Félögin í NBA deildinni eru misjöfn eins og þau eru mörg, en þó þeim verði aldrei ruglað saman við alvöru fjölskyldur, eru þó nokkrir klúbbar í NBA sem eru reknir á - hvað eigum við að segja - persónulegri máta en aðrir.
Margir klúbbar í NBA deildinni eru með afar ópersónulegt sýstem og kaldhranalegan kúltúr, ef einhvern kúltúr yfir höfuð og versla með leikmenn út og suður eins og þeir væru körfuboltamyndir en ekki manneskjur. Þarna er ekkert elsku amma, engin persónuleg sambönd og samskipti. Þetta er bara bissness.
Utah Jazz er félag sem rekið er nánast þveröfugt við þetta. Auðvitað er Utah líka bissness eins og hinir klúbbarnir og auðvitað skipta þeir á leikmönnum og bjóða þeim nískulega samninga og allt það eins og öll hin liðin, en þau gera þetta mestanpart öðruvísi en aðrir þarna í Utah.
Það liggur líka beinast við að aðferðafræðin hjá Jazz sé aðeins öðruvísi, því fólkið í Utah - í Salt Lake City þar sem liðið er til húsa - er af öðrum sauðahúsum en fólkið á bak við restina af klúbbunum í NBA. Allt öðrum.
Utah Jazz er afskaplega vel rekið félag, sannkallað fyrirmyndarfélag eins og San Antonio, sem kemur ekkert á óvart því að San Antonio smíðaði rekstrarmódelið sitt eftir Utah Jazz á tíunda áratugnum og til að rugla þessu enn betur saman, er hluti af staffinu hjá Utah fólk með Spurs-tengsli. Nægir þar að nefna framkvæmdastjórann Dennis Lindsay og þjálfarann Quin Snyder.
Og þetta vel rekna félag, á einum minnsta og á margan hátt óvinsælasta markaðnum í NBA deildinni, gerði allt rétt þegar kom að því að reyna að halda í Stjörnuleikmanninn sinn Gordon Hayward. Félagið hafði mikla trú á Hayward þegar það tók hann í nýliðavalinu á sínum tíma og það er alveg með hreinum ólíkindum að lesa hvað fólk var að segja um hann þegar Utah valdi hann.
Gleðipinninn í greininni hér fyrir neðan er gott dæmi, en hann gerir allt nema öskra upp yfir sig að Kevin O´Connor þáverandi framkvæmdastjóri Utah sé heilalaus helvítis hálfviti og eigi bara að ganga í sirkus fyrir þessa glórulausu vitleysu sem það var að drafta þennan horaða krakkavesaling inn í deild hinna fullorðnu karlmanna. Risavöxnu, fullorðnu karlmanna.
Já, Utah-menn gerðu allt sem þeir gátu, eða nokkurn veginn allt. Þeir styggðu Hayward eitthvað á tímabili með því að bjóða honum eitthvað nískulegan samning, en það var bara vegna þess að a) félagið tekur ekki þátt í því að borga leikmönnum einhverja bull-samninga. Það bara kemur ekki til greina. Og b) Hayward var andskotann ekkert nógu góður til að fá þennan helvítis max samning sem hann hefur alltaf átt rétt á, alveg sama hvað hann var lélegur. Hér er auðvitað átt við fyrstu árin hans í deildinni.
En nú er Hayward farinn til Boston. Bless, bless Utah, segir hann í einhverri bull-grein, sem segir ekkert. Nafngreinir hvorki meira né minna en EINN leikmann, eftir að hafa spilað með liðinu árum saman. Spes.
Gordon Hayward mátti gera nákvæmlega það sem honum sýndist alveg eins og LeBron James og Kevin Durant á sínum tíma - maðurinn var með lausa samninga og þá er þetta bara þannig að þér kemur andskotann ekkert við hvað hann ákveður að gera.
Tvennt er að hér.
Hayward stóð hörmulega að tilkynningunni um félagaskiptin, bjó til fjölmiðlakaos í nokkra klukkutíma og gerði ekkert annað með því en að snúa hnífnum aðeins og strá smá salti í opin sár stuðningsmanna Utah - sem eru með geðveikustu, þröngsýnustu, langræknustu og meðvirkustu stuðningsmönnum NBA deildarinnar.
Það getur vel verið að Hayward hafi ekki "skuldað Jazz neitt" og því verið frjálst að standa að þessari andskotans tilkynningu sinni eins og hann vildi, en að okkar mati, áttu Utah-menn og konur það ekki skilið að hann velti þeim upp úr óvissudrullunni í allan þennan tíma.
Það var vegna þess að félagið, alveg frá nuddaranum hans Hayward og upp í hana Gail Miller - ekkju Larry heitins Miller - eiganda Jazz, er búið að investera persónulega í Hayward allar götur síðan hann kom til félagsins.
Hvað er annars málið með þessa NBA-gaura og þessa algjöru vanhæfni til að opna á sér kjaftinn og tjá sig um hlutina - hvernig þeir tryggja einhvern veginn alltaf að svona viðskilnaðir verði eins sóðalegir og mögulega er hægt! Þessi klaufalegi viðskilnaður Hayward minnir okkur á atvikið þegar hann Marvin ræfillinn fékk það í grillið af 40 sentimetrafæri. Þetta var álíka sóðalegt hjá helvítinu honum Hayward.
Svo voru allir samfélagsmiðlar fullir af treyjubrennum og einn þeirra gekk meira að segja svo langt að hann ku hafa verið að hlusta á Linkin Park á meðan treyjan hans Gordon Hayward brann í rólegheitunum.
Með öðrum orðum; Einhver hefði kannski sagt að starfsfólkið og í sumum tilvikum góðir vinir Hayward, hefði átt betra skilið en þetta. Og þá erum við ekkert farin að minnast á þá staðreynd að á meðan Hayward var á athyglissýkifylleríi við það að halda sína eigin Ákvörðun, var hann líka að koma í veg fyrir að verðandi fyrrum klúbburinn hans gæti gert nokkurn skapaðan hlut til að fylla skarð hans á leikmannamarkaðnum.
Fyrir það fyrsta eru bara ekkert margir leikmenn í NBA deildinni sem hafa þennan hæfileikapakka sem Hayward hefur - hvort sem þeir eru með lausa samninga eða ekki, svo þið getið ímyndað ykkur hvernig gengur að stoppa upp í götin í framtíðinni á uppþornuðum og asnalegum markaði.
Það sem er samt mest að við þetta allt saman, er að kerfið í NBA deildinni hefur brugðist. Deildin hefur alltaf montað sig af þvi að vera með kommúnískt kerfi og strúktúr, sem er hannað með það fyrir augum að vernda klúbbana á litlu mörkuðunum fyrir ágangi hinna stærri.
Reglurnar um samningsmál bestu leikmanna liðanna voru smíðaðar til þess að liðið sem tók leikmanninn í nýliðavalinu - í þessu tilviki Utah - gæti boðið Gordon sínum Hayward miklu feitari og lengri samninga en keppinautarnir og þannig yrði tryggt að hvatinn til að semja við gamla klúbbinn sinn væri alltaf mjög mikill.
Ekki biðja okkur að útskýra þetta, af því við hötum þetta peningakjaftæði, en skemmst er frá því að segja að þetta kerfi brást algjörlega. Eitthvað af "stjörnunum" hafa kosið að vera um kyrrt, menn eins og Jrue Holiday og Kyle Lowry til dæmis - að ógleymdum Stephen Curry.
En til að undirstrika hvað kerfið er meingallað, eru fleiri menn að taka sig upp og fara frá félögunum "sínum" sem er auðvitað algjör blóðtaka fyrir klúbba sem byggja alla sína velgengni á því að sýna klókindi í nýliðavalinu og með því að ala upp og þróa hæfileika yngri leikmanna, því menn með lausa samninga láta ekki sjá sig í krummaskuðum eins og Salt Lake City.
Kerfið er ónýtt og það er lítið talað um að laga það. Það eina sem stuðningsmenn Jazz geta leyft sér að hlakka til núna, er ekki hvað liðið þeirra kemst langt í úrslitakeppninni, þangað sem það var komið aftur eftir langt hlé.
Nei, nú er ekki um annað að keppa en að fara í smá tippleik um það hvert Rudy Gobert fer þegar samningur hans rennur út eftir nokkur ár. Reyndar voru viðbrögð Gobert við tíðindunum af Júdasi Hayward afdráttarlaus og stórkostleg eins og búast mátti við).
Ókei. Þá spáum við í af hverju.
David Locke, ofvirkur, öskrandi og óþolandi útvarpslýsandi Jazz og stofnandi Locked on (fylltu inn nafn á NBA liði) hlaðvarpsins, reyndi að tækla allar spurningarnar sem hann fékk tengdar Gordon Hayward í hlaðvarpinu sínu í gær. Alveg var það dæmigert af Locke að svara öllum algengustu spurningunum sem hann fékk með annari spurningu eða jafnvel spurningum, en hann var lúmskur, því án þess að segja það berum orðum, svaraði hann stærstu spurningunni um Hayward.
"Það geta verið ótal ástæður fyrir því að Gordon ákvað að fara," sagði Locke. "En svo getur það líka bara verið ein ástæða. Svo gæti það baaara verið ein ástæða," tuggði hann og sagði þetta örugglega einum 3-4 sinnum í hlaðvarpinu.
Já, það er bara ein ástæða fyrir því að Gordon Hayward fór til Boston. Það er af því að þar á hann smá séns á að ná að vinna meistaratitil áður en hann hættir að spila, en líkurnar á því að hann vinni titil í Utah eru sennilega eitthvað á bilinu 0,3 til 0,5% - svona ef við skjótum varlega út í loftið.
Hverjar ætli séu til dæmis líkurnar á því að maður í Mosfellsbæ skjóti upp í loftið af .222 Remington-rifflinum sínum og kúlan komi niður á bak við eyra móður hans og steindrepi hana, þar sem hún var grunlaus úti í Gróttu að spássera?
Ja, við skulum segja ykkur það. Þær eru álíka góðar og að Utah Jazz vinni meistaratitilinn í NBA deildinni. Sannarlega upplífgandi.
Líkurnar á því að Hayward vinni titil á næstu 2-3 árum eru reyndar ekki mikið betri en hjá ógæfumanninum úr Mosfellssveitinni sem skaut móður sína þegar hún var að spássera - nú, eða haldið þið kannski að með Gordon Hayward, sem Boston búið að styrkja sig nægilega mikið til að vinna Golden State annað hvert ár í lokaúrslitunum?
O, nei. Það verður einhver bið á því að þeir grænu eigi raunverulegan séns á titli, því þeir eru ljósárum á eftir Warriors eins og staðan er í dag. Reyndar eru þeir meira að segja ljósárum á eftir liðinu sem er ljósárum á eftir Warriors, sem er Cleveland, þannig að það er bullandi vinna framundan hjá Boston.
Gordon Hayward er maður sem er tilbúinn að vinna þessa vinnu og það veit þjálfarinn hans. Það verður afskaplega huggulegt fyrir Gordon Hayward að vera kominn yfir í austrið, sem er orðið svo mikið rusl að það er að verða margfalt heimsmet.
Hayward gæti þess vegna átt eftir að tryggja sér sæti í byrjunarliðinu í Stjörnuleiknum á næsta ári, þar sem hann stæði stoltur ásamt Isaiah Thomas vini sínum, LeBron James, flösku af tómatsósu og gulnuðu eintaki af símaskránni fyrir Húnavatnssýslu frá árinu 1987. Verði honum það að góðu.
Á meðan framtíðin er öll í rósum hjá Boston, er hún orðin ansi dapurleg hjá Utah. Nú er ljóst að liðið mun alfarið treysta á að grænda, hægja á öllu, spila á hraða snigilsins og reyna að vinna leiki 49-47.Það verður alveg dásamlega skemmtilegt eða hitt þó heldur.
Forráðamenn Jazz eiga eftir að finna einhver ráð til að gera liðið sitt samkeppnishæft að nýju. Liðið hefði undir öllum kringumstæðum náð heimavallarréttinum í úrslitakeppninni næsta vor ef Hayward hefði notið við, en það er ekki að fara að gera neitt nú þegar það missir sinn aðal pleimeiker.
Það er sannarlega hætt við því að séu drungalegir dagar framundan í Salt Lake City í vetur.
Áður en við hættum, ætlum við að leggja fram spá um að Utah eigi eftir að verða duglegt að sanka að sér leikmönnum sem eru góðir í vörn en geta ekki skotið til að bjarga lífi sínu á næstunni - svona Tony Allen, Marcus Smart, Luc Mbah a Moute og álíka sóknarlegt kynlíf á fótleggjum gæti farið að poppa upp #hnnngh
Já, það er ekki tekið út með sældinni að halda með svona klúbbum, en það herðir og styrkir. Mikið ofboðslega er þetta gaman allt saman.
Immit.
Drasl.
Fokk.