á að ná þessu á undan honum voru einhverjir Oscar Robertson árið 1961, Michael Jordan árið 1985 og svo einhver Lee-Bron James fyrir tíu árum síðan.  Ekki slæmur félagsskapur svo sem.

En eftir þessa huggulegu byrjun hefur Evans varla gert nokkuð annað en að drulla á sig. Hann lækkar um tvö stig á ári og sígur hægt og rólega niður í nær öllum tölfræðiflokkum, sem er stórundarlegt fyrir svona knáan íþróttamann.

Reyndar vitum við að bölvuð iljarfellsbólgan var talsvert að trufla hann þegar hann var hjá Sacramento á sínum tíma. Það er ömurlegur fjandi að eiga við.

Samt.

Áhöfnin á Pelíkananum RE-1100 var þó hvergi bangin við þennan neikvæða spíral sem Tærekur virtist kominn í.  Allir skipstjórar hafa auðvitað óbilandi trú á hæfileikum sínum sem stjórnendur og peoples-persónur (ísl. mannfólk). Þeir myndu nú aldeilis rífa drenginn upp á anusnum og fá allt það besta út úr honum hjá þessu nýja og spennandi liði.

U, nei. Ja, bíddu við, ekki fyrr en um daginn!

Tæríkur er bara allt í einu farinn að spila eins og hann gerði á nýliðaárinu sínu og er að bjóða upp á 25/8/8 í mars! Það er engu líkara en hann og Trevor Ariza hafi dottið ofan í töfraseyðispottinn hans Steinríks (Tæríkur - Steinríkur... er eitthvað þarna? Nei?).

Svona getur deildin okkar verið stórfurðuleg stundum. Úr því að við erum að fabúlera um Pelíkananananananabúbú á annað borð, væri kannski réttast að spyrja hvað sé að frétta þarna í fenjunum eiginlega. Það er nefnilega ekki andskoti mikið.

New Orleans átti að verða eitt af Spútnikliðum vetrarins, en í staðinn fyrir að taka c.a. svona Phoenix á þetta, er liðið meira að taka New York á þetta - sem snýst mest um að framleiða óæskilegan og óendurvinnanlegan úrgang eins og þið vitið.

Meiðsli spila þarna stórt hlutverk eins og alls staðar í vetur og það er erfitt að ætla að gera eitthvað í Vesturdeildinni þegar tveir af sterkustu mönnum liðsins eru í klessu. 

En fyrir utan þetta, hefur okkur alls ekki þótt neinn glans á liðinu, jafnvel í þessum fáu leikjum þar sem það var sem næst því að vera með alla menn heila.

Nei, það eina sem kætir í þessum vandræðum er hann Brúnar okkar. Þvílíkur leikmaður sem hann er að verða! Strákurinn er kominn með 20/10 eins og alvöru stór, nýtir vel og ver bæði og verst. 

Við erum svo hrifin af stráknum að við reiknum með að safna augabrúnum í mottumars.

Æ, vonandi ná þeir að hrista þetta eitthvað saman þarna í New Orleans á næsta ári. Þetta var kannski ekki 100% stefna hjá þeim að ná í Jrue Holiday frænda þinn og Tærek en það eru til galnari lið í deildinni þó þau þurfi ekki að gefa Austin Rivers að borða á hverjum degi. Menn eru allavega að reyna að gera eitthvað - það er meira en segja má um marga.

Dílaskarfarnir frumsýna nýju búningana

Tweet

Er Pelíkönunum hugað líf?

Tweet

New Orleans Hornets getur farið í aðra hvora áttina á allra næstu árum. Orðið efnilegasta liðið í deildinni, eða sigið hægt og rólega í holræsið. Með nafn eins og New Orleans Pelicans, væri síðari kosturinn ekki óhugsandi. Kannski er þessi mynd svona táknræn vígspá félagsins.