Draymond Green afgreiðir körfuboltaleiki, aftur

Tweet

Þau ykkar sem hlustuðu á hlaðvarpið okkar á föstudaginn var, hafa eflaust tekið eftir því að þar fór að minnsta kosti helmingur þátttakenda gjörsamlega á límingunum við það að lýsa hrifningu sinni á spilamennsku Leatherman-framherjans Draymond Green hjá Golden State Warriors.

Alhliða spilamennska Green er nú í sviðsljósinu sem aldrei fyrr, ekki síst varnarleikur kappans, sem var eitt helsta umræðuefnið þegar leikmanninn bar á góma í ofangreindu hlaðvarpi. Hann er orðinn svo góður í körfubolta að það virðist ekki vera hægt að jinxa hann einu sinni.

Ekki ef marka má frammistöðu hans á lokaaugnablikunum þegar Warriors-liðið tók á móti Atlanta Haukunum á dögunum, en þá tók Green sig til og gerði nákvæmlega það sem lýst var í hlaðvarpinu; hann tók þá skynsömu ákvörðun að klára leikinn upp á sitt einsdæmi á lokamínútunum - og það sem meira er - hann gerði það (mestmegnis) með því að spila varnarleik.

Þetta var dálítið dæmigerður Warriors-leikur. Það var alltaf líklegra að Golden State væri að fara að vinna hann, því lið sem stunda það að vinna 10+ leiki í röð eiga það til að vera sigurstranglegri en... til dæmis lið úr Austurdeildinni.

Þetta var samt alveg leikur þarna í restina á mánudagskvöldið og Atlanta er alveg með gaura sem geta sparkað í punginn á þér ef þú yfirbugar þá ekki, svona ef við gætum þess að hafa líkingamálið bæði karllægt og ofbeldisfullt í tilefni jólanna.

Jæja, eins og þið sjáið í myndbandinu hérna fyrir neðan, freistaði Curry þess að stinga rýtingnum í Haukaliðið, en hetjuskotin hans voru ekki að detta og þið heyrið alveg að sjónvarpsþulir Warriors-liðsins eru ekkert yfir sig hrifnir af ákvarðanatöku og óþolnimæði sinna manna í sókninni þarna í lokin.

Það var á þessum tímapunkti sem Draymond Green tók áðurnefnda ákvörðun, sem minnst var á í hlaðvarpinu á föstudaginn; svona: Æ, best að loka þessu bara, snöggvast!

Smelltu á play, spólaðu á 7:30 og sjáðu hvað gerist. Nei, reyndar ekki. Farðu á 7:30 og horfðu bara á hvað Draymond Green gerir!



Það er ekki flókin stærðfræði að nánast allt jákvætt sem gerist hjá góða liðinu frá og með þessum tímapunkti, kemur frá Green. Sama hvort það eru hindranir, stoðsendingar, fráköst, hagkvæmar villur, réttar staðsetningar og ákvarðanir - jú, eða kannski tvö varin skot sem klára leikinn og annað þeirra hrekkur meira að segja af sóknarmanninum og í innkast, eins og til að kóróna fagmennskuna.

Þetta er akkúrat málið með Draymond Green. Hvenær sástu svona leikmann, með svona pakka, gera svona hluti inni á körfuboltavelli síðast? Nákvæmlega.

Við vitum alveg að við erum dramatísk og við vitum líka að við höfum ekki með körfuboltalegt kapítal í að ætla okkur að fara að greina NBA leiki - hvort sem um er að ræða varnar- eða sóknarleik, Val eða Warriors. Við erum hvorki Valur Ingimundar né Hubie Brown (aiiit?).

En málið snýst heldur ekkert um það.

Málið snýst alfarið um það hvað Draymond Green er orðinn ískyggilega góður í körfubolta og hvað sú staðreynd er sumpart farin að grafa undan hugmyndafræði okkar um stórstjörnuna í NBA sem setið hefur og safnað ryki um árabil. Þetta er sannarlega rannsóknarefni, sem taka verður föstum tökum, helst með hjálp sérfræðinga, þegar hlutirnir róast aðeins á ritstjórninni eftir mánaðamótin.

Nýtt hlaðvarp: Fallega svartur föstudagur

Tweet

71. þáttur Hlaðvarps NBA Ísland var að detta í hús. Í honum fara körfuboltaálfarnir Baldur Beck og Kjartan Atli Kjartansson yfir það sem verður í boði í körfunni á Sportinu fram að helginni.

Á Stöð 2 Sport verður boðið upp á þá skemmtilegu nýbreytni á föstudaginn kemur að sýna NBA leik (Celtics-Spurs á Sport 2 kl. 18:00) á undan leik dagsins í Domino´s deild karla (Þór Þ - Tindastóll á Sportinu kl. 20:00). Þetta kemur til vegna þess að á föstudaginn er svokallaður svartur föstudagur í Bandaríkjunum (dagurinn eftir þakkargjörð), en leikurinn í Boston er raunar sá eini sem er svona snemma á ferð í NBA deildinni - og er haldinn klukkan 13:00 að staðartíma.

Að venju er svo tekið létt útsýnisflug yfir NBA deildina með helstu stoppum í Boston, Oakland og Los Angeles, þar sem leikmenn eins og Al Horford, Kevin Durant, Draymond Green og Chris Paul verða í nærmynd.

Þið getið hlustað á nýjasta þáttinn í spilaranum hér fyrir neðan eða farið inn á hlaðvarpssíðuna og sótt hann þar á mp3 formi til að setja hann inn á spilarann ykkar. Njótið vel, kæru lesendur/hlustendur.

Athugasemdir, ánægja og/eða aðfinnslur sendist til: nbaisland@gmail.com

Russell Westbrook er þriggja treyju leikmaður

Tweet

 Þú ert með boltann, þremur stigum yfir og sjö sekúndur eftir af leiknum. Hvað er best að gera? Á að koma boltanum á bestu vítaskyttuna eða fljótasta manninn? Á að reyna að tefja eða jafnvel teikna upp flott kerfi og reyna að skora strax? Hægt eða hratt? Lítill eða stór? Inn eða út?

Flest liðin í NBA eru svo heppin að vera með einn eða fleiri leikmenn, jafnvel stjörnuleikmenn, sem fá sérstaklega borgað fyrir að leysa svona þrautir. Russell Westbrook er einn þessara manna, en eins og þið vitið jafnvel og við, er hann ekki að flækja hlutina með endalausum spurningum og vangaveltum eins og við gerðum hér fyrir ofan.

Hjá Russ, er bara einn gír. Það er bara go!

Þannig að: Ef þú lendir í aðstæðunum sem við lýstum að ofan - og þú ert svo heppinn* að það er ekki nema einn svisslenskur miðherji upp á tvöhundruðogsjö sentimetra sem ver fleiri skot en allir nema fimm leikmenn í NBA deildinni - nú, þá náttúrulega keyrirðu bara á körfuna, hefur þig til flugs, og HAMRAR í grillið á áðurnefndum miðherja. Með VINSTRI hendi. Og klárar leikinn. Af hverju að vera að flækja það eitthvað?

Sumir leikmenn eru svo góðir að þeir selja þér treyjuna sína þó þú sért orðinn allt of feitur og eigir að vera löngu vaxinn upp úr því að klæðast NBA treyjum (samanber enska hugtakið dásamlega: full kit wanker).

Russ seldi okkur heimavallar- og  útivallartreyju Oklahoma númer núll - og er að spila svo yfirnáttúrulega vel núna að hann er við það að selja okkur þessa ógeðslegu óranslituðu líka! Þið vitið, þessa sem ekki einu sinni hann nær að gera töff. 

Sumir leikmenn eru bara svona svalir. Reyndar ekkert sumir. Þeir eru mjög fáir.

Russ er einn þeirra. Hann er með þrjátíu stig og þrennu í leik. Hann er þriggja treyju maður.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

* - Þú tekur eftir því að við ávörpum þig í karlkyni. Það er af því að í okkar huga ert þú lesandi. Og lesandi er karlkynsorð, rétt eins og lekandi, á meðan verðandi er nafnorð í karlkyni, kvenkyni og meira að segja lýsingarorð líka!

Við gerum okkur grein fyrir því að við erum ekki komin langt út úr torfkofunum t.d. í jafnréttismálum og að margt af því sem við skrifum má eflaust túlka sem glórulausan ras- og sexisma. En við erum að reyna að bæta okkur. Fylla upp í götin með vitneskju og lærdómi, umburðalyndi, ást og kærleika.

Kúkur.

Lol!

Popovich ræðir forsetakosningarnar

Tweet

Hugsandi fólk er enn í losti yfir því að bandaríska þjóðin hafi kosið sjálfsmiðaðan níðing og trúð til að taka við embætti forseta þar í landi. Þetta kemur körfubolta ekkert við, en körfuboltamenn og miðlar hafa séð ástæðu til að tjá sig um málið eftir niðurstöðu kosninganna í vikunni.

Þannig tóku Ernie Johnson og félagar í Inside the NBA á málinu. Shaq og Barkley voru dálítið hneykslaðir á niðurstöðunni en ætla að gefa forsetanum nýkjörna tækifæri til að sanna sig. Ernie Johnson bað Jesú Krist bókstaflega að hjálpa sér í beinni útsendingu TNT - hjálpa sér að vinna úr þessari niðurstöðu mála.

Það sem allir biðu hinsvegar eftir, var að heyra viðbrögð Gregg Popovich þjálfara San Antonio. Þeir vissu að þar gæti komið biti sem færi rakleitt í mest lesið. Og Pop olli ekki vonbrigðum frekar en venjulega. Hann lýsti yfir áhyggjum sínum og fordæmdi óábyrgar og níðskotnar yfirlýsingar forsetans í kosningabaráttunni, sem hann sagði að hefðu kostað hvaða barn sem er áralangt útgöngubann. Hann líkir Bandaríkjunum við Rómarveldi.

Fyrir þremur árum settum við fram tvíþætta spá. Fyrri hluti hennar spáði því að Trump yrði kjörinn forseti Bandaríkjanna. Fólk hló að okkur. Síðari hlutinn sagði að Trump yrði valdur að þriðju heimsstyrjöldinni í forsetaembættinu. Við vonum að fólk eigi líka eftir að hlæja að því.

Þegar Donald Trump er dauður.

Hver er hræddur við vængbrotna Warriors?

Tweet

Bandarískir körfuboltamiðlar hafa eðlilega gert sér mat úr því í dag og í gær hvernig LeBron James og félagar hans í Cleveland gátu ekki setið á sér með að senda mótherjum sínum í lokaúrslitunum í sumar smá pillu þegar þeir héldu upp á hrekkjavökuna.

Liðin hans LeBron James hafa vakið athygli fyrir frumlega og skemmtilega búninga undanfarin ár og 2016 varð engin undantekning í þeim efnum. Auk þess að vera með skemmtilega búninga að þessu sinni, gerðu LeBron og félagar grín að Golden State liðinu í myndmáli sínu og þeirri staðreynd að liðið hefði glutrað niður 3-1 forystu í úrslitaeinvígi liðanna í júní.

 Og auðvitað stukku miðlar eins og First Take á ESPN á þetta og veltu því fyrir sér hvort LeBron James hefði efni á því að vera með svona grín eða ekki. Það er eðlilegt að þættir eins og First Take, með vélbyssukjafta eins og Stephen A. Smith og hinn efnilega Max Kellerman (staðgengil Skip Bayless) taki svona mál fyrir, þetta er það sem svona þættir snúast um.

Okkur er auðvitað alveg sama hvort LeBron sendir strákunum í Golden State pillur eða ekki, en þetta innslag vakti okkur til ofhugsunar.

Ætli LeBron James sé hræddur við nýjustu útgáfuna af Golden State Warriors?

James glímdi (nánast) einn síns liðs við Warriors í úrslitunum árið 2015, þegar hann hafði hvorki Kevin Love né Kyrie Irving með sér í liði og þurfti að gera þetta allt saman sjálfur. Hann náði einhverra hluta vegna að komast 2-1 yfir í því einvígi, en komst ekki lengra.

Á síðustu leiktíð lenti hann hinsvegar undir 3-1, en þá var hann með fullskipað lið með sér, sem hjálpaði honum að gera út af við þreytulegt Warriors-liðið. Tvær breytur undir lokin á því einvígi eru gjarnan nefndar til sögunnar sem örlagavaldar Warriors; leikbannið hans Draymond Green og meiðslin hans Andrew Bogut.

Warriors-liðið hefur hingað til verið þekktast fyrir hættulegustu útgáfuna af sér sem er Dauðauppstillingin svokallaða, sem er uppstillingin þar sem Draymond Green fer í miðherjastöðuna og þeir spila án þess að vera með eiginlegan stóran mann. Þessi uppstilling (Curry, Thompson, Barnes, Iguodala og Green) var svo svakaleg að hún sprengdi skalann í tölfræði fyrir lengra komna þegar kemur að sóknarhagkvæmni, en þessi leikaðferð er eins og nítró á torfærubíl. Þú getur ekkert notað hana alltaf. Bara í stuttum sprettum og þegar með þarf - annars fer allt í vitleysu.

Golden State hefur sumsé alltaf þurft að hafa Andrew Bogut, þó hann virkaði stundum utangátta og hentaði ekki á gólfinu gegn öllum liðum. Þegar allt er eðlilegt, til dæmis í flestum deildarleikjum í NBA deildinni, er betra að vera með eiginlegan miðherja í byrjunarliðinu. Það er allt í lagi að henda manni eins og Draymond Green í miðherjann annað slagið til að slá mótherjann út af laginu, en það gengur aldrei til lengdar.

Þetta fengu Warriors menn að reyna undir lok lokaúrslitaeinvígisins í sumar þegar Bogut datt út vegna meiðsla. Golden State var jú með Festus Ezeli til að hlaupa í skarðið fyrir Bogut, en hann var hvorki með heilsu til þess, né hefur hann til að bera þá kosti sem gera Bogut sérstakan. Ezeli hefur fátt fram yfir Bogut nema ef til vill að vera sprækari á löppunum, en hafði það ekki einu sinni af því hann var á felgunni vegna meiðsla sem hrjá hann enn í dag (hann er ekki enn byrjaður að spila með Portland eftir að hafa gengið í raðir félagsins í sumar).

Og hvað gerðist hjá Golden State þegar Bogut var farinn, Ezeli (og Curry) á felgunni og áberandi merki um þreytu voru farin að láta á sér kræla?

LeBron James fann lykt af blóði, setti undir sig höfuðið og bókstaflega keyrði yfir Warriors-liðið í síðustu þremur leikjunum. Við þurfum ekki að rifja tölurnar hans í þessum leikjum upp - ef þú ert að lesa þetta, þá veistu hvað þær voru sóðalegar.

 Nú er kominn nóvember 2016, nýtt tímabil og Kevin Durant er kominn til Golden State. Já, þessi langi sem er búinn að vera einn af þremur bestu körfuboltamönnum heims í nokkur ár. Nú er hann kominn í lið Warriors og fyrir vikið er bolurinn búinn að ákveða að það verði stórslys ef liðið endurheimtir ekki titilinn úr höndum fjenda sinna í austri.

En þó að Kevin Durant sé alveg hreint ógeðslega góður í körfubolta, þá er ólíklegt að jafnvel hann nái að fylla upp í skarðið sem þeir Bogut, Ezeli, Marrese Speights og Harrison Barnes skildu eftir sig. Jú, jú, hann getur skorað meira en þeir allir saman í svefni, en hvað um allt hitt sem þeir gerðu fyrir Golden State?

Eins og til dæmis að spilaða rútíneraðan varnar- og sóknarleik sem tók ár að stilla saman og auðvitað það sem er svo mikið í tísku núna - að verja helvítis körfuna fyrir árásum andstæðinganna?

Zaza Pachulia? Anderson Varejao? JaVale McGee?

Þetta er ein af stóru ráðgátum vetrarins. Við vitum hvað gæti gerst ef Golden State nær ekki að stoppa upp í þessu göt, því allur sóknarleikur jarðarinnar nær tæplega að gera það.

Ætli LeBron James sé hræddur við nýjustu útgáfuna af Golden State Warriors, in deed.

Ofurlið Warriors í vanda

Tweet

Það gerist kannski seint orðið, en þó getið þið oftast bókað að þegar hausinn á ykkur er gjörsamlega að springa af áhyggjum yfir mönnum eða málefnum í NBA deildinni, kemur NBA Ísland til bjargar og greiðir úr flækjunni. Til þess er vefurinn. Meðal annars.

Og við værum ekki að gegna hlutverki okkar ef við færum ekki aðeins ofan í saumana á dramatíkinni sem er að eiga sér stað í Oakland núna - þar sem Besta Lið Ever er pínulítið að drulla á sig.

Sko...

Það sem við skulum hafa alveg á hreinu áður en lengra er haldið, er að ÞÚ SPÁÐIR ÞVÍ EKKI að Golden State myndi byrja svona! Þú skalt ekki einu sinni reyna að halda því fram. Þá verður þú bara að vera úti.

Og þú verður líka að vera úti ef þú heldur að við ætlum að koma með einhverja "heita töku" á Warriors-liðið eftir þrjá leiki og hoppa öskrandi "að þeeeeetta sé búúúiiið!" ofan af nærliggjandi húsþökum. Láttu ekki svona.

Staðreyndin er nú samt sú að Golden State er alveg óralangt frá því að vera að spila góðan körfubolta núna. Svo langt að það er eiginlega bara að spila frekar illa.

Þrjátíu stiga heimatap fyrir Spurs í fyrsta leik og tveir drulluskítugir og ósannfærandi sigrar á kjallaraliðum undirstrika þetta bersýnilega. Og við værum ekki starfi okkar vaxin ef við hefðum ekki skoðun á þessu. Þó það nú væri.

Ef við reynum að ná yfirsýn yfir vandamálið hjá Warriors, dettur okkur einna helst í hug að benda fingrinum á ólíklegan kandídat í þessu mengi - mann sem hefur ekki þurft að hlusta á mikla gagnrýni síðan hann tók við starfi sínu fyrir tveimur árum eða svo. Mann, sem hefur raunar þurft að ganga með sólgleraugu innanhúss til að blindast ekki af velgengni sinni.

Þessi maður er Steve Kerr...

Við áttum okkur á því að undanfarnir mánuðir hafa tekið gríðarlega á skrokkana á öllum starfsmönnum Warriors og enn meira á sálartetrið. Þetta lið kom eins og skrattinn úr sauðaleggnum upp á stjörnuhimininn í NBA deildinni og fékk að hlusta á skít um það að það væri ekki nógu gott í eitt ár - og neikvæðnitalið og gagnrýnin magnaðist bara eftir að liðið vann titilinn 2015.

Öll þessi neikvæðni virkaði reyndar ljómandi vel á liðið fyrstu mánuðunum og það var þessari neikvæðni og hvatningunni sem hún hafði í för með sér að kenna að Golden State átti bestu deildarkeppni í sögu NBA deildarinnar á síðustu leiktíð.

En allt þetta líkamlega og ekki síður andlega álag sem fylgdi öllum þessum sigrum, tók sinn toll á liðinu og það hrasaði í endamarkinu, þegar það var gjörsamlega búið á sál og líkama og var svo óheppið að lenda í krumlunum á einum besta körfuboltamanni allra tíma í jötunmóð í síðustu þremur leikjum vertíðarinnar.

Það er ekkert auðvelt að safna liði og arka út í stríð á ný eftir svona spennufall, en það er gerlegt, vissulega.

En þá kemur annað babb í bátinn. Í stað þess að sumarið fari í að sleikja sárin, peppa mannskapinn og hyggja á hefndir, fýkur allt prógrammið til Hollywood í handtösku þegar forráðamönnum félagsins dettur það í hug að láta slag standa þegar þeim býðst að fá til sín einu bestu skyttuna í heimi sem er ekki þegar fyrir í liðinu þeirra... - ef það meikar sens....

Þetta er auðvitað alhæfing og einföldun, en sumarið og haustið hjá Warriors fór allt í að sitja fyrir á myndum og svara spurningum um hvort væri nóg að þeir spiluðu með einn bolta á næstu leiktíð, hvort þeir væru með meiddi í egóinu sínu og hvort þeir héldu að þeir myndu tapa fleiri en einum leik á næstu leiktíð.

Lið með sterka karaktera, reynslubolta og leiðtoga léti svona skrum ekki slá sig út af laginu og auðvitað eru allar líkur á því að Warriors-piltar rétti skútuna af fljótlega. Annað er hreinlega óhugsandi. En það er skrekkur í liðinu núna, stærri en sést hefur hjá því síðan það byrjaði að vinna körfuboltaleiki oftar en einu sinni í viku.

Auðvitað er það kannski leikmönnunum sjálfum að kenna ef þeir mæta ekki klárir þegar flautað er til leiks og Draymond Green hefði til dæmis alveg getað sleppt því að vera alltaf á fylleríi, leggjandi hendur á fólk og setjandi myndir af beinlausa bitanum á sér á internetið! Það eru ekkert fyrstu þrjú atriðin í liðsandafræðunum!

En Draymond er dálítill vitleysingur þó að snillingurinn í honum vegi það oftast upp og strákarnir sem bera liðið uppi eru engin vélmenni þó þeir séu hæfileikaríkari en flestir. Það er enginn blóði borinn alfa-karlmaður í Warriors-liðinu og enginn sýkópati með sigurfíkn (MJ, Kobe) og þess vegna endar keflið hjá Steve Kerr í okkar bókum.

Það var Steve Kerr sem átti að grípa strax í taumana, koma mannskapnum niður á jörðina (það er nær ógerningur með klefa fullan af NBA súperstjörnum, við vitum það, en samt) og byrja strax að plana, byggja og gera.

Við sjáum alveg að stór hluti af því sem er að Warriors-liðinu í fyrstu leikjum vetrarins hefur 100% með strategíu að gera, en ekki endilega andlega hluti. Við sjáum, ekki bara hikandann í sóknarleiknum, heldur alla múrsteinana sem allir leikmenn sem ekki heita Curry eða Durant eru búnir að kasta í áttina að saklausu fólki úr galopnum færum undanfarna daga. Og við sjáum líka hvað varnarleikurinn hjá liðinu hefur á tíðum verið... nánast asnalega lélegur - nokkuð sem hefði verið gjörsamlega óhugsandi fyrir sex mánuðum.

Margt af þessu á sér ofur eðlilegar skýringar, eins og þær að það urðu talsverðar breytingar á liðinu í sumar og maðurinn sem er búinn að vera akkerið í varnarleik þess undanfarin guðmávitahvaðmörgár er farinn til Dallas til að deyja eins og fílarnir í Namibíu. Það tekur tíma að slípa þetta til og svo má ekki gleyma því að Golden State kemur alls ekki til með að geta fyllt skarð manna eins og Bogut með þeim mannskap sem það hefur. Það verður bara að gera hlutina öðruvísi.

En þessi vandræðagangur í leikfræðunum segir ekki hálfa söguna. Ef allt er eðlilegt, er Golden State er með næga hæfileika til að skjóta lágmark 25 lið í deildinni í kaf á hvaða degi vikunnar sem er þó það spili ekki nema miðlungsvörn. Gallinn er bara að enn sem komið er - og við vitum að þetta eru bara þrír leikir, sem jafngilda þremur mínútum í Domino´s deildinni - er bara ekkert eðlilegt við leik Warriors.

Þeir Stephen Curry og (sérstaklega) Kevin Durant eru búnir að klára tvo af þessum þremur leikjum liðsins út á það eitt að þeir eru tveir bestu sóknarmenn heims í körfubolta (and it´s not even close) og ekki út af neinu öðru. Draymond Green hjálpaði reyndar til við að klára Phoenix á dögunum með því að sýna skyndilega sitt rétta andlit í vörninni í fjórða leikhluta eftir að hafa verið eins og trúður megnið af fyrstu þremur leikhlutunum. Hann getur þetta ennþá.

Þegar eitthvað fer úrskeiðis, er dásamlegt að kasta til hendinni og finna blóraböggla. Ekki síst ef fólk getur gert það úr nokkuð þúsund kílómetra fjarlægð á bak við skrifborð - án þess að bakka það upp eða bera nokkra ábyrgð á því og jafnvel án þess að hafa hundsvit á umræðuefninu eins og við erum að gera núna.

En við ætlum nú samt að klína óförum Golden State Warriors á fyrstu vikunni á leiktíðinni 2016-17 á þjálfara ársins í fyrra og þann þjálfara sem hefur byrjað best allra þjálfara í sögu NBA deildarinnar, herra Steve Kerr.

Af hverju ekki?

Frá ritstjórn

Tweet

Við munum vel hvað við blótuðum Bill Simmons ekki í hljóði hérna forðum þegar hann hætti að nenna að skrifa pistla á ESPN og gerði ekkert annað en að dæla út (stundum metnaðarlitlum) hlaðvörpum.

Líklega hefur Simmons aldrei verið jafn lélegur við að skrifa pistla á sínum tíma og við höfum verið undanfarið, en munurinn er kannski sá að hann var í 100% starfi við það, meðan við þurfum að djöggla námi, fjölskyldulífi, leik og starfi. Jú og við tölum/skrifum stundum um eitthvað annað en Boston Celtics.

Annars er þessum pistli ekki ætlað að vera skot á Simmons blessaðan, því hann var ákveðinn brautryðjandi fyrir fólk með takmarkaða menntun, metnað og gáfnafar í íþróttablaðamennsku. Þetta er ekkert skot, þetta er staðreynd og Simmons sjálfur myndi eflaust kvitta upp á þetta. Simmons hafði tvennt til brunns að bera og hefur enn - hann er duglegur andskoti þegar hann nennir því og hann er með frjótt ímyndunarafl.

Og hann veitti okkur líka innblástur á sínum tíma. Það má hann sannarlega eiga, þrátt fyrir sína vankanta. Og hann reyndi að vera skemmtilegur, þó það hafi stundum farið öfugt ofan í fólk. 

Við komumst að því sjálf fyrir löngu að það er alveg sama hvort þú heitir Bjarni Fel eða Bill Simmons, Martin Tyler eða Marv Albert, það verður alltaf alveg rosalega mikið af fólki þarna úti sem hatar þig og allt sem þú segir og er tilbúið að segja þér það, hvort sem þú átt það skilið eða ekki. Þannig er þetta bara.

Ætli við höfum ekki reynt með veikum mætti að feta í fótspor Simmons í baráttunni hér á landi. Við höfum verið að breiða út fagnaðarerindið frá því á níunda áratug síðustu aldar og það með nokkuð markvísum og beinum hætti í ræðu og riti síðasta rúma áratuginn. Fólk á skilið að fá að kynnast bestu skemmtun jarðar, meira að segja leiðinlegt fólk... svona næstum því.

Stundum berast okkur skilaboð og skeyti frá fólki sem kennir okkur um endurnýjaðan eða nýupptekinn áhuga sinn á NBA deildinni (eða körfubolta yfir höfuð) og þá brosum við eins og hýenur á Holtinu. Og svo rennur eitt lítið tár niður aðra hvora kinnina. Við erum ekki flóknari lífverur en þetta. Við fengum svona skilaboð í dag og það verður aldrei þreytt. Það skiptir máli.

Þúsund sinnum hefur staðið til að breyta NBA Ísland. Spæsa síðuna upp, færa hana í nýjan búning, kommersjalísera hana, breyta henni, en aldrei hefur orðið neitt úr því. Það kemur til af tveimur ástæðum:

1.) - Við trúum ekki á það að breyta einhverju ef það virkar (sæmilega, á sinn hátt).

2.) - Við rekum síðuna eins og við treystum okkur að reka hana, án mikilla afskipta eða aðstoðar annara, af því þá getum við verið örugg um að hún gangi og virki. Við erum hvorki markaðsfræðingar né forritarar - við skrifum um körfubolta.

NBA Ísland hefur sumsé verið dálítið eins og Andre Miller í gegn um tíðina. Ekkert flott, ekkert flashy, en hún hefur alltaf rúllað áfram, þó hægt hafi farið.

Þetta þýðir þó ekki að við séum ekki opin fyrir því að reyna nýja hluti. Ef þú eða þið vitið um fólk sem langar að hjálpa til, sponsa síðuna, gefa henni andlitslyftingu, hýsa hana, hanna hana, skrifa á hana eða kaupa hana, þá erum við alveg tilbúin að hlusta. 

Þetta vita allir sem lesa NBA Ísland að staðaldri, en við höfum engar áhyggjur af því að eitthvað svona komi upp á, af því við höfum sterkan grun um að það sé sennilega einmitt svona sem fólk vill hafa Íslandið sitt. Einfalt, asnalegt, íhaldssamt, einlægt, ókeypis og annað slagið fyndið eða fræðandi.

Ef ekki, er símanúmerið okkar nbaisland@gmail.com

Afsakið þennan stórundarlega pistil sem rann allt í einu fram af lyklaborðinu og gleðilega NBA hátíð 2016-17, kæru lesendur. Takk fyrir lesturinn á síðunni og hlustunina á hlaðvarpið. Það eruð þið sem haldið þessu uppátæki gangandi.

Ritstjórnin